άλλαξε η ώρα και μπερδεύτηκα ,
είδα φως να μπαίνει από τις γρίλιες και ξύπνησα ,
η ησυχία του πεζόδρομου ,
η ξεχασμένη σημαία στο μπαλκόνι ,
η νερατζιά ακριβώς απέναντι η μοναδική φορτωμένη ,
ήθελα να σου πω πως εχτές βράδυ που κατέβαινα το πεζόδρομο κοντοστάθηκα να ανασάνω Άνοιξη, είχε και τη γνωστή υγρασία και μια ευλογημένη ηρεμία , τα ψηλά μποτάκια δεν με βόλευαν , οι περιορισμένες λέξεις μου με στένευαν, ψάχνω μια τυχαία επιλογή στο youtube να σου σιγοψιθυρίσω , να ανοίξω εξώφυλλα να μπει το φως , να αφουγκραστώ τους ήχους εκεί στης ''αθανασίας'' τη μεριά ,
να ανάψω ενα τσιγάρο ,
να φτιάξω ένα δεύτερο καφέ ,
να χωρέσω σε μια βυζαντινή Κυριακή με αθάνατες συλλαβές να ταιριάξουν λέξεις που δεν θα σκοντάφτουν στα πλακάκια της πλατείας ...
Κυριακή των ανθρώπων ,
Κυριακή της Άνοιξης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου