Δημήτρης Χατζηνικόλας: Ας πάνε σε κανένα γραφείο ευρέσεως εργασίας μπας και γλιτώσει κι η Αριστερά!

«Και για να μην είμαι μηδενιστής, ναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης δεν χρεοκόπησαν τη χώρα. Ναι το τρίτο μνημόνιο ήταν το πιο «light», ναι συνοδεύτηκε με μια ρύθμιση του χρέους που απολαμβάνουμε μέχρι και σήμερα και ναι δεν έκλεψε ούτε σεντς σε αντίθεση με τις σημερινές ακρίδες που δεν άφησαν ούτε τα πόμολα... αλλά ούτε αυτά δεν κατάφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστούν... που καιρός από τους καυγάδες!»

«Δεν ανήκω στους προσωπολάτρες, παρότι αναγνωρίζω πως σε συνθήκες υποχώρησης της πολιτικής, τα πρόσωπα δίνουν το βήμα. Και η εποχή μας έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Με μια υποσημείωση: όταν υποχωρεί η πολιτική χάνει κι η Αριστερά. Αυτονόητο νομίζω δεν χρειάζεται εξήγηση. Παρακολουθώ το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Είδα έκπληκτος στελέχη που πρωτοστάτησαν σε τοξικότητα την προηγούμενη περίοδο να συνεχίζουν στο ίδιο τροπάριο! Είδα και τον Αλέξη Τσίπρα να προβάρει το ίδιο κουστούμι που γράφει στην ούγια «εντός εκτός και επί τα αυτά...». Μου ήρθε πάλι εκείνη η σκέψη: «αυτόν τον έρμο τον Φάμελλο γιατί τον ταλαιπωρείτε...». Του πιστώνω την αξιοπρέπεια με την οποία υπηρέτησε και υπηρετεί τα κρίσιμα πόστα που του ανατέθηκαν σε μία λογική «το καταστρέψαμε το σπίτι μας αλλά έλα να ηγηθείς των ερειπίων μέχρι να αναλάβει ο καινούργιος μηχανικός»! Και στα μόνιτορ έπαιζε το «προσεχώς Αλέξης για να ξανατρυπώσουμε». Και λίγο ιστορία: κανένας ηγέτης δεν έλαβε τη στήριξη που έλαβε ο Αλέξης Τσίπρας από τον απλό κόσμο. Τον εξέλεξε, του έδωσε το όπλο (δημοψήφισμα) να διαπραγματευτεί, τον επανεξέλεξε και τον κράτησε στο πορτόφυλλο της εξουσίας με μία μόνο εντολή: «κάνε την αυτοκριτική σου... εκπόνησε ένα προοδευτικό και ριζοσπαστικό μεταμνημονιακό πρόγραμμα με την κοινωνία των πολιτών στη θέση του οδηγού, κάνε το κόμμα λιβάδι κι όχι μονοκαλλιέργεια...», περιορίζομαι σ’ αυτά, τα πιο σημαντικά για μένα. Δεν έκανε τίποτε από τα παραπάνω... Κι όταν οι δημοσκοπικές σφαλιάρες έπεφταν βροχή, άνοιξε την πόρτα σε γνωστούς και αγνώστους χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς αξιοκρατία, χωρίς τίποτε... και το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι μας και το είδε και ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Την ίδια ώρα στην Κουμουνδούρου έκανε κουμάντο η κομματοκρατία (με τη ρομφαία της ηθικής) και η μεγαλοαστική βολεμένη αριστερά. Σε μία λογική «πολιτικά τζάκια εσείς, κομματικά τζάκια εμείς...»! Κι όταν κοκκίνισε ο σβέρκος από το 17,83% κι έχασε ο κόσμος την ελπίδα του (αυτό κι αν ήταν ατιμώρητο έγκλημα) έγινε Λούης! Πάλι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς εκείνο το αυτονόητο, «ποιοι είμαστε, τι πάθαμε, τι θέλουμε, τι μπορούμε, ποιος θά ’ρθει...). Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά μη σας ταλαιπωρώ. Τώρα να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον μακαρίτη. Για μένα ξαναζεσταμένο φαΐ δεν έχει αξία. Ακόμη κι αν το ζεστάνει συστημικός σεφ! Αυτό το θέατρο του παραλόγου στον ΣΥΡΙΖΑ με θλίβει βαθύτατα. Καλύτερα να τον βάλουν στη ΜΕΘ μέχρι νεωτέρας. Ας πάνε σε κανένα γραφείο ευρέσεως εργασίας μπας και γλιτώσει κι η Αριστερά. Ξέρω θα στεναχωρήσω πολλούς αλλά οι καιροί απαιτούν να γνωριστούμε καλύτερα όχι να τρυπώσουμε σε κανένα μαγαζάκι να μη βραχούμε... ΥΓ: Και για να μην είμαι μηδενιστής, ναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης δεν χρεοκόπησαν τη χώρα. Ναι το τρίτο μνημόνιο ήταν το πιο «light», ναι συνοδεύτηκε με μια ρύθμιση του χρέους που απολαμβάνουμε μέχρι και σήμερα και ναι δεν έκλεψε ούτε σεντς σε αντίθεση με τις σημερινές ακρίδες που δεν άφησαν ούτε τα πόμολα... αλλά ούτε αυτά δεν κατάφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστούν... που καιρός από τους καυγάδες!». (Από την προσωπική σελίδα στο facebook του δημοσιογράφου Δημ. Χατζηνικόλα)