Σημεία από την ομιλία Αλ. Τσίπρα στη Βουλή για την TV

Μαχητικός κατά της διαπλοκής καναλιών, τραπεζών, πολιτικών ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, την ημέρα ψήφισης του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, όπου υπερψηφίστηκε από την Βουλή με συν μια ψήφο, από το σύνολο αυτών που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε μερικά σημεία, που εντοπίστηκαν ως πιο χαρακτηριστικά, από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, στο Ν/Σ για τις τηλεοπτικές άδειες, που πέρασε ως νόμος με 154 «Ναι», 102 «Όχι» και 15 «Παρών», ενώ από την αντιπολίτευση υπήρξαν και 30 απουσίες με ηχηρότερη αυτήν του Κ. Καραμανλή ανεψιού. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε:

Για το καθεστώς διαπλοκής

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου ακούγεται από πολλές πλευρές μια έννοια, ένας όρος: «Διαπλοκή». Διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και πολιτικού συστήματος.

Πολλές φορές κάποιοι χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο όταν θέλουν να αποφύγουν να συγκρουστούν με τις πραγματικές αιτίες και τα πραγματικά συμφέροντα.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή η ώρα να βάλει κανείς το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και να εξηγήσει τι σημαίνει «διαπλοκή», ποιες είναι οι αιτίες που την παράγουν και πώς μπορεί να την αντιμετωπίσει, αν θέλει, φυσικά να την αντιμετωπίσει. Εκτός κι αν θέλει να την καλύψει.

Οι υπόγειες διαδρομές νομίζω αυτού του λαβύρινθου της διαπλοκής των οικονομικών συμφερόντων στη χώρα μας, ιδιαίτερα μετά τη δυνατότητα που έδωσε η τεχνολογία για να υπάρχει ιδιωτική τηλεόραση, είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους μας. Η πολιτική εξουσία τρέφει την οικονομική και μιντιακή εξουσία και αυτή με τη σειρά της προσφέρει απλόχερη υποστήριξη στην πολιτική εξουσία, για να αναπαράγεται το ίδιο χρεοκοπημένο και σαθρό πολιτικό σύστημα, ένα πολιτικό σύστημα που αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες που η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε.

Πρόκειται για μέσα ενημέρωσης που κατά κοινή ομολογία έχουν μόνο ζημιές και όχι κέρδη, που συντηρούνται και δανειοδοτούνται από τράπεζες με μοναδικό στόχο να στηρίζουν πολιτικά χρεοκοπημένες κυβερνήσεις, πολιτικά χρεοκοπημένα κόμματα –όχι μόνο πολιτικά χρεοκοπημένα κόμματα, αλλά και χρεοκοπημένα κόμματα –με αντάλλαγμα φυσικά κυβερνητικές διευκολύνσεις σε παράλληλες επιχειρηματικές δράσεις των ιδιοκτητών των Μέσων Ενημέρωσης, σε κρατικές εργολαβίες και προμήθειες, στη δυνατότητα ευνοϊκής δανειοδότησης και για τα ίδια τα Μέσα, αλλά και για άλλες επιχειρήσεις, τη στιγμή μάλιστα που τα τελευταία πέντε χρόνια στον τόπο οι τράπεζες δεν δανειοδοτούν υγιείς επιχειρήσεις και βεβαίως μέσα από την ευνοϊκή συμπεριφορά των ελεγκτικών μηχανισμών και πολλές φορές την ανυπαρξία φορολογικών ελέγχων.

Για την φοροδιαφυγή των καναλιών

Τώρα, λοιπόν, έρχεται η ώρα όλοι αυτοί που για χρόνια τώρα –όχι μόνο στην κρίση – παρασιτούσαν και απομύζησαν όλη τη ζωτική δύναμη της ελληνικής κοινωνίας να κληθούν να δώσουν εξηγήσεις, να περάσουν από το ταμείο, να πληρώσουν τους φόρους τους και αυτοί, όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες, να πληρώσουν όσοι έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό αφορολόγητα και είναι στις διάφορες λίστες της φοροδιαφυγής.

Και θυμάμαι τον πρώην Πρωθυπουργό, τον κ. Σαμαρά, σε αυτήν εδώ την Αίθουσα, όταν συζητάγαμε για τη Λίστα Λαγκάρντ να λέει για τον στενό του συνεργάτη, τον κ. Παπασταύρου, που ευρέθη με μεγάλα ποσά αφορολόγητα και πλήρωσε 3.500.000 ευρώ, «μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρους!». Ε, λοιπόν, όχι δέκα, εκατόν δέκα θα έχουμε και θα πληρώσουν!

Τι ζητάμε, λοιπόν; Να πληρώσουν τους φόρους τους, όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες, να πληρώσουν όσοι έχουν δάνεια που δεν εξυπηρετούν, όπως συνέβη με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, υγιείς επιχειρηματίες που μέσα από την κρίση είχαν δάνεια που δεν μπορούσαν να τα εξυπηρετήσουν και αναγκάστηκαν να πληρώσουν ή να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους. Χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις στα πέντε χρόνια, αλλά δεν είδα κανέναν πόνο για αυτά τα λουκέτα!

Να μας πουν γιατί ξέχναγαν να κάνουν κάποιοι δηλώσεις «πόθεν έσχες» για χρόνια και ιδίως στα χρόνια όπου εμφανίζονταν να φέρνουν στην Ελλάδα και να διαχειρίζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και να τα τοποθετούν σε επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης. Να πληρώσουν και αυτοί τους φόρους τους!

Και βεβαίως να πληρώσουν φόρους και τέλη συχνοτήτων και διαφήμισης και οι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες επιχειρηματίες πράττουν, παρά τις δυσκολίες, και να μπει και μία τάξη. Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν έχουμε νόμιμη λειτουργία στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Πρέπει να μπει μία τάξη, να αδειοδοτηθούν τα μέσα ενημέρωσης, όπως συμβαίνει σε κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο διαγωνισμός έχει καθυστερήσει

Μας λένε, όμως, κάποιοι ότι φέρνουμε δήθεν εσπευσμένα αυτήν τη ρύθμιση. Κάνουν μάλλον πως δεν θυμούνται ότι αποτελεί μία εκ των βασικών μας προγραμματικών δηλώσεων και στην πρώτη φάση της διακυβέρνησης και στην επανεκλογή μας. Δηλώσαμε σε κάθε δυνατή ευκαιρία και με κάθε τρόπο τη δέσμευσή μας να ρυθμιστεί το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, τη δέσμευσή μας ότι μετά από είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια εκκρεμότητας θα δοθούν επιτέλους άδειες, υπό αυστηρές συνθήκες διαφάνειας και με απαρέγκλιτη τήρηση των αρχών της ισότητας και του κράτους δικαίου, όπως συμβαίνει σε κάθε πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα.

Αν για κάτι θα μπορούσε να μας κατηγορήσει ίσως κανείς, είναι όχι ότι το φέρνουμε εσπευσμένα, αλλά ίσως ότι αργήσαμε. Δεν αργήσαμε, όμως, επειδή ταλαντευτήκαμε κάποια στιγμή ούτε επειδή επιχειρήσαμε να συμβιβαστούμε. Αργήσαμε επειδή τρέφαμε την ελπίδα και ταυτόχρονα την αυταπάτη ότι σε αυτόν τον τόπο θα μπορούσαμε να γυρίσουμε σελίδα όλοι μαζί και ότι θα ερχόταν και η συντηρητική παράταξη με συναίνεση να βάλουμε τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης, προφανώς οι συνθήκες διαπραγμάτευσης, της οικονομικής ασφυξίας δεν μας επέτρεψαν να προχωρήσουμε. Αμέσως μετά τις εκλογές, ήταν ο πρώτος νόμος που ψηφίσαμε. Και αμέσως μετά και κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νόμου στη Βουλή, επιδιώξαμε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση με δυνάμεις της Αντιπολίτευσης, ώστε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, όπως οφείλουμε, σε αυτήν τη μεγάλη δημοκρατική τομή για το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας, που ταλαιπωρείται τα τελευταία χρόνια.

Για τη στάση της ΝΔ στη συγκρότηση του ΕΣΡ

Μόλις εξελέγη ο κ. Μητσοτάκης στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, έσπευσε αμέσως με λογής τερτίπια και προσχήματα να παρακωλύσει, να εμποδίσει την εκλογή της Ανεξάρτητης Αρχής, του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.

Αρχικά, ειπώθηκε ότι θέλει περισσότερα μέλη στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Δείξαμε καλή θέληση, ήρθαμε εδώ στη Βουλή, αυξήσαμε των αριθμό των μελών του Συμβουλίου. Αργότερα μας είπε «όχι, ούτε τώρα μπορώ να συναινέσω, διότι έχει υπερεξουσίες ο Υπουργός».

Και αυτή την πρόφαση την αντιμετωπίσαμε με καλή θέληση και ήρθαμε εδώ στη Βουλή και όσες εξουσίες είχε ο Υπουργός τις φέραμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία, ώστε η Εθνική Αντιπροσωπεία, το πιο αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό από το Σύνταγμα Σώμα, να είναι αυτή που θα αποφασίσει για το ποιος πρέπει και πώς πρέπει να γίνει η διαδικασία.

Βεβαίως, πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι και αυτή ήταν μία πρόφαση. Έγιναν τρεις απανωτές συνεδριάσεις. Και στις τρεις συνεδριάσεις στην πραγματικότητα η Νέα Δημοκρατία μάς είπε ένα πράγμα: «Δεν θέλουμε να γίνει διαγωνισμός και δεν πρόκειται να συναινέσουμε».

Νομίζω ότι αυτό έχει αποδειχθεί πια περίτρανα. Δεν υπάρχει πλέον κανένα επιχείρημα για να μπορέσει να αντικρούσει την πραγματικότητα ότι αρνείστε να προσφέρετε συναίνεση για την εκλογή της ανεξάρτητης αρχής, για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση της διαδικασίας, ακριβώς γιατί δεν επιθυμείτε να διεξαχθεί διαγωνισμός.

Είπα χθες στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου – καιτο επαναλαμβάνω κι εδώ – ότι πρόκειται για ένα είδος θεσμικής εκτροπής. Και εξηγούμαι. Η συναίνεση για τον ορισμό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης δεν είναι απλώς μία πολιτική ευχή ή μία απλή προτροπή του Συντάγματος. Είναι συνταγματική επιταγή με την στενή έννοια του όρου, καθώς η μη συναίνεση οδηγεί σε βραχυκύκλωμα τους κρατικούς και διοικητικούς θεσμούς.

Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, δυστυχώς παραβιάζει μία σαφή συνταγματική της υποχρέωση και αυτό δεν μπορούμε, δεν δικαιούμαστε πολιτικά, αλλά και νομικά, να το επιτρέψουμε.

Για τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών

Με τη διάταξη που καλούμε σήμερα την εθνική αντιπροσωπεία να υπερψηφίσει, ξεκινάμε τον διαγωνισμό για τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας. Ξέρετε, όσοι ήθελαν να μη γίνει διαγωνισμός μάς έλεγαν μεταξύ άλλων ένα πράγμα: «Μην βάζετε κανένα όριο στον αριθμό των αδειών». Ο λόγος είναι προφανής.

Αν πηγαίναμε να κάνουμε διαγωνισμό με απεριόριστο αριθμό αδειών, όλες οι προσπάθειες θα έβγαιναν άγονες. Είναι σαν να αποφασίσεις να κάνεις διαγωνισμό για να πουλήσεις πάγο στον Βόρειο Πόλο ή άμμο στην έρημο. Δεν υπήρχε κανένας λόγο.

Κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης,

εσείς ειδικά που μας λέγατε το καλοκαίρι ότι θέλετε να μένουμε Ευρώπη και είστε φιλοευρωπαίοι, μιας και μας εγκαλείτε για τον κλειστό αριθμό αδειών, ότι είναι δήθεν μικρός και ότι δήθεν περιορίζει τον ανταγωνισμό, θέλω να σας απευθύνω μια ευθεία ερώτηση: Στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι ηλίθιοι που έχουν κάνει διαγωνισμούς και έχουν περιορισμένο αριθμό αδειών κι εμείς είμαστε εδώ αυτοί που θα ανακαλύψουμε τον τροχό;

Αν εξαιρέσει κανείς την Ιταλία με τα γνωστά φαινόμενα μπερλουσκονισμού– και  γι’ αυτό αποτελεί μια εξαίρεση – τι συμβαίνει σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου έχουν γίνει διαγωνισμοί; Να σας πω εγώ τι συμβαίνει.

Ξέρετε πόσες είναι οι άδειες σε όλες τις χώρες που έχουν –ας ξεκινήσουμε απ’ αυτές – παρόμοιο πληθυσμό με αυτόν της Ελλάδας; Στην Πορτογαλία, την Αυστρία και την Τσεχία, που είναι ανάλογες πληθυσμιακά με την Ελλάδα, δεν έχουμε τέσσερις άδειες αλλά δύο. Στις ευρωπαϊκές χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό είναι μόνο δύο οι άδειες.

Ξέρετε πόσες είναι οι άδειες στην Ισπανία, που έχει πέντε φορές μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ελλάδα; Πέντε. Στην Ελλάδα είναι σήμερα οκτώ, φυσικά σε συνθήκες παρανομίας.

Ξέρετε, πόσες είναι στη Γαλλία, που έχει έξι φορές μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ελλάδα; Είναι μόλις πέντε. Στη Γερμανία, που είναι οκτώ φορές μεγαλύτερη, είναι μόλις έξι.

Συνεπώς, με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι τέσσερις άδειες που προτείνουμε είναι πολλές, δεν είναι λίγες.

Αν θέλετε, λοιπόν, και μας λέτε ότι θέλετε να μένετε στην Ευρώπη, όπως μας λέγατε το καλοκαίρι, ακολουθήστε και το παράδειγμα της Ευρώπης. Όμως, εσείς θέλετε Ευρώπη σε ότι αφορά στη λιτότητα για τους πολλούς και θέλετε Μπανανία σε ότι αφορά στα προνόμια των λίγων. Με αυτή την Ευρώπη είστε!

Γι’ αυτό, άλλωστε, εδώ και πέντε χρόνια που η χώρα βρίσκεται υπό επιτήρηση, σε όλες τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει ως χώρα ένα πράγμα δεν έχετε τηρήσει – όλα τα άλλα τα έχετε κάνει πέντε χρόνια που ήσασταν κυβέρνηση – να προχωρήσετε στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.

Εμείς, λοιπόν, σας απαντάμε: Ναι, η Ελλάδα θα παραμείνει ευρωπαϊκή χώρα, αλλά ευρωπαϊκή Μπανανία, όπως εσείς τη θέλετε, όχι, δεν θα επιτρέψουμε να γίνει.

Η αγορά δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα – Αναγκαία η θέσπιση κανόνων

Όσο για εκείνους τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους, που ισχυρίζονται ότι όλα αυτά πρέπει να τα λύνει η ίδια η αγορά, ένα σχόλιο μόνο θέλω να κάνω: Αλήθεια, γιατί αυτή η αγορά, που όλα τα λύνει από μόνη της, είκοσι επτά χρόνια δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα και έχουμε καταλήξει σε υπερχρεωμένα και μη βιώσιμα σχήματα, που διατηρούνται στη ζωή από τις ενέσεις ρευστότητας των τραπεζών, ενώ όλη η υπόλοιπη οικονομία έχει στεγνώσει;

Η αγορά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι – και ιδίως εσείς που την υπερασπίζεστε – γνωρίζετε ότι έχει κανόνες, τους οποίους οφείλει να θέτει και να εγγυάται το κράτος, η δημοκρατική πολιτεία. Αυτό, λοιπόν, σκοπεύουμε να κάνουμε, να θέσουμε επιτέλους κανόνες και να εγγυηθούμε την τήρησή τους. Άλλωστε, αυτό μας συμβουλεύει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Φαντάζομαι ότι θα είδατε σήμερα τη σχετική απάντηση του εκπροσώπου της σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου. Αν θέλετε, μπορείτε να τη ρωτήστε και εσείς ξανά.

Για τη συνταγματικότητα της ρύθμισης

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του κράτους και όχι υπό τον άμεσο έλεγχο του Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Αν ο συνταγματικός νομοθέτης ήθελε τον διαγωνισμό για τις άδειες να τον διεξάγει ντε και καλά το ΕΣΡ, θα το όριζε ρητά και δεν το έπραξε, δίνοντας την ευχέρεια στη Βουλή να αποφασίσει.

Η Βουλή, λοιπόν, μετά τις εξαντλητικές προσπάθειες της Κυβέρνησης για εξασφάλιση συναίνεσης για τον ορισμό του ΕΣΡ, δεν έχει παρά να αποφασίσει ότι τα ψέματα στο θέμα αυτό τελείωσαν και ο καθένας καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του.