Γιαυτό και οι παραγωγικές ΜΑτσουκοφόρες Τάξεις στάθηκαν αλύγιστες στο πλευρό του
Αγαπητοί φίλοι, εντός και εκτός συνόρων, από σήμερα και πάλι μαζί, έπειτα από τρεις εβδομάδες ψηφιακή αποτοξίνωση. Με την ελπίδα για Καλύτερες Ημέρες και την ευχή για Καλό Χειμώνα, βρισκόμαστε ξανά στο μετερίζι της ζωής με θάρρος και ελπίδα γιατί, σύμφωνα με τον ποιητή και την μεγάλη ελληνίδα ερμηνεύτρια Άλκηστις:
«Είμαστε ακόμη ζωντανοί
στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα
κι άμα κρατήσει το σχοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα…»
Εννοείται ότι αφού μιλάμε για χειροκρότημα, εννοούμε κάτι ασήμαντο και όχι αυτό το απέραντο χειροκρότημα που εισέπραξε ο Γιωργάκης στην ΔΕΘ, όταν μιλούσε ενώπιον λαοθάλασσας ειρηνικών πολιτών, που οι δύσμοιροι, για να προφυλαχτούν από τους ΣΥΡΙΖΑνους επελαύνοντες, αναγκάστηκαν να φορέσουν λευκά κράνη, ξέρεται από αυτά που φορούσαν και στο Σύνταγμα, όταν παρείχαν τις υπηρεσίες τους προς τους παρακαλούντες πολίτες. Ιδού και το σχετικό πειστήριο:
Ένα ακόμη παρομοίας μορφής χειροκρότημα εισέπραξε όταν απευθύνθηκε με τον θερμό λόγο τους προς τις παραγωγικές τάξεις και αυτό το ενδιαφέρον του το είχε προαναγγείλει, αφού ευθείς αμέσως ανταποκρίθηκε στο αίτημα του Υπουργού Προστασίας από τον Πολίτη, προκηρύσσοντας διαγωνισμό για την πρόσληψη 1200 νέων θαυμαστών των παραγωγικών τάξεων και όχι αυτών των τεμπέληδων που ασχολούνται με την μάθηση γραμμάτων στα παιδιά μας, διότι όπως λέει και το ρηθέν όταν προσλαμβάνονται 1200 αστυφύλακες είναι σαν να προσελήφθησαν 2400 δάσκαλοι. Και όπου ανοίγει ένα αστυνομικό τμήμα είναι σαν να έχει ανοίξει η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Γιαυτό προσελήφθησαν μόνον 600 δάσκαλοι, αφού, σύμφωνα με τον συνθέτη:
«Ο δάσκαλος, ο δάσκαλος
Αυτός ο σαρδανάπαλος
Που λέει λόγια σαν ετούτα της φωτιάς
Πρέπει να ζει και να δουλεύει σαν ραγιάς…»
Γι αυτό και οι έλληνες ψηφοφόροι με ανάταση στην ψυχή και παράταση στα χρέη των νοικοκυριών, βαδίζουμε με αναπτεταμένας τας σημαίας των ελπίδων προς το ελπιδοφόρο μέλλον, που περιλαμβάνει όχι μόνον τη νέα γενιά, που μας γαμοσταυρίζει όλους, σερνικούς και θηλικούς, που ανεχτήκαμε δύο οικογένειες επί έξι δεκαετίες να κυβερνούν τον τόπο με διάφορα εκβιαστικά διλήμματα. Πότε με τον από βορρά κίνδυνο, πότε την υπόσχεση της Αλλαγής και τον φόβο του τι θα γίνει αν επιστρέψει το αστυνομικό κράτος, αλλά και με τις υποσχέσεις για καλύτερες μέρες, αρχής γινομένης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του ανθρωποειδούς Σημίτη, που μας έβαλαν φέσι 35 δις μέχρι τον λαιμό.
Προς το παρόν προχωρούμε με αισιοδοξία, όπως ο αξέχαστος Παπαγιαννόπουλος από το Διακοπτό Αιγιαλεία.
Κι αντί να τους καρτερούμε στα μονοπάτια των διαψευσθέντων ελπίδων μας δεν τους στείλαμε από εκεί που ήρθαν. Υπάρχει ελπίδα, κι αυτή βρίσκεται προς τα Αριστερά. Προς την κατεύθυνση της ενότητας των Αριστερών δυνάμεων της χώρας. Μπορούμε σε ένα ευρύ πολιτικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει όλες τις εκφράσεις της Αριστεράς, από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα εξωκοινοβουλευτικά σχήματα, μέχρι τους απογοητευμένους και αποχωρούντες από το ΠΑΣΟΚ, έως τους διαψευσθέντες ακόμη και του συντηρητικού χώρου.
Κρατούμε ακόμη την ετοιμόρροπη ξενόδουλη κυβέρνηση των υποταγμένων στις Τράπεζες και τα οικονομικά κέντρα και συγκροτήματα ΜΜΕ του νεοφιλελευθερισμού και δεν τους αναγκάσαμε να μπουν στο ελικόπτερο και να αποδράσουν από την ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου, όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος Πρόεδρος Πινέιρο της Αργεντινής.
Και μετά να συζητήσουμε ως κυβέρνηση για τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουμε το χρέος που μας φέσωσαν, παρά την θέλησή μας. Προϋπόθεση όμως είναι να φύγουν πρώτα αυτοί που παριστάνουν την λαοπρόβλητη Κυβέρνηση.
Προς το παρόν τους φιλοδωρούμε με ανοιχτές παλάμες, όπως τον Μαυρογιαλούρο της ελληνικής κωμικής ταινίας με τον βασιλιά του λεπτού χιούμορ. Κι αυτά ως απάντηση στα όσα υπόσχονται κάθε χρόνο από την ΔΕΘ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου