Πανικόβλητοι, αδίστακτοι, επικίνδυνοι!

Αναγκαστικός ελιγμός Σαμαρά με διάγγελμα υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής για την κυβερνητική ανοχή στη Χρυσή Αυγή.

Μπροστά στις ευρωπαϊκές αντιδράσεις για την υστερόβουλη ανοχή που δείχνει η κυβέρνηση στη Χρυσή Αυγή, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να απευθύνει διάγγελμα ενός λεπτού. Αναδιπλώθηκε τακτικά, αλλά παραμένει προσηλωμένος στη στρατηγική της έντασης και της δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Κι άλλος έμπιστος συνεργάτης του, με κορυφαίο θεσμικό ρόλο, ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, επανήλθε στη γραμμή της ταύτισης της Χ.Α. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο ίδιος που είχε προ καιρού, με δηλώσεις του, βολιδοσκοπήσει για πιθανή κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. - Χ.Α.

Κι όλα αυτά, ενώ κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. διαφωνούν ανοιχτά με τις επιλογές του πρωθυπουργικού επιτελείου, που συνιστούν αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας του κόμματος. Άραγε η Ν.Δ. μετατρέπεται με βίαιο τρόπο σε... Πολιτική Άνοιξη; Η στρατηγική Σαμαρά προϊδεάζει για μονιμότερη μετατόπιση της Ν.Δ. προς την Ακροδεξιά. Εμφανίζεται έτοιμος να τα κάνει όλα, αρκεί να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία.

Όταν, όμως, το Μαξίμου βγάζει εκτός συνταγματικού τόξου τον ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρη την Αριστερά, δηλαδή το 35% των πολιτών με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου, είναι προφανές ότι προετοιμάζουν κλίμα εκτροπής. Εν όψει μάλιστα του ενδεχομένου να κερδίσει η Αριστερά στις εκλογές, τα περί "εκτός συνταγματικού τόξου" ισοδυναμούν ουσιαστικά με προκαταβολική αμφισβήτηση της λαϊκής ψήφου. Ιδού ποιο είναι το άκρο!

Στο απελπισμένο και αδίστακτο κυνήγι του Σαμαρά για την εξουσία ακολουθεί κι ο Βενιζέλος. Αυτό κι αν είναι αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ! Χθες επανήλθε στις αντιαριστερές ψυχώσεις του κατασκευάζοντας φάντασμα δηλώσεων Τσίπρα.

Με την τακτική του Σαμαρά και του Βενιζέλου είναι αναμενόμενο να αντιδράσει η κοινωνία, η οποία διαβλέπει ότι πίσω από την όξυνση και τον ακρωτηριασμό του συνταγματικού τόξου κρύβεται μεθόδευση αποπροσανατολισμού. Είναι σίγουρο επίσης ότι θα αντιδράσουν οι δημοκρατικοί και σκεπτόμενοι οπαδοί τους. 

Οι δύο μοιραίοι πολιτικοί ηγέτες έχουν καταστήσει τα κόμματά τους, με την προσήλωσή τους στη μνημονιακή καταστροφή, σκιά του άλλοτε κραταιού εαυτού τους. Κοινωνικές δυνάμεις που στήριζαν επί χρόνια τα δύο κόμματα δεν έχουν κανένα λόγο να τους ακολουθήσουν στην προσπάθεια ιδιοποίησης της εξουσίας, που ισοδυναμεί με μεγαλύτερη καταβύθιση της χώρας στην εθνική αναξιοπρέπεια και την κοινωνική καταστροφή.

(Από το σημερινό κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)