8 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Αναθεώρηση Συντάγματος

«Αυτή την στιγμή το άρθρο στο Σύνταγμα έχει μια αόριστη και ασθενική διατύπωση σχετικά με την μέριμνα του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων» τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ζητά να θεσμοθετηθεί η προστασία των πολιτών, αλλά η ΝΔ αρνείται.

Κοινωνικά Δικαιώματα εκτός Συντάγματος!

Πρόκειται την ίση αμοιβή για ίση εργασία.

Τον αθορισμό του κατώτατου μισθού.

Την διασφάλιση των συλλογικών συμβάσεων.

Την μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία.

Το δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.

Την κατοχύρωση για όλους  αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης.

Τον δημόσιο έλεγχο των βασικών κοινωνικών αγαθών.

Την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

«Αυτή την στιγμή το άρθρο στο Σύνταγμα έχει μια αόριστη και ασθενική διατύπωση σχετικά με την μέριμνα του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι: Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί δικαίωμα. Το κράτος υποχρεώνεται να εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω ενός ενιαίου δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος καθολικής κάλυψης, που λειτουργεί βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας».

Τα παραπάνω αποτελούν μία από τις οκτώ προτάσεις για να συμπεριληφθούν στην αναθεώρηση του Συντάγματος, οι οποίες όμως δεν γίνονται αποδεκτές από την ΝΔ.

Επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της Δικαιοσύνης είναι η περίπτωση επιβολής κάθειρξης και η έλλειψη επιείκειας στην περίπτωση της καθαρίστρια για την πλαστογράφηση ενός πτυχίου δημοτικού σχολείου!

Οι προτάσεις που απορρίφθηκαν αφορούν τα παρακάτω οκτώ καίρια σημεία: 

Την ίση αμοιβή για ίση εργασία.

Τον καθορισμό του κατώτατου μισθού,

Την διασφάλιση των συλλογικών συμβάσεων,

Την μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία

Το δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος

Την κατοχύρωση για όλους  αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης

Τον δημόσιο έλεγχο των βασικών κοινωνικών αγαθών

Την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων

Αναλυτικότερα οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για αναθεώρηση άρθρων είναι οι παρακάτω

Προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ:

1. Ρητή κατοχύρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία, ανεξαρτήτως ηλικίας (άρθρο 22 παρ. 1)

Η ΝΔ το 2012 θέσπισε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό για τους νέους, γεγονός που αποδεικνύει ότι το υφιστάμενο συνταγματικό πλαίσιο δεν υπήρξε επαρκές για την προστασία των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό για τους νέους. Πρέπει να προστατεύσουμε τα μισθολογικά τους δικαιώματα, για να μην θιγούν στο μέλλον ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Προτείνουμε να κατοχυρωθεί ρητά στο Σύνταγμα η ίση αμοιβή για ίση εργασία ανεξαρτήτως ηλικίας, ώστε οι νέοι εργαζόμενοι να μην οδηγηθούν ξανά σε υποαμειβόμενη εργασία.

Η ΝΔ απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κατοχύρωση της ίσης αμοιβής για ίση εργασία, ανεξαρτήτως ηλικίας. Σκοπεύει η κυβέρνηση να επαναφέρει την ντροπιαστική αυτή διάκριση, και για αυτό απορρίπτει την πρότασή μας;

2. Καθορισμός του κατώτατου μισθού από τους εθνικούς κοινωνικούς εταίρους (άρθρο 22 παρ. 2)

Το 2012 με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% και κατά 32% για τους νέους (υποκατώτατος). Παράλληλα, ορίστηκε ότι ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται με νόμο και όχι με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να καθορίζεται από Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Μάλιστα, το κράτος πρέπει νωρίτερα να έχει αποκαταστήσει πλήρως το επίπεδο του κατώτατου μισθού στο σημείο που ήταν το 2012 (751€), καθώς διαφορετικά δυναμιτίζει τη διεκδικητική προσπάθεια των εργαζομένων και ότι είχαν κατακτήσει.

Η κυβέρνηση της ΝΔ απέρριψε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ακόμη μια φοράότι φοβάται τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και επιθυμεί τη δυνατότητα κρατικής παρέμβασης για τον καθορισμού και τη μείωση των μισθών.

3. Διασφάλιση της συλλογικών συμβάσεων, με κατοχύρωση της ισχύς της ευνοϊκότερης ρύθμισης (άρθρο 22 παρ. 1)

Το 2012 καταργήθηκαν οι δύο βασικές αρχές των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων και η ισχύς της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης (όταν έχουμε συρροή δύο συλλογικών συμβάσεων).

Τον Αύγουστο του 2018 με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην επαναφορά των δύο αρχών. Πριν λίγες εβδομάδες, με τον αναπτυξιακό νόμο, η ΝΔ επί της ουσίαςκατήργησε ξανά την επεκτασιμότητα και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης.

Είναι προφανές ότι η συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης είναι αναγκαία για την προστασία και τη στήριξη του κόσμου της εργασίας. Η κατοχύρωσή της θα έχει άμεση αποτύπωση στη ζωή και την καθημερινότητα δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, είτε με την βελτίωση είτε με την προστασία των μισθών τους.

Συγκεκριμένο παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία. Η κλαδική σύμβαση αφορά περισσότερους από 110.000 εργαζόμενους και προβλέπει μισθούς άνω των 800€. Αν η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης θεσμοθετηθεί στο Σύνταγμα, καμία ξενοδοχειακή επιχείρηση δεν θα μπορεί, δεν θα είναι νόμιμο να δίνει χαμηλότερους μισθούς στους εργαζομένους της. Αντιθέτως, αν δεν καθιερωθεί, οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ανά την επικράτεια μπορούν επικαλούμενες οικονομικές δυσχέρειες να μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων από τα 850€ στο 650€. Τόσο ευθεία και άμεση αντανάκλαση έχει η πρόταση της αναθεώρησης που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

4. Θωράκιση του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία (άρθρο 22 παρ. 2)

Ενώ το Σύνταγμα είναι ξεκάθαρο ως προς την ισχύ της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία, η κυβέρνηση της ΝΔ με τον «αναπτυξιακό» της νόμο επέλεξε για δεύτερη φορά μέσα σε 7 χρόνια να πάει κόντρα στο Σύνταγμα και ουσιαστικά να την καταργήσει. Μετά την ψήφιση του αναπτυξιακού νόμου, και σε αντίθεση με το Σύνταγμα (υπενθυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε ένσταση αντισυνταγματικότητας ως προς την συγκεκριμένη διάταξη), οι εργαζόμενοι πια θα ζητούν την σύναψη συλλογικής σύμβασης, ο εργοδότης θα αρνείται και τα πράγματα θα τελειώνουν εκεί. Χωρίς καμία άλλη δυνατότητα για τους εργαζόμενους. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει στην περαιτέρω θωράκισή της, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα μπορούν να υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις.

5. Προστασία του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος (άρθρο 22 παρ. 5)

Αυτή την στιγμή το άρθρο στο Σύνταγμα έχει μια αόριστη και ασθενική διατύπωση σχετικά με την μέριμνα του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι: Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί δικαίωμα. Το κράτος υποχρεώνεται να εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω ενός ενιαίου δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος καθολικής κάλυψης, που λειτουργεί βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιο λόγο; Προφανώς γιατί μέσα στα σχέδιά της είναι η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος.

6. Συνταγματική κατοχύρωση, μέσω καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών και εισοδηματικών ενισχύσεων, ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για όλους  (άρθρο 21 παρ.1)

Με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στόχος είναι να καταστεί το κράτος εγγυητής της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών. Αυτό επιτυγχάνεται όχι μόνο μέσα από την εξασφάλιση ενός ελάχιστου εισοδήματος, όπως προτείνει η ΝΔ, αλλά από τον συνδυασμό εισοδηματικών ενισχύσεων και καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών. Η κυβέρνηση της απορρίπτει και αυτή την πρότασή.

7. Κατοχύρωση του δημόσιου ελέγχου των βασικών κοινωνικών αγαθών όπως πχ. νερό και ηλεκτρική ενέργεια (άρθρο 21 νέα παρ. 7)

Με την πρότασή του ΣΥΡΙΖΑ, αγαθά όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια και τα δίκτυα διανομής τους υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και τελούν σε δημόσιο έλεγχο. Η κυβέρνηση της ΝΔ απορρίπτει την πρόταση γεγονός που αποτυπώνει τις προθέσεις της για ιδιωτικοποίηση των βασικών αυτών αγαθών εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος όπως αποδεικνύεται ήδη από τις παρεμβάσεις της στη ΔΕΗ που οδηγούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων για τους καταναλωτές και συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων.

8.  Αναγνώριση της δικαιοσύνης και της επιείκειας ως αρχών που διέπουν την άσκηση και την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (άρθρο 25 παρ. 3)

Πολλές φορές τα έργα της δικαιοσύνης, αλλά και της διοίκησης, προσκρούουν σε νομοθετικές ρυθμίσεις που ενώ κατά κανόνα είναι εύλογες, εμφανίζονται ακατάλληλες σε συγκεκριμένες περιπτώσεις για την εκτίμηση ιδιόμορφων ή πρωτοφανών περιστάσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της δικαιοσύνης είναι η κάθειρξη της καθαρίστριας για την πλαστογράφηση ενός πτυχίου δημοτικού σχολείου.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που απορρίπτεται από τη ΝΔ, είναι ότι εργαλείο διόρθωσης στις περιπτώσεις αυτές οφείλει να είναι η έννοια της επιεικείας ως μορφή διορθωτικής δικαιοσύνης.