Πως η Coca Cola εξόντωσε τις ελληνικές επιχειρήσεις;

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

Οι απολυμένοι απεργοί της Coca Cola 3 Ε προσέφυγαν στη δικαιοσύνη θεωρώντας τις απολύσεις τους παράνομες και καταχρηστικές: η υπόθεση εκδικάστηκε πριν πέντε μήνες και ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου (!).

Δε θέλω να προκαταλάβω,  ούτε είναι στις προθέσεις μου να αμφισβητήσω την αμεροληψία και το αίσθημα καθήκοντος των λειτουργών της ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης: ως άνθρωπος που πιστεύει στη λειτουργία των  θεσμών, είμαι υποχρεωμένος να αποβάλλω 

κάθε υποψία παράκαμψης τους από οποιονδήποτε και για οιονδήποτε λόγο – αλλά… η καθυστέρηση της έκδοσης της απόφασης μετά την εκδίκαση της προσφυγής των απολυμένων εργαζομένων δεν είναι άγνωστο φαινόμενο σε σχέση με υποθέσεις που αφορούν την Coca Cola. Και αυτό δημιουργεί ανησυχίες…

Έχω υπογραμμίσει και παλαιότερα τη σημασία της «Αναφοράς» του Νικολάου Οικονόμου του Δημητρίου, που κατέθεσαν στην Βουλή (19-11-2013), βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, όπου περιγράφονται διάφορα ανήκουστα για τη συμπεριφορά της πολυεθνικής εταιρίας στο ζήτημα του ανταγωνισμού στην αγορά: το μακροσκελές έγγραφο περιγράφει με εξαιρετική αναλυτικότητα τις παράτυπες, κατά τον συντάκτη του, πρακτικές της Coca Cola 3 Ε εις βάρος των μικρών ελληνικών επιχειρήσεων – η περίπτωση της εταιρίας αναψυκτικών ΑΓΝΗ ΑΒΕΕ από τον Ορχομενό της Βοιωτίας δε φαίνεται να είναι η μοναδική περίπτωση μικρής ελληνικής επιχείρησης που υπέκυψε στις αθέμιτες πρακτικές της αμερικανικής Coca Cola.

Τη δεκαετία του 1970 υπήρχαν στην Ελλάδα 800 περίπου εμφιαλωτές, αργότερα λόγω της «μονοπωλιακής πολιτικής» της Coca Cola περιορίστηκαν σε 30, ενώ με την κρίση και το ξέσπασμα του μποϊκοτάζ αναδείχθηκαν μικρές και μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται τοπικά, πανελλαδικά, αλλά και διεθνώς, εφόσον κάνουν εξαγωγές! Τώρα τα golden boys της Coca Cola  επενδύουν στην κόπωση των απεργών και στο απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο που ευνοεί τις μονοπωλιακές πολιτικές των πολυεθνικών.

Το  κείμενο της «Αναφοράς» του πολύπαθου ιδιοκτήτη της τοπικής εταιρίας ΑΓΝΗ από τον Ορχομενό, εμπεριέχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για τις απαράδεκτες πρακτικές της Coca Cola: εκείνο, όμως, που θα πρέπει να μας βάλει σε ανησυχίες σε σχέση και με τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης, είναι οι καθυστερήσεις στην έκδοση αποφάσεων από την πλευρά  της ανεξάρτητης ελληνικής  δικαιοσύνης.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την «Αναφορά» που κατατέθηκε στην Βουλή, στις 19 Νοεμβρίου 2013, ενάμιση μήνα, μετά την έναρξη της απεργίας και το ξεκίνημα του μποϊκοτάζ ενάντια στην  Coca Cola, και ο καθένας μπορεί να σχηματίσει μια εικόνα για την κατάσταση που δημιούργησε η πολυεθνική εταιρία στην αγορά των αναψυκτικών:

«Παρακαλώ να ερευνηθεί από κάθε αποδέκτη της παρούσας αναλόγως προς τις αρμοδιότητές του η ύπαρξη ευθυνών και η απόδοσή τους:

1.      Για την καθυστέρηση στη διαπίστωση των παραβάσεων εκ μέρους της «CC 3 Ε» της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, αφού δεν υπήρχε στον χρόνο που έκανα τις καταγγελίες η απαιτούμενη έγκαιρη προστασία κατά τις διατάξεις του Ν. 703/1977 των ευρισκομένων σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό («αδύνατων») επιχειρήσεων, η οποία συνέβαλε καταλυτικά στην κατάκτηση της δεσπόζουσας θέσης της στην αγορά αναψυκτικών, αλλά και στη διατήρησή της σ΄ αυτήν ελλείψει ουσιαστικά «αντιπάλου», καθώς ο έλεγχος των παραβάσεων που γινόταν σχεδόν επί 20ετία (από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80)  έως τον χρόνο καταδίκης της ήταν πλημμελέστατος και της «επέτρεψε» να αποκτά διαρκώς πλεονεκτικότερη θέση στον ανταγωνισμό, εξοντώνοντας σταδιακά τους «αντιπάλους» της, ιδίως τους τοπικούς  εμφιαλωτές (τη δεκαετία του ’70 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 800 εμφιαλωτές και τώρα υπάρχουν το πολύ 30), αποκτώντας διαδοχικά όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά, το οποίο της έδινε δυνατότητα να εφαρμόζει μεθόδους που κρίθηκαν παράνομες (χρησιδανεισμός ψυγείων με ρήτρα αποκλεισμού των ανταγωνιστικών προϊόντων, εκπτώσεις στόχου και πίστεως, προσφορές), με στρατηγικό στόχο την εξόντωση των ανταγωνιστών της, όχι προς όφελος του καταναλωτή που δεν αποκόμισε δυνατότητα κατανάλωσης φθηνότερου αναψυκτικού, αλλά δικό της, αφού επέτυχε έτσι να μονοπωλήσει την αγορά. Αν η «CC 3 E» ήθελε να πωλεί με μειωμένη τιμή, θα πωλούσε με την ίδια, μειωμένη τιμή σε όλη την Ελλάδα και δεν θα είχε στον τιμοκατάλογό της τιμές τέτοιες που να της δίνουν την ευχέρεια να κάνει εκπτώσεις ή προσφορές επιλεκτικά, σε περιοχές που ήθελε να πλήξει τον τοπικό εμφιαλωτή ως ανταγωνιστή της, για να περιέρχεται σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό.

2.      Για την καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, που δεν  έχει καταστεί δυνατόν, 22 έτη από τότε που κατήγγειλα τις ανταγωνιστικές πρακτικές της «3 E» και αποδείχτηκαν παράνομες, να εκδώσει απόφαση που να αποκαταστήσει στο βαθμό που κριθεί τη ζημία που υπέστη η επιχείρησής μου, από τις κριθείσες παράνομες πράξεις της «CC 3 E» εξ αποκλειστικής υπαιτιότητάς της, με καταδίκη της  σε πληρωμή αποζημίωσης στα πλαίσια του Νόμου και των προβλεπόμενων στη Λευκή Βίβλο, η οποία επιτάσσει να λαμβάνουν τα «θύματα» του ανταγωνισμού πλήρη αποζημίωση για την πραγματική ζημία που υπέστησαν, όπως εν προκειμένω που πλήθος αποδεδειγμένων περιστατικών αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα τη ζημία που έχει υποστεί η επιχείρησή μου και το ύψος της».

Είναι προφανές ότι η Coca Cola έχει συγκεκριμένη τακτική: παραβαίνει το νόμο έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της και μετά φροντίζει να «καθυστερεί» με κάθε τρόπο τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης (από την ημερομηνία εκδίκασης με τις διαρκείς αναβολές μέχρι… είναι ένα ερωτηματικό μέχρι σε ποιο σημείο!) – στην περίπτωση του Νικολάου Οικονόμου, ιδιοκτήτη της τοπικής εταιρίας αναψυκτικών ΑΓΝΗ ΑΒΕΕ με έδρα τον Ορχομενό της Βοιωτίας, η δικαίωση ήλθε πολύ… καθυστερημένα, όταν δηλαδή η Coca Cola τον είχε εξοστρακίσει από την τοπική αγορά και τον είχε εξοντώσει οικονομικά.

Ας ελπίσουμε ότι οι λειτουργοί της ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης δεν είναι πλέον τόσο επιρρεπείς στις καθυστερήσεις κατά την έκδοση αποφάσεων που αφορούν πρακτικές της Κόκα Κόλα, κάτι που όπως  φαίνεται ήταν συνήθης πρακτική  έως  και το πολύ πρόσφατο παρελθόν: η κατάπτωση της πατρίδας μας ελπίζουμε να έχει γίνει μάθημα σε όλους μας – και πολύ περισσότερο για εκείνους που εκπροσωπούν βασικούς θεσμούς της δημοκρατίας μας.