Σ. Αναγνωστοπούλου: Είχαν φτιάξει ένα ανάλγητο κράτος

Η βουλευτής Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου κατά την ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής στην συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στον προνοιακό και αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους προκειμένου να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή.  Τόνισε ότι για την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προέχει η αλληλεγγύη των γενεών και οι άνεργοι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Καταλήγοντας, επεσήμανε την αναγκαιότητα να σταθεί όρθια η κοινωνία και να πάψει το κράτος να είναι ανάλγητο και ανοχύρωτο.

Αναλυτικότερα η ομιλία της Σίας Αναγνωστοπούλου

«Σε συστράτευση κάλεσε χθες τους πάντες ο κ. Μητσοτάκης, «για να φύγει η πιο επικίνδυνη, η πιο ανίκανη και η πιο ανήθικη Κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης».

Θα ήταν για γέλια αυτή η πρόταση, εάν δεν υπήρχαν λόγοι γι’ αυτή την κοινωνία να σταθούμε και να την αναλύσουμε λίγο. Όπως λέει και ο σοφός λαός, «ο καθένας με τον πήχη του κόβει το πανί». Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, με αφορμή τον προϋπολογισμό να δούμε ποιος είναι ο πήχης του καθενός από εμάς και ποιους καλεί σε συστράτευση με βάση αυτόν τον πήχη.

Ο δικός μας πήχης επιβάλλει κατ’ εξοχήν τον προνοιακό και αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους, γιατί έτσι μόνο μπορούν να προστατευθούν οι ασθενέστερες κοινωνικά τάξεις, ειδικά σε περίοδο κρίσης. Έτσι μόνο μπορεί να εξασφαλισθεί κοινωνική συνοχή.

Ενδεικτικά μερικά νούμερα: Η δαπάνη για την πρόνοια το 2015 ήταν 750 εκατομμύρια ευρώ και το 2018 ήταν 1,85 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, τα επιπλέον 260 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για τα οικογενειακά επιδόματα, δηλαδή είχαμε αύξηση της τάξης του 40%.

Και μόνο αυτή η αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων δείχνει ότι αυτή η Κυβέρνηση θέλει να ανοικοδομήσει ένα ευρωπαϊκό κράτος, αφού στηρίξει την κοινωνία σε περίοδο κρίσης.

Ανοχύρωτη πόλη ήταν αυτό το κράτος, όταν ήρθε η κρίση. Ήταν ανοχύρωτη πόλη, γιατί ποτέ δεν φρόντισαν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις να φτιάξουν ένα δυνατό μη στρεβλό, μη πελατειακό κράτος πρόνοιας.

Πρώτον, η κοινωνικοποίηση της μητρότητας με επίδομα από το πρώτο παιδί, ειδικά σε μια χώρα με δημογραφικό πρόβλημα, όπως έκανε η Γαλλία ή η Σουηδία. Δεύτερον, η κοινωνικοποίηση του νοικοκυριού με τα σχολικά γεύματα, και η κοινωνικοποίηση της φροντίδας του παιδιού με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, όπως έχουν κάνει όλες οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν ένα πραγματικό κράτος πρόνοιας.

Ανοχύρωτη πόλη ήταν το κράτος, γιατί ο δικός τους πήχης δεν τα έβλεπε ποτέ αυτά.

Αναδιανεμητικός ο ρόλος του κράτους: Η αντιπολίτευση μιλάει  συνεχώς για υπερφορολόγηση και πράγματι, έχουν υπερφορολογηθεί τάξεις, κυρίως η μεσαία τάξη. Γιατί, όμως; Είναι ντροπή για αυτό το κράτος ότι μετά από δύο αιώνες ζωής δεν κατόρθωσε να φέρει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου θα φορολογούνται όλοι ανάλογα με τα εισοδήματά τους, και να γυρίζει στους ασθενέστερους. Ούτε το ΠΑΣΟΚ το έκανε αυτό, παρ’ όλο που ήταν αίτημα της σοσιαλδημοκρατίας από τον 19^ο αιώνα. Γιατί, άραγε;

Τι ακούσαμε από τον κ. Μητσοτάκη; Τι είδαμε από το ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε στο συνέδριό της Νέας Δημοκρατίας; Ιδιωτικές ασφαλίσεις, που σημαίνει ότι διαρρηγνύεται άπαξ διά παντός όχι μόνο το κράτος πρόνοιας, αλλά η αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, η κοινωνική ειρήνη. Επιχειρεί ο καθένας και αν τα καταφέρει, τα κατάφερε. Αν δεν τα καταφέρει, δεν πειράζει.

Για εμάς, πάνω από όλα είναι η αλληλεγγύη των γενεών, οι άφωνοι της ιστορίας στο προσκήνιο, οι άνεργοι, πράγματα που η αντιπολίτευση θεωρεί φιλοδωρήματα.

Ανάλγητο αυτό το κράτος που επί τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες δεν έβαλε ένα επίδομα ανεργίας λίγο της προκοπής και να μην εξευτελίζει τους άνεργους πριν από την κρίση, όχι στην κρίση. Γι’ αυτό και μιλάω για μια ανοχύρωτη πολιτεία.

Δεύτερο σημείο: Σεβασμός του δημόσιου ελληνικού και ευρωπαϊκού χρήματος, γιατί αυτή η κοινωνία το πληρώνει ακριβά.

Γίνεται σκοτωμός για την ανάπτυξη. Η δική μας ανάπτυξη βασίζεται σε τρεις πυλώνες: δημόσιες επενδύσεις, ιδιωτικές επενδύσεις, κοινωνική οικονομία.

 Σε όλη τη διεθνή βιβλιογραφία δεν υπάρχει σταθεροποίηση σε συνθήκες κρίσης, εάν δεν έχουμε δημόσιες επενδύσεις. Και μάλιστα, το εθνικό σκέλος έχει πολύ μεγάλη σημασία. Το 2019 οι δημόσιες επενδύσεις στο εθνικό σκέλος θα φθάσουν στα 1,55 δισεκατομμύρια ευρώ, που επί κυβερνήσεων –Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ- μειώνονταν συνέχεια.

Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρω, που είναι ντροπή και θα έπρεπε να μας έχουν ζητήσει εκατό χιλιάδες φορές συγγνώμη. Η Εθνική Οδός Κορίνθου-Πατρών ξέρετε πόσες δεκαετίες περιμέναμε για να φτιαχτεί; Ξέρετε πόσα λεφτά κατασπαταλήθηκαν στους εργολάβους;

Για αυτούς ένας είναι ο γνώμονας: εργολαβίες και ΣΔΙΤ.

Το κράτος είναι για αυτούς το εργαλείο αναπαραγωγής της εξουσίας των δικών τους οικογενειών και των φίλων τους. Δικαιώματα είχαν και πρέπει να έχουν οι λίγοι. Οι άλλοι, οι πολλοί, έχουν προνόμια, όποτε και αν έχει το κράτος και βούλονται αυτοί. Όταν στριμώχνεται λίγο το κράτος, κόβονται τα προνόμια, αλλά πρέπει να προφυλαχθούν τα δικαιώματα των λίγων.

Τα είδαμε αυτά με τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών. Σε ποιο ευρωπαϊκό κράτος δεν πληρώνουν αυτοί που έχουν τα τηλεοπτικά κανάλια; Σε ποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος οι δικαστές δεν δηλώνουν το «πόθεν έσχες» και δεν είναι στο φως του ήλιου; Και προσπαθούν να μας ενοχοποιήσουν ότι είμαστε άλλοτε Βενεζουέλα άλλοτε σταλινικοί άλλοτε οτιδήποτε τέτοιο.

Ξέρετε τι κράτος είχαν φτιάξει και γι’ αυτό βρέθηκε ανοχύρωτη η πολιτεία; Το βιλαέτι του πατέρα του καθενός ήταν. Και εμείς επί κρίσης προσπαθούμε να στήσουμε όρθια την κοινωνία, αλλά και να στήσουμε αυτό το κράτος. Γι’ αυτό είπε και ο κ. Ράμφος ότι ήταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Η Ιστορία έχει πολλές πλευρές και τους ενοχλεί πάρα πολύ ότι για πρώτη φορά έρχεται η άλλη πλευρά της Ιστορίας, με αδυναμίες, με προβλήματα, με χίλιους δυο καταναγκασμούς, στους οποίους αυτοί μας έβαλαν, και ζητάει τα δικαιώματά της. Ναι, «η πιο ανήθικη, η πιο επικίνδυνη, η πιο ανίκανη κυβέρνηση μετά τη Μεταπολίτευση»! Μακάρι να μπορέσουμε να στήσουμε αυτά, που με προσπάθεια πολλών δεκαετιών προσπάθησαν, ποτέ να μην στηθούν σε αυτήν τη χώρα».