Μπορεί οι Ρομά να λύσουν το πρόβλημα της πόλης!

Πρόταση από τον συνδικαλιστή Θόδωρο Κανελλόπουλο για απαλλαγή από τα ογκώδη αντικείμενα με την στράτευσή τους στην συλλογή έναντι τιμήματος. Και ο Ηλίας Κωνσταντάτος συμπληρώνει: «Υπάρχουν σχετικά προγράμματα, όπου μέσα από δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ, υπάρχει η δυνατότητα και να κοινωνικοποιηθούν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και να προσφέρουν και να σταματήσουν να ρυπαίνουν».

Μία πρωτότυπη ιδέα κατατίθεται από τον γνωστό συνδικαλιστή Θόδωρο Κανελλόπουλο, για την απαλλαγή της Πάτρας, όσον το δυνατόν, από τα ιγκώδη, άχρηστα αντικείμενα που την κατακλύζουν σε κάθε γωνία της: «Από το Περιθώριο στην Προσφορά: Πώς ο Δήμος Πατρέων Μπορεί να Μετατρέψει την Ένταξη των Ρομά σε Κοινωνικό Κέρδος». Φτάνει πια με τα ψεύτικα συνθήματα – Η ένταξη των Ρομά στην καθαριότητα είναι λύση που η Δημοτική Αρχή φοβάται να εφαρμόσει. Μιλώ ξεκάθαρα και χωρίς υπεκφυγές: Η Δημοτική Αρχή της Λαϊκής Υποκρισίας στην Πάτρα δεν θέλει πραγματική ένταξη των Ρομά. Θέλει μόνο να τους χρησιμοποιεί ως πολιτικό διακοσμητικό στις ανακοινώσεις της. Θέλει να μιλά για «ευαισθησία», για «δικαιώματα», για «κοινωνική συνοχή»… αλλά όταν έρθει η ώρα να πάρει μια ουσιαστική απόφαση, τότε εξαφανίζεται. Τότε «δεν είναι της στιγμής». Τότε «πρέπει να γίνει διάλογος». Τότε «χρειάζονται μελέτες», «προβλέψεις», «σχεδιασμοί». Η αλήθεια όμως είναι πιο απλή από όσο νομίζουν: Δεν θέλουν να αγγίξουν το θέμα. Δεν θέλουν να συγκρουστούν με στερεότυπα. Δεν θέλουν να εφαρμόσουν λύσεις που θα τους εκθέσουν ως ανίκανους τόσα χρόνια. Και το λέω προσωπικά, χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης: Οι Ρομά μπορούν αύριο το πρωί να ενταχθούν στον καθαρισμό του Δήμου. Αύριο. Όχι σε 10 χρόνια. Η πόλη πνίγεται από ογκώδη – και ο Δήμος παριστάνει ότι δεν βλέπει τη λύση. Πέρασε ποτέ κανείς από τον Δήμο μια βόλτα στις συνοικίες, στα σημεία που πετάγονται στρώματα, παλιά έπιπλα, άχρηστα κρεβάτια και ολόκληρες αποθήκες; Πήγε κανείς να δει ότι η πόλη ασφυκτιά, ότι οι πολίτες παραπονιούνται, ότι οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια; Και την ίδια ώρα άνθρωποι, οικογένειες, κοινότητες – οι Ρομά της Πάτρας – ζουν αποκλεισμένοι, χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς προοπτική. Παιδιά μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια, νέοι άνθρωποι ωθούνται νομοτελειακά στην παραβατικότητα γιατί απλούστατα κανείς δεν τους έδωσε ποτέ έναν ρόλο, μια ευκαιρία, ένα μεροκάματο. Γι’ αυτό επιμένω τόσο: γιατί ξέρω ότι υπάρχει λύση. Η λύση είναι να ενταχθούν οι Ρομά στα προγράμματα συλλογής ογκωδών. Να τους δοθεί σταθερό εισόδημα, εργασία, ευθύνη. Να αξιοποιηθεί η γνώση που ήδη έχουν για τις συνοικίες, τα σημεία, τα υλικά που εγκαταλείπονται. Δεν είναι φιλανθρωπία. Δεν είναι καλοσύνη. Είναι καθαρή, ξεκάθαρη, αποτελεσματική πολιτική. Και το σημαντικότερο: Όταν οι Ρομά αποκτούν εισόδημα, σταθερή δουλειά και αναγνωρισμένο ρόλο, η παραβατικότητα πέφτει. Σταματά. Εξαφανίζεται. Αυτό δεν το ανακοινώνεις σε δελτία τύπου. Το ζεις. Το βλέπεις. Το μετράς. Αλλά η Δημοτική Αρχή της Λαϊκής Υποκρισίας δεν θέλει λύσεις. Θέλει μόνο εντυπώσεις. Γιατί αν αύριο το πρωί υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα – το οποίο χρειάζεται ελάχιστη διοικητική δουλειά και μηδενική θεωρητικολογία – τότε θα γκρεμιστεί το αφήγημα της «ευαίσθητης» και «προοδευτικής» Δημοτικής Αρχής. Θα φανεί ότι: τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτα, τόσα χρόνια απέφευγαν την ουσία, τόσα χρόνια μιλούσαν χωρίς να δουλεύουν, τόσα χρόνια πούλαγαν πολιτική ηθικολογία αντί για πολιτικές πράξεις. Και αυτό δεν το αντέχουν. Φοβούνται την πραγματικότητα. Φοβούνται την αποτελεσματικότητα. Φοβούνται την εφαρμογή. Γιατί η εφαρμογή απαιτεί ευθύνη. Και η ευθύνη δεν είναι το δυνατό τους σημείο. Προσωπικά όμως δεν θα σταματήσω να το λέω: Η Πάτρα μπορεί – και πρέπει – να δώσει ρόλο στους Ρομά. Το λέω με επίγνωση, το λέω με ευθύνη, το λέω γιατί το πιστεύω: Αν οι Ρομά ενταχθούν στον καθαρισμό της πόλης, κερδίζει όλη η κοινωνία. Κερδίζει: σε καθαριότητα, σε ασφάλεια, σε κοινωνική ειρήνη, σε αξιοπρέπεια. Και κερδίζει κυρίως επειδή σταματάει ένα φαύλος κύκλος δεκαετιών. Η παραβατικότητα δεν λύνεται με αστυνομία. Λύνεται με δουλειά. Με μισθό. Με ρόλο. Με συμμετοχή. Και στο τέλος της ημέρας, υπάρχει ένα ερώτημα που κανείς στην Δημοτική Αρχή δεν θέλει να απαντήσει: Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί δεν εντάσσουν τους Ρομά στον καθαρισμό; Τι φοβούνται; Τι τους κρατάει πίσω; Τι εξυπηρετεί το «να μην αλλάξει τίποτα»; Η απάντηση είναι σκληρή αλλά αληθινή: Η αδράνεια τους συμφέρει πολιτικά. Γιατί θέλουν μια κοινωνία εξαθλίωσης ελπίζοντας στην επανάσταση.

Και ο Ηλίας Κωνσταντάτος συμπληρώνει: «Υπάρχουν σχετικά προγράμματα, όπου μέσα από δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ, υπάρχει η δυνατότητα και να κοινωνικοποιηθούν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και να προσφέρουν και να σταματήσουν να ρυπαίνουν. Έχει παρατηρηθεί, ότι στην προσπάθεια τους να περισυλλέξουν τα χρήσιμα για αυτούς, να φορτώνονται και αντικείμενα που δεν τους είναι χρήσιμα όταν πχ αδειάζουν μια αποθήκη, τα οποία εναποθέτουν είτε σε μια επόμενη γωνία για να αδειάσουν χώρο στο όχημα τους, είτε κοντά στον τόπο διαμονής τους προκειμένου να ετοιμαστούν για την επίσκεψη στα σημεία που πωλούν την πραμάτεια τους. Αν ο Δήμος τιμολογήσει την παράδοση τους (πχ τόσα ευρώ ανά στρώμα ή ανά είδος), τότε και έξοδα διαχείρισης θα μειώσει και όγκους αστικών απορριμμάτων στην πόλη και οι άνθρωποι αυτοί θα μαζεύουν την πλειονότητα αυτών που μαζεύει τώρα ο δήμος. Ακόμα και τα κλαδιά αν χρησιμοποιηθούν σαν ύλη παραγωγής πέλλετ θα υπάρχει η δυνατότητα να μειώνεται το κόστος παραγωγής με δωρεάν πρώτη ύλη ώστε και ενέργεια να παράγεται, αλλά και κοινωνική πολιτική να γίνεται».