Συνδιαχείριση από τους δήμους Πατρέων, Δύμης και Ερυμάνθου του νερού της Δυτ. Αχαΐας

Φωτογραφία αρχείου, από τις εργασίες κατασκευής του φράγματος που θα υδροδοτήσει τη Δυτ. Αχαΐα.

Πρόταση της δημοτικής παράταξης «Ανυπότακτη Πολιτεία» για τη λειτουργία του φράγματος Πείρου-Παραπείρου για να μην το… ροκανίσουν οι ιδιώτες!

12-3-2013, Πάτρα

«Δεν είναι απλά μία υποψία, αλλά είναι διακηρυγμένη πολιτική, η επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων δραστηριοτήτων και προϊόντων, που διαχειρίζεται σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η Κυβέρνηση εκτός από αυτό το διακηρυγμένο πλαίσιο, διαμορφώνει και τις συνθήκες εξώθησης των Δήμων σε αυτή την πολιτική, με τον οικονομικό στραγγαλισμό που έχει ήδη επιβάλλει. Φυσικά η πολιτική αυτή δεν έχει καμία σχέση με δημοσιονομικές αιτίες, είναι ευθέως πολιτική εξυπηρέτησης μεγάλων εγχώριων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων. Άλλωστε, το σύνολο της πολιτικής της «σωτηρίας» της χώρας, έχει ταξικό προσανατολισμό, με απώτερη στρατηγική κατεύθυνση την «σωτηρία» του συστήματος εκμετάλλευσης, την θωράκιση του απέναντι στον «αντίπαλο» λαό, την πρόσδεση του με μεγαλύτερη σταθερότητα στο άρμα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, τις διαρκείς εξετάσεις της υποτελούς πολιτικής και οικονομικής τάξης, στους «εταίρους» αφεντάδες και δανειστές τοκογλύφους».

Με τα παραπάνω ξεκινά η ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης «Ανυπότακτη Πολιτεία» του Δήμου Πατρέων, που προτείνει την συνδιαχείριση του προς αποπεράτωση βαίνοντος δημόσιου φράγματος Πείρου-Παραπείρου, που θα υδροδοτήσει τις ανάγκες όλης της Δυτ. Αχαΐας. Μάλιστα η παράταξη προτείνει να έχουν στη διοίκηση του φορέα ποσοστά επί τοις εκατό 45 ο Δήμος Πατρέων, από 22,5 οι δήμοι Δύμης και Ερυμάνθου και 10 η Περιφέρεια δυτ. Ελλάδος, αποκλειομένων των ιδιωτών και ιδίως των διαχειριστών της ΒΙΠΕ. 

Στην ανακοίνωση παρακάτω αναφέρονται αναλυτικά τα εξής:

Στην κατεύθυνση αυτή, στην πρώτη γραμμή, βρίσκονται τα στερεά απόβλητα και το νερό. Ήδη, προχωράει ολοταχώς η ιδιωτικοποίηση των αποβλήτων σε όλη την χώρα με την δημοπράτηση της κατασκευής των εργοστασίων επεξεργασίας και την παραχώρηση της εκμετάλλευσης τους για τριάντα χρόνια, δηλαδή για πάντα. Η δεύτερη φάση, προφανώς περιλαμβάνει ολόκληρο τον τομέα καθαριότητας, την συγκέντρωση, την αποκομιδή, την ανακύκλωση. Στον τομέα του νερού, ήδη οι δύο κρατικοί οργανισμοί ύδρευσης του Λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης ιδιωτικοποιούνται και παίρνουν σειρά οι μικρότεροι, όπως της περιοχής μας. Είναι άλλωστε γνωστό, και έχει σε κορυφαίο επίπεδο εκδηλωθεί, το «επενδυτικό» ενδιαφέρον ξένων εταιρειών και Κυβερνήσεων.

Το απόλυτο χαρακτηριστικό αυτών των ιδιωτικοποιήσεων είναι η βέβαιη κερδοφορία με την μονοπωλιακή λειτουργία και την εκμετάλλευση ειδών πρώτης ανάγκης. Εξάλλου, το πολιτικό χαρακτηριστικό είναι η αξιοποίηση δημόσιων επενδύσεων αμύθητης αξίας, που τους παραχωρούνται με προνομιακό τρόπο, μεγαλώνοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης του Ελληνικού λαού. Πιστοποιείται όμως και μία άλλη μεγάλη αλήθεια, η οποία σκοπίμως αποκρύπτεται. Αλήθεια, που έχει πλευρές περισσότερες από μία. Η πρώτη είναι ότι σε παραγωγικούς τομείς μεγάλης κοινωνικής σημασίας, ήταν όχι μόνο απαραίτητη, αλλά ήταν απολύτως αναγκαία η επενδυτική δραστηριότητα του Δημοσίου. Αυτό κάνει ακόμα πιο επώδυνο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με τις θυσίες δεκαετιών του Ελληνικού λαού, να εκχωρούνται αντί πινακίου φακής στο ντόπιο και ξένο ιδιωτικό κεφάλαιο. 

Η δεύτερη πλευρά είναι, ότι η λεγόμενη πολυδάπανη λειτουργία του Κράτους, δεν οφείλεται ούτε στους δημόσιους υπαλλήλους, ούτε στον τάχα αντιπαραγωγικό χαρακτήρα της λειτουργίας δημόσιων οργανισμών. Αλλά οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αντιπαραγωγική του στρατηγική, οφείλεται στην καταλήστευση του Κράτους από τον «ημέτερο» ιδιωτικό τομέα, με τις προνομιακές και χαριστικές συμβάσεις, με τις ατελείωτες μίζες, την διαφθορά και την συναλλαγή, όλα όσα υπήρξαν τα κυρίαρχα γνωρίσματα στην συγκρότηση και οργάνωση του αστικού κράτους και του πολιτικού του συστήματος. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες και δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά τον κανόνα της κρατικής λειτουργίας τις τελευταίες δεκαετίες. Την αλήθεια αυτή την γνωρίζουν όλοι. Την αποκρύπτουν συνειδητά γιατί έτσι εξυπηρετείται καλύτερα το «σχέδιο». Το  σχέδιο της πάσει θυσία εξυπηρέτησης των επιλογών του μεγάλου κεφαλαίου και της πολιτικής τάξης που το υπηρετεί.

Ας εξετάσουμε όμως την περίπτωση που μας αφορά. Μετά από μακροχρόνιες  διεκδικήσεις και του Δήμου μας (Δήμου Πατρέων) και άλλων φορέων της περιοχής, για την στρατηγική επίλυση του προβλήματος της υδροδότησης της πόλης μας και των οικισμών της ευρύτερης περιοχής, άρχισε πριν μερικά χρόνια η κατασκευή του υδροδοτικού φράγματος Πείρου-Παραπείρου. Μετά από πολλές καθυστερήσεις το έργο βαίνει προς την αποπεράτωση του. Το συνολικό του κόστος θα ανέλθει περίπου στα 120 εκατ. ευρώ.

Θα αναφέρουμε εξαρχής την άποψη μας: Η σύσταση φορέα διαχείρισης, έπρεπε να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την δημοπράτηση του έργου. Και να είναι φορέας της Αυτοδιοίκησης δηλαδή των χρηστών. Διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο τον δημόσιο χαρακτήρα του. Η μη συγκρότηση του, βαρύνει τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, βαρύνει και τις παρούσες Δημοτικές Αρχές γιατί δύο χρόνια τώρα αδιαφόρησαν για το πρόβλημα. Όσοι τώρα το  θέτουν, μήπως απλά προσπαθούν να συγκαλύψουν ευθύνες; Είναι αυταπόδεικτο ότι ευθύνες υπάρχουν. Όταν την λύση δεν την διεκδικείς, ή δεν την αξιολογείς σωστά ή δεν βλέπεις την λαίλαπα που έρχεται! Θα κάνουμε παρατηρήσεις για την μελέτη, αλλά το βασικό είναι ποιος και γιατί αναθέτει την μελέτη. Και πότε οι υπεύθυνες Δημοτικές Αρχές αφυπνίζονται. Όφειλαν, και αναφερόμαστε και στους τρείς Δήμους, να το έχουν θέσει πρώτο στις προτεραιότητες τους. Και να έχουν απαιτήσει λύση που να διασφαλίζει το Δημόσιο συμφέρον, πρωτίστως το συμφέρον των Δημοτών. Λυπούμαστε που θα διαπιστώσουμε, ότι οι επικοινωνιακές στοχεύσεις μετά την δωδεκάτη ώρα δεν ωφελούν!

Η Δημοτική μας Αρχή, όχι μόνο δεν σκέφτηκε και δεν έδρασε ανάλογα, δεν αξιοποίησε προτάσεις δικές μας και άλλων για την περισσότερο έγκαιρη δραστηριοποίηση. Η «Ανυπότακτη Πολιτεία» μάλιστα πρότεινε τρία θέματα για δράση του Δήμου, που ενώ δεν είχαν σαν προϋπόθεση οικονομικούς πόρους, έχουν ωστόσο τεράστια σημασία για το μέλλον της πόλης μας και την ποιότητα ζωής της. Δεδομένης της οικονομικής δυσπραγίας του Δήμου, τα τρία αυτά προβλήματα έπρεπε να αποτελέσουν άξονα της δράσης του Δήμου. Τα θέματα αυτά τα προτείναμε γραπτά και προφορικά, στο Δ.Σ. και σε άλλες δημόσιες παρεμβάσεις μας σε διάφορες ευκαιρίες. Αναφερόμαστε στα: 

1. Θαλάσσιο μέτωπο.

2. Προαστιακός σιδηρόδρομος.

3. Φορέας διαχείρισης υδάτων.

Τι προτείνουμε:

1. Πλήρης διασφάλιση του Δημόσιου χαρακτήρα του Φορέα Διαχείρισης. Προς τούτο οι μέτοχοι και αυτοί που θα συγκροτήσουν τον φορέα, πρέπει να είναι οι τρεις Δήμοι-χρήστες και η αιρετή Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Οι  φορείς αυτοί, κυρίως ο Δήμος Πατρέων, διαθέτουν την επάρκεια και την τεχνογνωσία της διαχείρισης και καλής λειτουργίας.

2. Η ΒΙΠΕ Πατρών, είναι ένας ιδιώτης καταναλωτής, του οποίου πρέπει να διασφαλίζεται η επάρκεια υδροδότησης, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος συμμετοχής του στην συγκρότηση του φορέα. Η πρόταση των μελετητών για συμμετοχή της και μάλιστα με το υπερβολικό ποσοστό του 30%, εκτιμούμε ότι γίνεται εκ του πονηρού.

3. Ο Δήμος Πατρέων, είναι ο καταναλωτής του 60% των ποσοτήτων. Επί πλέον είναι αυτός που κατά κύριο λόγο διαθέτει την υποδομή και την γνώση για την διασφάλιση της συντήρησης και της καλής λειτουργίας των εγκαταστάσεων. Κατανοούμε ωστόσο την ανάγκη να μην έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Ως εκ τούτου η πρόταση μας για την μετοχική σύνθεση διαμορφώνεται ως εξής:

Δήμος Πατρέων ποσοστό 45%

Δήμοι Δυμαίων και Ερυμάνθου ποσοστό 45% (22,5% ο καθένας)

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ποσοστό 10%

4. Διαφωνούμε πλήρως με την λογική των μελετητών να συνυπολογίζεται στα έξοδα συντήρησης η απόσβεση του κόστους κατασκευής. Το πλήρωσε ο Ελληνικός λαός και το δικαιούται. Είναι αδιανόητο να μην χρηματοδοτούνται τα έργα υποδομής από τις Δημόσιες επενδύσεις. Δεν έπεισε κανέναν η χρεοκοπία και η ληστρικότητα των συμβάσεων παραχώρησης;

Πρωταρχικό μέλημα όλων των αρμοδίων, πρωτίστως της Τ.Α., πρέπει να είναι η διασφάλιση της καλής και οικονομικής διαχείρισης προς όφελος των πολιτών. Η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και η παροχή στους πολίτες του νερού με την έννοια του δημόσιου κοινωνικού αγαθού, χωρίς να εμφιλοχωρεί επουδενί  η διάθεση για κέρδος. Το μέτωπο ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, πρέπει να είναι αρραγές και μόνιμο. Η Τ.Α., οφείλει να συγκροτήσει συνολική πολιτική, που να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον. Η ανάγκη αυτή, είμαστε βέβαιοι, θα επιβάλλει ριζική αλλαγή των συσχετισμών στον χάρτη της Αυτοδιοίκησης. 

  (www.anypotaktoi.gr)