ΑΛΛΑΓΗ EMAIL

Οι φίλοι αναγνώστες μπορεί να στέλνουν τα μηνύματά τους στο εμέηλ στο οποίο θα προτιμούσε ο διαχειριστής να τα λαμβάνει. Παράλληλα επειδή η Maicrosoft μας λογόκρινε και μπλόκαρε το μαιηλ gmosxos1@hotmaihl. com άνοιξε και ισχύει πλέον το εμέηλ gmosxos23.6.1946@gmail.com το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιείτε .ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6938.315.657 & 2610.273.901

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Ο Καζαντζάκης για τον Καβάφη


δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελέυθερος


«Σώμα και ψυχή στα τραγούδια του είναι ένα. Σπάνια στην ιστορία της φιλολογίας μας μια τέτοια ενότητα υπήρξε τόσο οργανικά τέλεια»


Περνώντας από την Αλεξάνδρεια, ο Νίκος Καζαντζάκης επισκέφτηκε τον Καβάφη. Τις σκέψεις και τις εντυπώσεις του από τη συνάντησή του με τον ποιητή τις κατέγραψε σε ένα κείμενό του στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος» στις 15 Απριλίου του 1927.

«Ανάμεσά μας είναι ένα μικρό τραπεζάκι, γιομάτο ποτήρια με Χιώτικη μαστίχα και ουίσκι — και πίνομε… Ξεχωρίζω στα σκοτεινά, επάνω στο ντιβάνι, τη φυσιογνωμία του — πότε όλο έκφραση μεφιστοφελική και ειρωνεία και τα ωραία μαύρα μάτια του ξάφνου αστράφτουν μόλις πέσει επάνω τους μια μικρή ακτίδα από το φως των κεριών, και κάποτε πάλι γέρνει όλος φινέτσα, παρακμή και κούραση», γράφει ο Καζαντζάκης.

«Ο Καβάφης έχει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός εξαιρετικού ανθρώπου της παρακμής — σοφός, ειρωνικός, ηδονιστής γόης, γιομάτος μνήμη. Ζει σαν αδιάφορος, σαν θαρραλέος. Κοιτάζει, ξαπλωμένος σε μια μαλακή πολυθρόνα από το παράθυρό του και περιμένει τους Βαρβάρους να προβάλουν.
Μιλούμε για πλήθος πρόσωπα και ιδέες, γελούμε, σωπαίνομε και πάλι αρχίζει, με κάποια προσπάθεια η κουβέντα. Εγώ πολεμώ να κρύψω στο γέλιο τη συγκίνηση και τη χαρά μου. Να, ένας άνθρωπος μπροστά μου, άρτιος, που τελεί τον άθλο της τέχνης με υπερηφάνεια και σιωπή, αρχηγός ερημίτης, και υποτάσσει την περιέργεια, τη φιλοδοξία και τη φιληδονία, στον αυστηρό ρυθμό μιας επικούρειας ασκητικής.

Ο Καβάφης έπρεπε να είχε γεννηθεί στον 15ο αιώνα στη Φλωρεντία, καρδινάλιος, μυστικοσύμβουλος του Πάπα, έκτακτος απεσταλμένος στο Παλάτι του Δόγη, στη Βενετία, και επί πολλά χρόνια, πίνοντας, αγαπώντας, χαζεύοντας στα κανάλια, γράφοντας, σωπαίνοντας — να διαπραγματεύεται τις πιο σατανικές και πολύπλοκες και σκανδαλώδεις υποθέσεις της Καθολικής Εκκλησίας.

Σώμα και ψυχή στα τραγούδια του είναι ένα. Σπάνια στην ιστορία της φιλολογίας μας μια τέτοια ενότητα υπήρξε τόσο οργανικά τέλεια».
____________
(*) Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας καταγόμενος από την Πάτρα, που διαβιοί στην Κρήτη και ασχολείται με το έργο του Ν. Καζαντζάκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: