Στα αζήτητα ένα κτίριο φορτωμένο κατοχικές μνήμες

 

 Ένα μικρό παιδί, που αργότερα έγινε σύνδεσμος των αντιστασιακών, ήταν το πρώτο Πατρινόπουλο που εδέχθη χαστούκι,  από γερμανό μοτοσικλετιστή της Μεραρχίας Ντήτριχ

«Τελικά ή το έχεις ή δεν το έχεις... Η φωτογραφία "αλιευμένη" από τον Πολιτιστικό που καμαρώνει για την τοποθέτηση banners σε κεντρικά σημεία της πόλης... Παρόλα αυτά η συκιά ατάραχη παραμένει στη θέση της, συμπληρώνοντας το τοπίο... Είναι εκεί η θέση της συκιάς;».

Τα παραπάνω γράφει στην ανάρτηση του στην προσωπική του σελίδα στο fb ο Konstantatos Helias.

Πλην όμως ο ανύποπτος διαβάτης του συγκεκριμένου σημείου, στην συμβολή των οδών Αγ. Νικολάου και Ρ. Φεραίου -και δυστυχώς είναι πάρα πολλοί οι ανύποπτα διερχόμενοι από το σημείο- που να γνωρίζουν το τι διαδραματίστηκε εκεί στα χρόνια της Κατοχής!

Αυτό το κτίριο, που όλο ανακαινίζεται και τελειωμό δεν έχει  εδώ και κάμποσα χρόνια, στέγασε το ξενοδοχείο ΕΛΛΑΣ. Πρώτη βραδιά που πέρασαν μια δεκάδα καταχτητές Γερμανοί ναζί σε αυτό, κατά την είσοδό τους στην παραδομένη Πάτρα, ήταν η 26 Απριλίου 1941. Μία ημέρα μετά παραδόθηκε η Αθήνα.

Στην συνέχεια όμως υπήρξε και κέντρο αντιστασιακό, με λειτουργία τυπογραφείου, εκεί. Τέλος σε αυτό το κτίριο στεγάστηκε το διοικητήριο του ΕΛΑΣ, όπου και η γνωστή φωτογραφία με τον διοικητή του Βλάσση Ανδρικόπουλου, όταν τα αντάρτικα στρατεύματά του εισήλθαν νικηφόρα στις 4 Οκτωβρίου 1944, στην Πάτρα!

Στο απέναντι ακριβώς ξενοδοχείο συνελήφθησαν από τον ΕΛΑΣ οι δύο τελευταίοι Γερμανοί, ένας υπαξιωματικός και ένας στρατιώτης.

Επίσης ήταν εκεί, όπου με αφορμή το άγγιγμα μίας BMV, ένα μικρό παιδί, που αργότερα έγινε σύνδεσμος των αντιστασιακών, ήταν το πρώτο γνωστό Πατρινόπουλο που εδέχθη χαστούκι,  από τον γερμανό μοτοσικλετιστή εμπροσθοφυλακή της Μεραρχίας Ντήτριχ, η οποία επίταξε το ξενοδοχείο αυτό εισερχόμενη το απόγευμα της 26 Απριλίου 1941 στην Πάτρα!

Αυτά και πολλά άλλα, αναφέρονται στο βιβλίο του Γιώργου Μόσχου  για την Ιστορία των δύο χιλιάδων και άνω θυμάτων της πείνας στην ιταλογερμανοκρατούμενη Πάτρα του 1941-44, που βρίσκεται στο σημείο της συγγραφής. Άγραφτες ακόμη ιστορίες, από τα αραχνιασμένα ράφια της Μνήμης!

Αντί λοιπόν να μπει μία μικρή έστω πινακίδα εκεί, που να ενημερώνει τον επισκέπτη της Πάτρας, ο Δήμος Πατρέων προτίμησε να το επενδύσει αυτό με μπάνερ καθώς το ισόγειό του θυμίζει γιαπί και να σκεπάσει έτσι την Ιστορία του, που είναι συνυφασμένη με την Ιστορία της πόλης.