Ο πλούτος της διαφωνίας

Του ΝΤΙΝΟΥ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι το γονίδιο αυτής της Αριστεράς οι διαφωνίες, οι συγκρούσεις, οι διαφοροποιήσεις αλλά και η σύνθεση.

Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό το συστατικό στοιχείο, η διαφωνία, η διαφορετική άποψη, είναι το συγκολλητικό υλικό αυτής της Αριστεράς.

Μέσα από την διαφορετικότητα απόψεων και θέσεων, πολλές φορές διαμετρικά αντίθετων χτίστηκε ο πολιτικός χώρος που περιλαμβάνει στα σπλάχνα του από κεντροαριστερούς μέχρι τροτσκιστές. Μόνο σταλινικούς –ιδεολογικά- δεν περιλαμβάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε από τα πέτρινα χρόνια των μικρών ποσοστών του 3% μέχρι σήμερα όχι γιατί ομογενοποιήθηκε ιδεολογικά αλλά γιατί έμαθε να συναρμόζει θέσεις, ιδέες και απόψεις  ώστε να υπηρετούν τον βασικό σκοπό. Την μετάλλαξη τη κοινωνίας, μέσο πολιτικών που έχουν πάντα στο επίκεντρο τους, του εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αδύναμους.

Με αφορμή την Συμφωνία που επετεύχθη με τους εταίρους ανέκυψαν ισχυρές διαφωνίες. Προφανώς ο Γ. Μηλιός δεν έγινε ούτε εσωτερική αντιπολίτευση , ούτε στέκεται απέναντι στην προσπάθεια της Κυβέρνησης. Συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο στον προβληματισμό αλλά και την αγωνία του πολιτικού του χώρου ζητά μεγαλύτερη συνέπεια σε αυτό που και ο ίδιος διαμόρφωσε ως στρατηγική στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τορπιλίζει αυτή η θέση την προσπάθεια της Κυβέρνησης; Προφανώς ΟΧΙ, δυσκολεύει της ευελιξία της ; Σίγουρα ναι.

Η διαφωνία, βουλευτών, στελεχών, μελών  αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ; Επ΄ουδενί. Τουναντίον όλα αυτά αποτελούν οξυγόνο για ένα κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση πολύ περισσότερο αν δεν συνδέονται με προσωπικές βλέψεις.

Θα ήταν τουλάχιστον μειωτικό για τον Γ. Μηλιό αλλά και για όλους τους «διαφωνούντες» να λέγεται ότι, όσα εκφράζουν  υποκρύπτουν  προσωπική πικρία.

Αυτό που ξενίζει είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα κόμματα , ιδιαίτερα αυτά που κυβέρνησαν , λειτουργούσαν με τη λογική του «ενός ανδρός αρχή». Δεν χρειάζεται παρά να δει κάποιος τη μεταχείριση του κόμματός του εκ μέρους του κ. Σαμαρά ή την παρελκυστική τακτική του κ. Βενιζέλου ως προς τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ.

Προφανώς δεν γίνεται καμιά σύγκριση, η αριστερά έχει στο σεντούκι της τον πλούτο της διαφωνίας και  της διαφορετικότητας και την υπεροχή που αυτή δίνει έναντι οιουδήποτε άλλου . Της σύνθεσης, που ενδυναμώνει την κοινή προσπάθεια ώστε να υπηρετηθούν  η Στρατηγική της κοινωνικής αναγέννησης με τη σφραγίδα της Αριστεράς.

Δεν κάνει κακό η διαφωνία, αλλά, η διαλυτική κακοφωνία που επισκιάζει και παραβλέπει τα προβλήματα της κοινωνίας, στην προσπάθειά  της να ακουστεί και να αποκτήσει οντότητα , πρόσωπο και ισχύ. Αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί.