Πενήντα χρόνια από τον αγώνα απελευθέρωσης του αλγερινού λαού

Ο αγώνας του ηρωικού αλγερινού λαού αποτυπώθηκε στο φιλμ "Η μάχη του Αλγερίου"

Μετά από 132 χρόνια σκλαβιάς (1830 – 5.7.1962)

 Την 50ή επέτειο της ανεξαρτησίας της Αλγερίας από τη Γαλλία το 1962, ύστερα από 132 χρόνια αποικιοκρατίας, σήμανε η χθεσινή ημέρα 5η Ιουλίου... Ο οκτάχρονος, σκληρός εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος του αλγερινού λαού για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση ενάντια σε μια υπέρτερη δύναμη, ενέπνευσε το αντι-αποικιοκρατικό κίνημα σ' όλη την Αφρική και τη Μέση Ανατολή και προξένησε ισχυρό, διχαστικό σοκ στην κοινωνία της μεταπολεμικής Γαλλίας του Ντε Γκολ. Αλλά όχι μόνον αυτό.

Ήδη από το φθινόπωρο του 1954 το FLN είχε προβάλλει το αίτημα για αποτίναξη του γαλλικού αποικιοκρατικού ζυγού και τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Αλγερίας, η γαλλική κυβέρνηση άργησε να ανταποκριθεί. Δυο χρόνια αργότερα, το 1956, περισσότεροι από 400.000 Γάλλοι στρατιώτες είχαν σταλεί στην Αλγερία. Στόχος η καταστολή της επανάστασης τόσο με συμβατικά μέσα, από αέρα και θάλασσα, αλλά και με τη χρήση βομβών τύπου ναπάλμ, οι οποίες πρωτοδοκιμάστηκαν το 1949 από του Αμερικανούς στον ελληνικό εμφύλιο κατά του ΔΣΕ, τη διείσδυση και ανάπτυξη δεσμών με τον μουσουλμανικό πληθυσμό, την χρήση προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και κατασκοπείας.

Χαρακτηριστικός ο διάλογος που ακολουθεί από τη «Μάχη του Αλγερίου», ένα φιλμ που αποτέλεσε συμβολισμό του αλγερινού λαού και προβλήθηκε τέσσερα χρόνια μετά την ανεξαρτησία του.

«Δεν θεωρείτε ότι είναι δειλία να κρύβετε μπόμπες στις τσάντες των γυναικών σας και να σκοτώνετε αθώους πολίτες;» ρωτά τον συλληφθέντα Αλγερινό εθνικιστή ένας δημοσιογράφος.

«Δεν νομίζετε ότι είναι δειλία να μας σκοτώνετε με ναπάλμ; Δώστε μας τα αεροπλάνα σας και μπορείτε να έχετε τις τσάντες και τις βόμβες μας», απαντά εκείνος.

Φωτογραφία εποχής.

 Η Αλγερία κατοικήθηκε από τους Βερβέρους (Berber) τουλάχιστον από το 10000 π.Χ. Μετά το 10000 π.Χ., οι Καρχηδόνιοι είχαν σημαντική επιρροή πάνω τους, ιδρύοντας αποικίες κατά μήκος των ακτών. Βασίλεια των Βερβέρων άρχισαν να αναδύονται, με πιο ξεχωριστό το βασίλειο της Νουμιδίας, και άδραξαν την ευκαιρία που τους προσέφεραν οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι για να ανεξαρτητοποιηθούν από την Καρχηδόνα, αλλά σύντομα υποτάχτηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 200 π.Χ.

Αποτέλεσε γαλλική αποικία από το 1830, και παρά την αρχική πρόθεση του να τη διατηρήσει, ο De Gaulle έχει πια συνειδητοποιήσει ότι εποχή των αυτοκρατοριών και των αποικιών έχει φτάσει στο τέλος της.

Μπροστά στις εξελίξεις αυτές η Γαλλία αλλάζει πολιτική: το φθινόπωρο του 1961 η γαλλική κυβέρνηση ξεκινά μυστικές συνομιλίες με την προσωρινή κυβέρνηση της Αλγερίας (GPRA), με έδρα την Τύνιδα. Τον Μάρτιο του επόμενου έτους αποφασίζεται ανακωχή και ακολουθεί δημοψήφισμα σχετικά με την ανεξαρτησία της Αλγερίας, την οποίο ο γαλλικός λαός αποδέχεται. Χιλιάδες Γάλλων πολιτών εγκαταλείπουν την πρώην αποικία, η οποία την 1η Ιουλίου του 1962, μετά από σχετικό δημοψήφισμα ανάμεσα στον αλγερινό λαό, αποφασίζει την ανεξαρτησία της. Δυο μέρες αργότερα ο De Gaulle αναγνωρίζει και επίσημα την νέα χώρα.

Ο αλγερινός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας απαθανατίστηκε στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο με τη μορφή ενός σύγχρονου ηρωικού έπους, ενώ η κληρονομιά του δεσπόζει ακόμα και σήμερα ως το αρχέτυπο του αγώνα ενάντια σε κάθε είδους εθνική υποδούλωση και καταπίεση...