Η Ολλανδία κηρύττει λιτότητα, στην Ελλάδα, αλλά αποκαλύπτεται ότι είναι φορολογικός παράδεισος...

Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί τι θα έλεγε ο Νταϊσελμπλούμ αν του έλεγαν να προτείνει στον Αλ. Τσίπρα την εφαρμογή του ιδίου συστήματος με την Ολλανδία, στην ελληνική φορολογική μεταρρύθμιση;

Η ιταλική εφημερίδα Λα Ρεπούπλικα κατηγορεί τον Ντάισελμπλουμ, που επιπλήττει στην ελληνική κυβέρνηση, για μη φορολογική μεταρρύθμιση!

Ένα ενδιαφέρον άρθρο στην ιταλική Λα Ρεπούμπλικα, δημοσιεύτηκε αυτές τις ημέρες και αφορά τα φορολογικά τεκταινόμενα. Η εφημερίδα ευθαρσώς αναφέρεται στην χώρα του Γερούν Ντάισελμπλουμ, την Ολλανδία, του οικονομολόγου-εμβρυουλκού  της νεοφιλελεύθερης δεξιάς αντίληψης που ως πολιτική της οικονομικής εφαρμογής, θεωρεί θέσφατο την απόλυτη ασυδοσία του κεφαλαίου με την μη πληρωμή φόρων και την μετα κίλυσή τους στην εργασία. Υπενθυμίζω ότι είναι ο Υπ. Οικονομικών της Ολλανδίας, που τις βαθιές οικονομικές γνώσεις του, τις αποτύπωσε σε… πέτσινο πτυχίο!

Η Λα Ρεπούμπλικα, χωρίς δισταγμό κατηγορεί την ολλανδική κυβέρνηση για μυστικές συμφωνίες επιχειρηματιών, για να μην πληρώνουν φόρους, κάτι που αντίκεινται στην Ευρωπαϊκή Συμφωνία και εφαρμόζοντας το μέτρο εξελίσσεται η χώρα σε φορολογικό παράδεισο!

Παράλληλα υπενθυμίζει ότι «η καναδική μεταλλευτική εταιρεία, η Eldorado Gold (σ.σ.: στις Σκουριές Χαλκιδικής) δεν πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, χάρη στην συμφωνίας της με την Ελλάδα, για να καλύψει χρεωστούμενους φόρους προς το ολλανδικό δημόσιο»!

Στο άρθρο, μεταφρασμένο από το Istologio G. Mosxou, αναφέρονται τα παρακάτω:

«Από τις ογδόντα απ’ τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, αγοράζετε μια εταιρεία που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διεύθυνση σε ένα γραμματοκιβώτιο. Στις Βερμούδες; Στην Τζαμάικα; Ή στο αγγλικό Channel Islands, στο Jersey ή Γκέρνσεϊ; Όσο  μικρότερη είναι τόσο πιο άνετα γίνεται η δουλειά σας. 

Μόλις φτάσετε στο Άμστερνταμ, η Ολλανδία, η χώρα που συχνά, περισσότερο από ό,τι η Γερμανία κάνει κήρυγμα λιτότητας και  δημοσιονομικής πειθαρχίας και κριτική για την υποτίμηση της χαλαρότητα εκ μέρους των μεσογειακών χωρών, είναι ίσως ο μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος στον κόσμο.

Από τον Ιανουάριο ανέλαβε την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ και τα λόγια της κυβέρνησής της, για το θέμα των οφσόρ, είναι ένα κήρυγμα ακόμα μεγαλύτερο. Αλλά την επόμενη φορά του  υπουργού Οικονομικών της χώρας, του Γερούν Ντάισελμπλουμ, που κάνει συχνά, επίπληξη στον Αλ. Τσίπρα και στην ελληνική κυβέρνηση, γιατί δήθεν διστάζει να μεταρρυθμίσει το φορολογικό σύστημα της χώρας, κάποιος πρέπει να του υπενθυμίσει ότι η καναδική μεταλλευτική εταιρεία, η Eldorado Gold (σ.σ.: στις Σκουριές Χαλκιδικής) δεν πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, χάρη στην συμφωνίας της με την Ελλάδα, να καλύψει χρεωστούμενους φόρους προς το ολλανδικό δημόσιο.

Ή, όταν κατηγορούν τις κυπριακές τράπεζες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος ρωσικής προέλευσης, κάποιος θα πρέπει να του επισημάνει του Γερούν Ντάισελμπλουμ,  ότι κατά τους ίδιους μήνες, ολλανδικές επιχειρήσεις έκαναν, στην ολλανδική πρεσβεία της Ουκρανίας, ειδικά σεμινάρια για το πώς να κάνουν χρήση του φορολογικού παραδείσου στις Κάτω Χώρες μη τυχόν και κατηγορηθούν.

(Σ.σ.: Ο όρος δημιουργήθηκε τον 14ο αιώνα, στην αυλή του Δούκα της Βουργουνδίας, για να χαρακτηρίσει τα εδάφη που του ανήκαν στις περιοχές των σημερινών Κάτω Χωρών, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου).

 

Τα όσα συμβαίνουν με το θέμα της φοροαποφυγής, στην Ολλανδία, σε γενικές γραμμές είναι άγνωστα. Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει μόλις οριστεί για την έρευνα παράνομων φορολογικών εκπτώσεων, που η κυβέρνηση της Χάγης χορηγεί στην Starbucks. Και το ολλανδικό κοινοβούλιο ζήτησε από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την αποφυγή της κατηγορίας, ότι η χώρα χαρακτηρίζεται ως φορολογικός παράδεισος. 

Αλλά το μέγεθος του ολλανδικού φαινομένου λειτουργεί ακόμηι πιο πέρα κι από τη χώρα. Ωστόσο, είναι χλωμό ο Γιούνκερ του Λουξεμβούργου να επέμβει, καθώς οι φορολογικοί παράδεισοι θεσπίζονται εξ ορισμού και το ίδιο φαινόμενο εξελίσσεται και στις Βερμούδες και στο Τζέρσεϊ. 

Οι αριθμοί λένε ότι αυτή τη στιγμή που ένας ολλανδός οικονομολόγος, ο David Hollanders μιλά, στο χώρο του socialeurope.eu δεν ακούγεται. Στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, έχουν γραφεία και οι εταιρίες Rolling Stones και U2, αλλά, πάνω απ’ όλα, ως μία απλή ηλεκτρονική διεύθυνση. Και  το γραμματοκιβώτιο της χώρας περιλαμβάνει περίπου 12.000 μεγάλες εταιρείες με τζίρο 4.000.000.000 ευρώ, που αναλογούν σε τζίρο 3 εκατ. ευρώ η κάθε μία. Καμία άλλη χώρα στον κόσμο, δεν έχει μια εταιρική αξία τόσο υψηλή, που αναφέρονται σε αυτά ως απλή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. 

Επιπλέον, μεταξύ αυτών 12.000, υπάρχει η ελίτ του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού: Ογδόντα από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο και σχεδόν οι μισές από τις εταιρείες του Fortune 500. Ποιοι έμειναν έκπληκτοι που η ιταλική Fiat, στην νέα ενσάρκωση του Fca, έχει τοποθετήσει τα κεντρικά γραφεία της στο Λονδίνο, αλλά η έδρα της είναι στο Άμστερνταμ; Τώρα καταλάβατε γιατί.

Τι σημαίνει, στην πραγματικότητα, Ολλανδία με 12.000 εταιρείες; Το πρώτο πράγμα που, όπως στο Λουξεμβούργο συμβαίνει, είναι το ενδεχόμενο να συμφωνηθεί μια ειδική φορολογική μεταχείριση απ' ευθείας με το Υπουργείο Οικονομικών. Αυτές οι συμφωνίες είναι απόλυτα μυστικές: Ακόμα και κοινοβουλευτικούς άνδρες μπορούν και βάζουν στο μυστικό. 

Η έξυπνη ιδέα, ωστόσο, είναι αυτή όσον αφορά τα δικαιώματα, τον μηχανισμό που δημιουργεί πλούτο, ιδίως για τους γίγαντες της εταιριών του Big Tech, η οποία ανακατεύει με τον τρόπο της, για τη χρήση του λογισμικού τους και των ηλεκτρονικών κόμβων τους. 

Αλλά δικαιώματα σημαίνει γενικά η πληρωμή όλων των δικαιωμάτων για την εκμετάλλευση μιας μάρκας ή μιας παραγωγικής ή εμπορικής μορφής (ο καφές Starbucks, για παράδειγμα). Το βασικό σημείο είναι ότι, στις Κάτω Χώρες, (σ.σ.: επίσημη ονομασία της Ολλανδίας)  τα δικαιώματα δεν είναι φορολογητέα. 

Εταιρείες όπως η Google, στην Ιταλία ή στη Γερμανία, πληρώνουν δικαιώματα ειδικά υψηλά στην «μητρική» της ολλανδικής εταιρίας, αποκτώντας έτσι το ευνοϊκό μέτρο της μείωσης των κερδών των οικονομικών αποτελεσμάτων και των σχετικών φόρων τους επί των πωλήσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία ή στη Γερμανία. Τα δικαιώματα, στη συνέχεια, όταν επιστρέφουν στα ταμεία της μητρικής εταιρείας (για παράδειγμα στο Google στην Καλιφόρνια) δεν μπορεί να φορολογηθούν, διότι έχουν ήδη καταβληθεί επίσημα φόροι στις Κάτω Χώρες (Ολλανδία). Παρόλο που το ποσοστό φόρου στην Ολλανδία ήταν μηδενικό. 

Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί τι θα έλεγε ο Νταϊσελμπλούμ αν του έλεγαν να προτείνει στον Αλ. Τσίπρα την εφαρμογή του ιδίου συστήματος, στην ελληνική φορολογική μεταρρύθμιση;».

http://www.repubblica.it/economia/rubriche/eurobarometro/2016/01/09/news/grecia_germania-130832176/?ref=HRLV