«Δεν μπορείτε να τα κρύβεται! Τα μάθαμε! Ακόμη και το Podemos σας γύρισε τη πλάτη και δεν θέλει να έχει σχέσεις μαζί σας. Ακόμη και από το Twitter σας έβγαλαν!», επέμενε πριν από λίγες ημέρες η αγαπητή μου Ευγενία, κατά τη διάρκεια της συνέλευση της Λαϊκής Συνέλευσης Νέας Σμύρνης στη Πλατεία Ταχυδρομείου.


«Ηγετικό στέλεχος του Podemos σας κατήγγειλε. Όλα πια βγαίνουν στο ίντερνετ και δεν μπορείτε να τα κρύψετε», επέμενε με τόση πειστικότητα και πάθος που εάν δεν ήξερα ότι στην προηγούμενη ζωής της ήταν στο ΚΚΕ μπορεί και να την πίστευα.

Το θυμήθηκα σήμερα διαβάζοντας τις δηλώσεις του Πάμπλο Ιγκλέσιας όχι μόνο για την Ελλάδα, το Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τη μικρόψυχη Ευρώπη και κυρίως των κεντροαριστερών Ολάντ και Ρέντσι. 

Πάντως όταν επέστρεψα σπίτι μου μετά τη συνέλευσης της Λαϊκής Συνέλευσης σκέφθηκα να πάρω τηλέφωνο κανένα σύντροφο από το Podemos για να μάθω εάν οι καταγγελίες της Ευγενίας είχαν βάθος και ουσία. Είπα όμως να ρίξω και μια ματιά στο διαδίκτυο για να δω εάν έχει γίνει τίποτα και να ξέρω τι να ρωτήσω τους Ισπανούς συντρόφους πριν τους τηλεφωνήσω και με πιάσουν αδιάβαστο.
Ευτυχώς που η Ευγενία που είχε πει ότι τα έγγραψε όλα η Iskra!

Το βρήκα εύκολα. «Η Αριστερή Πτέρυγα του Podemos στηρίζει τη «Λαϊκή Ενότητα»», ήταν ο τίτλος.
Αριστερή Πτέρυγα του Podemos;

Το μυστήριο λύθηκε αμέσως και δεν χρειάστηκαν τα τηλέφωνα στην Ισπανία. Μόνο που έφυγα για την Ιταλία και δεν είδα ξανά την αγαπητή μου Ευγενία για της κάνω τη σχετική… καζούρα!
Ο ηγέτης της ισπανικής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και βουλευτής σήμερα του Podemos στη τοπική βουλή της Μαδρίτης Ραούλ Καμάργκο, είχε κάνει δηλώσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και υπέρ της Λαϊκής Ενότητας, ενώ σύμφωνα με την «Ελ Παϊς» έριχνε και τις βολές του και εναντίον της ηγεσίας του Podemos και του «δεξιού» Πάμπλο Ιγκλέσιας  και Ινίχο Εριχόν. Ο πρώτος είχε πει ότι ο Τσίπρας αγωνίστηκε σαν λιοντάρι και ο δεύτερος ότι η συμφωνία με το Eurogroup αφήνει περιθώριο για πολιτικές κοινωνικής διάσωσης, ενώ και οι δύο τους είναι ύποπτοι για συνεργασία με τους σοσιαλιστές.

Ο Καμάργκο ζήτησε ξεκαθαρίσματα! Ιδεολογικοπολιτικής φύσης. Τα υπόλοιπα ακολουθούν μάλλον μετά. Προσοχή, όχι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέσα στο Podemos! Στην ιστοσελίδα της Iskra διάβασα μάλιστα ότι το γραφείο τύπου της Λαϊκής Ενότητας έβγαλε και ανακοίνωση με την οποία χαιρέτησε τις δηλώσεις του Καμάργκο!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να καταλάβει κανείς τι εστί… Καμάργκο, με όλο το σεβασμό στη διαφορετικότητα και τις αντιλήψεις του καθενός.

Η ισπανική Αντικαπιταλιστική Αριστερά ξεκίνησε την επίσημη παρουσία της το 2008, όταν απεχώρησε από τη Ενωμένη Αριστερά μετά από σειρά καταγγελιών και λιτανειών για δεξιά παρέκκλιση. Αλλάζοντας μάλιστα και την ονομασία της από Εναλλακτικός Χώρος. Κατάφερε μάλιστα να συγκεντρώσει 18.000 υπογραφές, από τις 15.000 που απαιτεί ο εκλογικός νόμος για τη συμμετοχή της στις εκλογές.

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά είχε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα διεθνή στήριξη. Ο σκηνοθέτης Ken Loach, ο εκπρόσωπος της γαλλικής Νέας Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Olivier Besancenot,, οι διανοούμενοι Noam Chomsky, Mike Davis, Gilbert Achcar, Robert Brenner, Daniel Bensaid, Michael Lowy, Enzo Traverso και άλλοι στήριξαν τη προσπάθεια της με ένα διεθνές κάλεσμα. Το είχε υπογράψει και ο… μνημονιακός και Συριζαίος σήμερα Slavoj Zizek.

Τα ηχηρά ονόματα και η διεθνής υποστήριξη δεν έφεραν όμως τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στις ευρωεκλογές του 2009 η Αντικαπιταλιστική Αριστερά του Καμάργκο πήρε 19.880 ψήφους στην Ισπανία των σχεδόν πενήντα εκατομμυρίων κατοίκων ή το 0,13%! Το καλύτερο αποτέλεσμα το πήρε στην επαρχία της Βαρκελώνης, που έφθασε το 0,26%!

Λίγους μήνες αργότερα η οργάνωση που συνεργάζεται η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στη Καταλονία, μαζί με άλλες δύο τροτσκιστικές ομάδες, κατέβηκαν από κοινού στις εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο για να πάρουν… 0,23%. Ένα ποσοστό αρκετά υψηλά δεδομένου ότι η Καταλονία αποτελεί τον προνομιακό χώρο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς από την εποχή του… τροτσκιστικού POUM!

Ο χρόνος όμως κυλά. Ο Καμάργκο και η Αντικαπιταλιστική Αριστερά του προσπάθησαν, σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις, να συμμετάσχουν στις βουλευτικές εκλογές του 2011, αλλά το γεγονός ότι ο ισπανικός εκλογικός νόμος απαιτεί τις υπογραφές του 0,10% του εκλογικού σώματος για τη παρουσίαση του ψηφοδελτίου στη κάθε περιφέρεια το εγχείρημα περιορίστηκε σε 14 περιφέρειες. Οι διανοούμενοι παρουσίασαν για άλλη μια φορά ένα μανιφέστο στήριξης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πενιχρό, αφού πήρε μόλις 24.456 ψήφους ή το 0,10% σε εθνικό επίπεδο. Στη Βαρκελώνη πήρε το καλύτερο αποτέλεσμα, με 0,43%, ενώ στη Μαδρίτη πήρε 0,19%.

Στις εκλογές για τη τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας του 2012 συμμετείχε σε συνασπισμό με το ιστορικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς CUP, που πήρε 3,47% και εξέλεξε τρεις βουλευτές στη τοπική βουλή. Ας είναι σαφές το CUP πήρε το 3,47%, οι άλλοι πήγαν για εισοδισμό.

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν κατέβηκε στις ευρωεκλογές του 2014 γιατί αποφάσισε να συμμετάσχει στο Podemos, το οποίο όμως αποφάσισε να μην επιτρέψει  σε άτομα που συμμετέχουν σε άλλα κόμματα και κυρίως στις ηγεσίες τους να συμμετέχουν σε αυτό και κυρίως στα όργανά του.

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά για το λόγο αυτό άλλαξε νομική μορφή και δομή για να μπορούν τα μέλη της να μπουν στο Podemos και να μπορούν να εκλεγούν στα όργανα του νέου κόμματος.

Όταν τον Οκτώβριο του 2014 το Podemos πραγματοποίησε το ιδρυτικό του συνέδριο ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έβαλε το δίλημμα: «Ή είστε με το Podemos ή με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά». Το ερώτημα δεν ήταν τόσο απλό και δεν αφορούσε μόνο την αντίθεση του Ιγκλέσιας στον εισοδισμό και το σεκταρισμό, γιατί οι δύο ευρωβουλευτές τότε της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Πάμπλο Ετσενίκε και Τερέσα Ροντρίγκεθ δεν θα μπορούσαν να συμμετέχουν το Πολιτικό Συμβούλιο του Podemos. Οι δύο ευρωβουλευτές πέρασαν στην αντεπίθεση παρουσιάζοντας ένα δικό τους ντοκουμέντο, αλλά ο Ιγκλέσιας δεν συνάντησε στην πράξη δυσκολίες να πείσει τα 8 χιλιάδες μέλη του Podemos που συμμετείχαν στο συνέδριο και τα 150 χιλιάδες μέλη που ψήφισαν διαμέσου των κοινωνικών δικτύων ότι δεν έπρεπε να υπάρχει η διπλή «κομματική ταυτότητα».

Έτσι σήμερα η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, που συμμετείχε στην Ενωμένη Γραμματεία της 4ης Διεθνούς, που θεωρείται από μόνη της ο κληρονόμος της παλιάς LCR και του ιστορικού τροτσικιστικού κόμματος της Καταλονίας POUM, έχει μετατραπεί στο σύλλογο Αντικαπιταλιστές.
Τον Ιανουάριο του 2015 η Αντικαπιταλιστική Αριστερά έπαψε να υπάρχει επισήμως σαν πολιτικό κόμμα και μετατράπηκε λοιπόν σε σύλλογο. Σήμερα οι Αντικαπιταλιστές έχουν διαμέσου του Podemos εκπροσώπηση στο ευρωκοινοβούλιο, τον Μιγκέλ Ουρμπάν, μετά τις παραιτήσεις του Ετσενίκε και της Ροντρίγκεθ, και στο τοπικό κοινοβούλιο και το δήμο της Μαδρίτης.

Το πέρασμα από την Αντικαπιταλιστική Αριστεράς στους Αντικαπιταλιστές δεν ήταν εύκολο, γιατί αρκετά άτομα και οργανώσεις αποχώρησαν αμέσως και δεν συμμετείχαν στο νέο σύλλογο, κυρίως από την Ανδαλουσία, ενώ αργότερα απεχώρησαν και αρκετά στελέχη του από άλλες περιοχές και κυρίως τη Μαδρίτη. Η κριτική που άσκησαν αυτοί που αποχώρησαν από την Αντικαπιταλιστική Αριστερά της Ισπανίας προς την ηγεσία των «μεταλλαγμένων» Αντικαπιταλιστών του Καμάργκο δεν διαφέρει και πολύ από όσα καταγγέλλει σήμερα ο ίδιος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και της επίσημης γραμμής του Podemos. Η αλήθεια είναι, όσο παράλογη και εάν φαίνεται, ότι μέσα στην Αντικαπιταλιστική Αριστερά του Καμάργκο υπήρχε η… αριστερή πτέρυγα που τον θεωρούσε δεξιό, οπορτουνιστή και συμβιβασμένο.

Παναγόπουλος Αργύρης-avgi.gr