Με λένε Παύλο - Ποίημα από τον Πατρινό λογοτέχνη Χρήστο Τσαντή

Με λένε Παύλο, είμαι εδώ

και έχω ακόμα ένα τραγούδι να σου πω... 

Πήρα στο στήθος τη δική σου την πληγή,

την κουβαλάω, κι όταν βγεις απ’ το σκοτάδι

να μου θυμίσεις να σου δείξω την αυγή

αυτή που μάτωσες και μ’ άφησες σημάδι.. 

Κοιμάσαι ξύπνιος κι είσαι πάντα μια... χαρά!

Τη φωνή μου έχει πάρει το αγέρι

μα σου λέει την αλήθεια καθαρά

ξύπνα! Και δες ποιός ακονίζει το μαχαίρι... 

Ποιός ανοίγει τις πληγές μέσα στο στήθος

κι έχει γεμίσει με ρουφιάνους τη ζωή

ποιός ξεκλείδωσε την πόρτα μες το πλήθος

και κρυώνει κάθε βράδυ το παιδί... 

Με λένε Παύλο και Θανάση και Σωτήρη

με είπαν Νίκο και Αχμέτ και Μουσταφά

είναι το αίμα μου σταγόνα στο ποτήρι

και ξεχείλισε στην πόρτα σου μπροστά... 

Είμαι καπνός απ’ τα φουγάρα σας φτιαγμένος

και τραγουδάω κάθε βράδυ στις ψυχές

έχω ένα όνειρο κι εδώ θα επιμένω

δεν σας φοβάμαι και θα ανάψω τις φωτιές... 

Με λένε Παύλο, είμαι εδώ

και έχω ακόμα ένα τραγούδι να σου πω... 

Πήρα στο στήθος τη δική σου την πληγή,

την κουβαλάω, κι όταν βγεις απ’ το σκοτάδι

να μου θυμίσεις να σου δείξω την αυγή

αυτή που μάτωσες και μ’ άφησες σημάδι...

Θα τραγουδήσω και θα γελάσω,

πάνω απ’ το όνειρο θα φύγω θα πετάξω

και θα φωνάζω: μη τους φοβάσαι

το τραγούδι μου για πάντα να θυμάσαι... 

Χρήστος Τσαντής