Του Ιταλοπατρινού δημοσιογράφου και μεταφραστή, που απελάθηκε σε ηλικία πεντέμισι χρόνων από την μεταπολεμική Πάτρα του 1945!
Όπως την αφηγείται ο συγγραφέας Γιάννης Παππάς
Αλιεύω από την προσωπική σελίδα στο facebook του Πατρινού συγγραφέα Γιάννη
Παππά, το παρακάτω κείμενο που παραπέμπει σε μνήμες από τον πρώτο χρόνο μετά
την απελευθέρωση της Πάτρας από την Γερμανο-ιταλική κατοχή.
Είναι το 1945, έτος που η Ελλάδα προχωρεί στην απέλαση των Ιταλοπατρινών της πόλης, που κατηγορούνται συλλήβδην ως όργανα του Φάτσιο, της φασιστικής οργάνωσης του Μουσολίνι, που πράγματι έδρασε στην Πάτρα, τουλάχιστον κατά την πρώτη ημέρα της ιταλικής αεροπορικής επιδρομής, αλλά και μετά την είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στελέχωσαν υπηρεσίες του δημοσίου ελεγχόμενες από τους ιταλούς καταχτητές.
Δεν ξεχνώ την συνέντευξη της Ιταλοπατρινής Εσμπιέτας, που μου αφηγήθηκε σε κάποια επίσκεψή της στην Ελλάδα, πως συνελήφθη οικογενειακώς από το σπίτι της στην Πάτρα και μεταφέρθηκαν στην Πύλο, τους έκλεισαν στο Φρούριο και απελευθερώθηκαν έξι μήνες μετά που μπήκαν ως καταχτητές οι Γερμανοί.
Κατά την απέλασή τους αυτοί οι ιταλοπατρινοί, με το εχθρικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί σε βάρος τους λόγω της κατοχής στιβάχτηκαν σε καράβι για την Ιταλία, αν και ήσαν γεννημένοι εδώ ως απόγονοι των Γκαρμπονάρων επαναστατών του Γκαριβάλδι.
Τους αφαιρέθηκε η υπηκοότητα και δεσμεύτηκε η περιουσία τους. Και εάν θυμάμαι καλά μετά από προσφυγή τους το 1948 ακυρώθηκε η απόφαση του ελληνικού δημοσίου για τις περιουσίες τους.
Ο Πατρινός συγγραφέας Γιάννης Παππάς αφηγείται:
Διαβάζω λοιπόν στην ανάρτηση του συγγραφέα Γιάννη Παππά, που τώρα που βγήκε στην σύνταξη από την Δημόσια Εκπαίδευση, θα έχει χρόνο να μας παρουσιάσει την δραστηριότητά του:
«Βρέθηκα σήμερα στα Βραχνέικα με τον μεγαλύτερο Ίταλο Έλληνα μεταφραστή και δημοσιογράφο Νικόλα Κροτσέτι Nicola Crocetti Ήταν μόλις 5,5 χρονών, όταν τον παγωμένο Δεκέμβρη του 1945 μαζί με άλλους δύο χιλιάδες ιταλοπατρινούς, πήρε τον δρόμο της αναγκαστικής απέλασης από την Ελλάδα.
Με πατέρα Ιταλό, ο οποίος γεννήθηκε στην Εγλυκάδα το 1898 και μητέρα Ελληνίδα το γένος Φάκου γεννημένη κι αυτή στην Εγλυκάδα αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα, γιατί δεν δέχτηκαν να αλλάξουν το επίθετό τους και τη θρησκεία τους.
Ενώ όλα τα αδέλφια του πατέρα του Νικόλα δέχτηκαν τις αλλαγές που τους ζητήθηκαν από το ελληνικό κράτος, ο πατέρας του δεν τις δέχτηκε και εκδιώχτηκαν φορτωμένοι σαν τα ζώα σε ένα καράβι που τους πήγε στο Μπρίντεζι και στη συνέχεια στην Μπολόνια και αλλού. Φοβερή μυθιστορηματική ιστορία.
Ο Νικόλα εξελίχτηκε σε δεινότατο μεταφραστή και εκδότη εκατοντάδων Ελλήνων πεζογράφων και ποιητών. Εκδότης του σημαντικότατου περιοδικού Poesia και ιδρυτής και ιδιοκτήτης των εκδόσεων Crocetti επί σαράντα χρόνια έχει προσφέρει τα μέγιστα στην παγκόσμια ποίηση αλλά στην νεοελληνική λογοτεχνία.
Τελευταίος μεταφραστικός άθλος του Νικόλα αποτελεί η μετάφραση της Οδύσσειας του Καζαντζάκη στα ιταλικά. 33333 στίχοι. Κοπιαστική δουλειά που του πήρε 7 χρόνια μέχρι να την ολοκληρώσει. Ήδη στην Ιταλία αποτελεί εκδοτικό γεγονός. Κάποια στιγμή θα γράψω περισσότερα.
Δυόμιση ώρες με καθήλωσε με την αφήγησή του. Δυστυχώς τα ιστορικά γεγονότα έχουν και τις παράπλευρες απώλειες. Μια από αυτές είναι και η περίπτωση του Νικόλα.
Ενός ιταλοπατρινού που αγάπησε και αγαπάει με πάθος ό,τι ελληνικό. Σε ευχαριστώ πολύ Νικόλα για τη χαρά και τη συγκίνηση που εισέπραξα απόψε».
Εδώ στο παρακάτω λινκ διαβάστε την δραστηριότητα του σπουδαίου άνδρα, που λόγω μεταπολεμικών συνθηκών τον στερήθηκε η χώρα μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου