Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και η απόκρουσή της

Η Κίνηση Πολιτών Άρδην διοργάνωσε την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στις 20:00 εκδήλωση με θέμα: «Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και η απόκρουσή της». Περισσότερα από 150 άτομα παρακολούθησαν τη συζήτηση. Για το θέμα μίλησαν κατά σειρά οι: Ίμπραεμ Μουσλέμ, μέλος του ΠΓ του κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης για την Ευρώπη, εκπρόσωπος των Κούρδων της Συρίας, Σταύρος Λυγερός, συγγραφέας – δημοσιογράφος, Δημήτρης Τσουκαλάς, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Πισσίας, συντονιστής της «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη στη Συρία» και  Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας – ΚΠ Άρδην.

Ο δρ Ιμπραέμ Μουσλέμ ανέφερε ότι το κόμμα που εκπροσωπεί ιδρύθηκε το 2003 και το 2004 συμμετείχε στην εξέγερση εναντίον στο καθεστώς του Άσαντ και από τότε παλεύει για τα δικαιώματα των Κούρδων στη Συρία και γενικότερα για τη δημοκρατία στη Συρία. Συνέχισε ότι εδώ και δύο χρόνια ξεκίνησε στη Συρία μια λαϊκή-ειρηνική εξέγερση εναντίον στο καθεστώς του Άσαντ. Οι Κούρδοι είχαν επισημάνει από τότε ότι ο αγώνας έπρεπε να παραμείνει ειρηνικός γιατί η ένοπλη αντιπαράθεση θα ευνοούσε τον Άσαντ που έχει πάνω από 1 εκ. στρατό. Κανείς δεν τους άκουσε τότε και αυτή τη στιγμή διεξάγεται στη Συρία ένας παγκόσμιος πόλεμος. Από τη μια πλευρά είναι το καθεστώς με Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολάχ και από την άλλη η αντιπολίτευση με την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τις ΗΠΑ και όσο και αν φαίνεται παράξενο και την Αλ Κάιντα, μόνος χαμένος είναι ο συριακός λαός. Οι Κούρδοι από την αρχή δεν πήραν το μέρος καμιά από τις δύο πλευρές, πρεσβεύουν τον τρίτο δρόμο, αυτό της ειρηνικής επίλυσης. Προτείνουν εκδημοκρατισμό της Συρίας με λαϊκές διαδικασίες μέσα σε αυτόνομες περιοχές. Η Τουρκία τελευταία σε συνεργασία με την Αλ Νούσρα (συμμετέχει στο δίκτυο της Αλ Κάιντα) επιτέθηκε σε κουρδικές περιοχές με πάνω από 1 εκατ. πρόσφυγες (Κούρδους, Άραβες κ.ά.). Την επέτειο μάλιστα της 11/9 η Αλ Νούσρα σε συνεργασία με την Τουρκία επιτέθηκε εκ νέου στις κουρδικές περιοχές, και αναρωτήθηκε ποια είναι η θέση των ΗΠΑ για αυτές τις επιθέσεις.

Ο Σταύρος Λυγερός άνοιξε την ομιλία του λέγοντας ότι το συριακό ήταν ο τέταρτος κρίκος της αραβικής άνοιξης μετά την Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Στην περίπτωση της Λιβύης και της Συρίας τόνισε ότι είδαμε και το φαινόμενο του νομαδικού τζιχάντ. Σουνιτικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις από το Αφγανιστάν έως τη Βοσνία είναι εκεί και πολεμούν, αρχικά στη Λιβύη και τώρα στη Συρία. Εκεί βρίσκεται και η μεγάλη αντίφαση για τη Δύση και το Ισραήλ, δηλαδή θα πρέπει να συνεργαστούν με φανατικές ομάδες που ανήκουν στο δίκτυο της Αλ Κάιντα για να ρίξουν καθεστώτα σαν του Άσαντ. Θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ για να σπάσουν τον άξονα Ιράν-Συρία-Χεζμπολάχ, από την άλλη όμως δεν θέλουν την επόμενη μέρα να υπάρχει στην περιοχή ένα σαλαφιστικού τύπου καθεστώς. Ένα τέτοιο καθεστώς θα το ήθελε η Τουρκία, γιατί θα μπορούσε να το ελέγχει καλύτερα και έτσι θα προωθούσε τα συμφέροντά της στην ευρύτερη  περιοχή. Η Δύση όταν αντιλήφθηκε ότι ο Άσαντ θα μπορούσε να κερδίσει στρατιωτικά την αντιπολίτευση, έβαλε στην ατζέντα το θέμα των χημικών και του άμεσου στρατιωτικού χτυπήματος. Επισήμανε ότι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η Δύση είχε σκοπό να ανατρέψει άμεσα τον Άσαντ, αλλά περισσότερο θέλει να εξισορροπήσει την κατάσταση μεταξύ Άσαντ-αντιπολίτευσης, για να μπορεί να υπάρξει διπλωματική λύση. Στη Συρία, συνέχισε, διεξάγεται ένας πόλεμος σε τρεις διαστάσεις, μια πρώτη σε εσωτερικό επίπεδο μεταξύ Άσαντ-αντιπολίτευσης, μια δεύτερη μεταξύ σουνιτών-σιιτών που γίνεται διά αντιπροσώπων, σουνίτες της Αλ Κάϊντα εναντίον Χεζμπολάχ, Ιρανών κ.λπ. και τρίτη διάσταση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Τέλος, αναφέρθηκε στην Τουρκία που είναι εκείνη η χώρα που έχει εμπλακεί περισσότερο από κάθε άλλη στη διαμάχη. Η Τουρκία πριν μερικά χρόνια με βάση το δόγμα Νταβούτογλου είχε καταφέρει να βελτιώσει σημαντικά τις σχέσεις τις με Ιράν και Συρία. Όταν όμως είδε ότι το καθεστώς Άσαντ ήταν πολύ πιθανό να πέσει, άλλαξε άρδην θέση και έγινε βάση της αντιπολίτευσης θέλοντας να παίξει ρόλο στην μετασαντική Συρία. Όμως η βεβαιότητας της διαψεύστηκε, ο Άσαντ κρατιέται ακόμα. Η Τουρκία πιέζει σταθερά τις ΗΠΑ για στρατιωτική επέμβαση, αλλά οι ΗΠΑ δείχνουν ότι θέλουν να την αποφύγουν. Πάντως σε ότι αφορά στην περιοχή, Τουρκία και ΗΠΑ-Ισραήλ δεν συμφωνούν για το τι πρέπει να γίνει την επόμενη μέρα στη Συρία, η Δύση θέλει μια πολυκεντρική Συρία, ενώ η Τουρκία θέλει μια Συρία που να κυριαρχήσουν οι ακραίες σουνιτικές τάσεις της αντιπολίτευσης ελπίζοντας ότι αυτοί θα την βοηθήσουν να καταπνίξει το κουρδικό κίνημα.

Ο Δημήτρης Τσουκαλάς έδωσε ορισμένα στοιχεία για την πληθυσμιακή σύσταση της Συρίας. Η Συρία έχει 22,5 εκατ. πληθυσμό. Οι σουνίτες είναι το 74%, οι σιίτες το 16% και οι Αλαουίτες που είναι σιιτικό παρακλάδι 11%. Οι Χριστιανοί της Συρίας φτάνουν το 8,5%, εκ των οποίων το 5,5% με 6% είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ως προς τις εθνικές μειονότητες οι Κούρδοι είναι γύρω στο 15% του πληθυσμού, δηλαδή γύρω στα 4 εκατ. και υπάρχουν ακόμα περίπου 190 χιλ. Αρμένιοι και μια μικρή εβραϊκή κοινότητα. Επεσήμανε ότι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαπερνά οριζοντίως όλα τα κράτη της περιοχής και να έχει ισχυρή παρουσία στην περιοχή. Αναφέρθηκε στην υπόθεση με το χημικό χτύπημα και τι ομοιότητες που έχει αυτή με τα πυρηνικά του Σαντάμ. Φυσικά, τα χημικά έπεσαν αλλά είναι πολύ δύσκολο να πει με σιγουριά κανείς ποιος τα έριξε. Στάθηκε στο ρόλο των ευρωπαϊκών δυνάμεων, στη Μεγάλη Βρετανία που ο Κάμερον πλήρωσε τη στάση του Μπλερ δέκα χρόνια πριν στο Ιράκ, της Γαλλίας που εξαιτίας της ανυπαρξίας της στα ευρωπαϊκά πράγματα στρέφεται στη Μέση Ανατολή ενθυμούμενη το αποικιακό παρελθόν της στην περιοχή. Τέλος, για τη Γερμανία είπε ότι παρέχει όποιες διευκολύνσεις χρειάζονται οι Δυτικοί, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να κάνει κάτι παραπάνω. Για τις ΗΠΑ πρόσθεσε ότι παρεμβαίνουν στην περιοχή για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του Ισραήλ, αλλά φοβούνται μην επικρατήσουν ακραίες σουνιτικές ομάδες. Για το τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα, υπενθύμισε ότι λόγω Μνημονίου, έχουμε σταματήσει να ασκούμε εξωτερική πολιτική ως κυρίαρχο κράτος. Έψεξε τη δήλωση Βενιζέλου που προέτρεπε τις ΗΠΑ να παρέμβουν στρατιωτικά στη Συρία. Παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να πάρει πρωτοβουλίες για το θέμα, να το φέρει στην ΕΕ και αυτή να μεσολαβήσει προκειμένου οι αντιμαχόμενες πλευρές να βρουν μια λύση που να τερματίσει τη σφαγή που συντελείται.

Ο Βαγγέλης Πισσίας αναφέρθηκε στις σχέσεις Ελλάδος με τον αραβικό κόσμο και πως θα μπορούσαν να εξελιχτούν αυτές τα επόμενα 10-20 χρόνια. Έθεσε βασικά ερωτήματα για την κατανόηση του αραβικού κόσμου, όπως την Αραβική Άνοιξη, το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων κ.ά. Συνέκρινε την κατάσταση στον αραβικό κόσμο με το πώς ήταν η κατάσταση στη Λατινική Αμερική με τα πολυπρόσωπα κινήματα και με την εικόνα σύγχυσης που έβγαζε αυτή η περιοχή, σήμερα στη Λατινική Αμερική ο κύκλος ολοκληρώθηκε και η Λατινική Αμερική έχει αναβαθμισμένη εικόνα διεθνώς, και αναρωτήθηκε αν μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα γίνει κάτι αντίστοιχο και στον Αραβικό κόσμο. Μια τέτοια προσπάθεια για τη συγκρότηση του αραβικού κόσμου κάνουν προσωπικότητες διανοουμένων, όπως ο Αλί Φαγιάντ που δουλεύει για την ανασυγκρότηση του Λίβανου. Τέτοια εγχειρήματα, ανέφερε, ότι μέσα από ταξίδια που έχουν γίνει στην περιοχή, έχουν διαπιστωθεί και στη Συρία και αν τις το επέτρεπαν οι εξωτερικοί παράγοντες, ίσως να είχαν φανεί καλύτερα αποτελέσματα. Όσον αφορά την Αίγυπτο ανέφερε ότι ο ρόλος του στρατού δεν είναι ίδιος με αυτό στη Δύση ή τη Λατινική Αμερική. Ο στρατός στην Αίγυπτο κυβερνά επί σχεδόν 50 χρόνια και ο Μουμπάρακ έπεσε και λόγω της στάσης του στρατού, αλλά οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν κατάφεραν να οργανώσουν την επόμενη μέρα της Αιγύπτου. Παρά την κρίση που περνά τώρα η Αίγυπτος, αυτή η χώρα έχει εκείνες τις δυνάμεις που δεν θα επιτρέψουν να γίνει στην Αίγυπτο ότι στη Συρία. Το ότι στην Αίγυπτο η εμφύλια διαμάχη δεν προχώρησε και ότι στη Συρία τώρα δεν έγινε στρατιωτικό χτύπημα είναι μια θετική εξέλιξη και δυσχεραίνει σημαντικά τα σχέδια που προωθούν συγκεκριμένοι κύκλοι για βαλκανιοποίηση της Μέσης Ανατολής πράγμα είναι σημαντικό για την Ελλάδα. Η Ελλάδα σε αυτή την περιοχή ακόμα μετράει αρκετά και οι άνθρωποι εκεί επιδιώκουν επαφές και σχέσεις με την Ελλάδα, αλλά την ευκαιρία αυτή οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και η αριστερά δεν την αντιλαμβάνονται και δεν κάνουν και τίποτα γι’ αυτό.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς αναφέρθηκε στο ρόλο που ήθελε να παίξει η Τουρκία στη περιοχή. Υπενθύμισε ότι πριν μερικά χρόνια όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι η Τουρκία μέσω της πολιτικής Ερντογάν – Νταβούτογλου είχε αναβαθμιστεί εξαιρετικά. Η Τουρκία είχε καταφέρει να παίζει σημαντικό ρόλο σε κάθε γωνιά του αραβικού κόσμου και προετοιμαζόταν για μια ηγεμονική θέση στο Ισλάμ. Με τους χειρισμούς της όμως στη Συρία έφτασε να έχει προστριβές όχι μόνο με τους σιίτες αλλά ακόμα και με ένα σημαντικό κομμάτι του σουνιτικού κόσμου όπως στην περίπτωση της Αιγύπτου, όπου υποστηρίζοντας ανοιχτά τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και επεμβαίνοντας ανοιχτά στα εσωτερικά της Αιγύπτου, οι σχέσεις με το καθεστώς της Αιγύπτου πάγωσαν και η Αίγυπτος τώρα κάλεσε την Ελλάδα να οριοθετήσουν την ΑΟΖ. Έτσι ανοίγεται στα ανατολικά μας μια ευκαιρία για αναβαθμισμένες σχέσεις με τον Αραβικό και ιρανικό κόσμο. Θύμισε ότι στην περιοχή στις αρχές του περασμένου αιώνα οι χριστιανοί πληθυσμιακά έφταναν το 30% του πληθυσμού, σήμερα είναι πολύ λιγότεροι, αλλά παρόλα αυτά στην περιοχή επιβιώνει ακόμα μια αντίληψη ποικιλομορφίας, οι σιιτικοί πληθυσμοί πλησιάζουν το 30% ενώ ακόμα και οι σουνιτικοί πληθυσμοί στην πλειονότητά τους δεν θέλουν να επιστρέψουν στη σαρία. Έτσι και βλέπουμε ότι ο Άσαντ υποστηρίζεται πλέον από την πλειοψηφία ως το μικρότερο κακό. Αυτή η στάση των πληθυσμών φαίνεται και στην Τουρκία, όπου και πάλι ξεκίνησαν ταραχές. Οι αλεβίτες της Τουρκίας, 25% του πληθυσμού, δεν μπορούν να αποδεχτούν τη ομοιορφοποίηση που θέλει να επιβάλλει ο Ερντογάν, αυτές οι δυνάμεις, λοιπόν, που παλεύουν για δημοκρατία στην Τουρκία είναι σύμμαχοί μας. Και εκεί που πριν μερικά χρόνια στην περιοχή η μόνη φιλική δύναμη προς εμάς ήταν οι Κούρδοι, τώρα βλέπουμε να αυξάνονται οι φίλιες ή δυνητικά φίλιες δυνάμεις. Για την Ελλάδα ανοίγονται μια σειρά από δυνατότητες, αρκεί εμείς σαν χώρα να υπάρχουμε στην περιοχή και να επιθυμούμε να παρέμβουμε. Κατέληξε, πάντως, ότι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες από γεωπολιτικής σκοπιάς στην περιοχή τα δεδομένα εξελίσσονται θετικά για την Ελλάδα. Αν πάρουμε υπόψη και ότι η στρατιωτική επέμβαση που έσπρωχναν Τούρκοι και Ισραηλινοί αποφεύχθηκε, καταλαβαίνουμε ότι αλλάζουν οι συσχετισμοί στην περιοχή…  

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο με όλες τις εισηγήσεις: http://ardin-rixi.gr/archives/14173

Τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου χθες, ελληνική αποστολή αποτελούμενη από τους Γιώργο Καραμπελιά, Κίνηση Πολιτών Άρδην, Βαγγέλη Πισσία, συντονιστή της «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη στη Συρία» και Νικόλαο Καρατουλιώτη, υποστράτηγο ε.α. μετέβη στο Λίβανο με σκοπό τη συμμετοχή σε συνδιάσκεψη για την προώθηση της ειρήνευσης στη Συρία.

Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στις 12.30 αύριο το μεσημέρι η Διεθνής Πρωτοβουλία για την Ειρήνη στη Συρία (ΔιΠΕΣ) θα πραγματοποιήσει Συνέντευξη Τύπου για τις εξελίξεις στη Συρία. Η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί στο βιβλιοπωλείο Ιανός, Σταδίου 24 Αθήνα.