εκδήλωση αφιερωμένη στον ιρανό ποιητή Φερευντούν Φαριάντ

Ο Φερεϋντούν  κοιμάται ναι … αλλά οι λέξεις αγρυπνούν.

 Έτσι γράφει ο ποιητής  στο βιβλίο του «Ουρανός χωρίς διαβατήριο»  «Heaven without a Passport»  που είναι μια σειρά 81 ποιημάτων, το πρώτο που εκδόθηκε στα Αγγλικά.

Να χρειάστηκε τάχα διαβατήριο γι αυτή την τελευταία του κατοικία; Tαλαιπωρήθηκε  πολύ να αποκτήσει την Ελληνική Υπηκοότητα και η Ελλάδα ήταν η έμπνευσή του για αυτόν τον «Ουρανό».

Και συνεχίζει ο ποιητής:   

«(οι λέξεις)….. Σχηματίζουν στον ύπνο μου
                                          πουλιά και δέντρα.
                                           Ξυπνώ
                                           Ούτε πουλί ούτε δέντρο.»

Στείρο και γυμνό το τοπίο στην πραγματικότητα της ζωής που βιώνει με τον κατάδικό του επίπονο αλλά αισιόδοξο και ενθαρρυντικό για τους επόμενους τρόπο.

Αυτή τη φορά τον Φεβρουάριο του 2012, Ο Φερεϋντούν δεν ξύπνησε. Έφυγε χωρίς διαβατήριο ταξιδεύοντας  σ’ αυτό το γλυκό και ταυτόχρονα τρομακτικό ΑΓΝΩΣΤΟ.

Πυξίδα  του είχε τη γνώση σ’ ολάκερη τη ζωή του γι αυτό έφυγε από το μακρινό  Χοραμσάρ (Khoramshahr) της Περσίας μέχρι την Τεχεράνη για να σπουδάσει  και μετά η καρδιά του, η ψυχή του ασφυκτιά θέλει να μάθει ….να περιπλανηθεί …να ανακαλύψει … να εμπνευσθεί.. κι έτσι φτάνει στην Ελλάδα όπου και συνάντησε το Γιάννη Ρίτσο αλλά ξαναγύρισε στη πατρίδα του μόνο για να τη βρει σε εμπόλεμη κατάσταση οπότε ξαναγυρνά στην Ελλάδα όπου έζησε, σπούδασε τη Νεοελληνική  Γλώσσα, έγραψε, μετέφρασε, βραβεύτηκε και κηδεύτηκε. Στο  δαιδαλώδες διάβα του συνάντησε φουρτούνες, ναυάγια ,πόλεμο αλλά και φίλους δυνατούς. Κι επειδή ήταν αισιόδοξος γι αυτό  μαχόταν το σκοτάδι της ζωής του με την ποίηση,  άλλωστε  όπως και ο ίδιος γράφει.

«..Ο καθένας μάχεται το σκοτάδι ….  Με το δικό του τρόπο. ….Εσύ με το όπλο σου,….. το αστέρι με την αχτίδα του,…. κι εγώ με τα ποιήματά μου».

Ήταν ίσως οι καταστάσεις  μέσα στις οποίες έζησε ως μετανάστης, οι στερήσεις  που πέρασε και η ανάγκη του να νοιώσει κάπου  οικείος , να συνδέσει  η ακόμα και  να συγγενέψει με το χώρο, με το περιβάλλον, με τους ανθρώπους; ... και ψάχνει…. ψάχνει  να μιλήσει …και μιλά στη φύση. 

Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.
Μιλάω στα δέντρα περσικά.
Τα δέντρα μού αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος.

Την  Τρίτη στις 24 Μαρτίου  στις 8:30 το βράδυ στο θέατρο Απόλλων θα μάθετε περισσότερα από τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, θα ακούσετε ποιήματά του από την Θεατρική ομάδα «ΠαιΖωΔρώμιο» ενώ οι Ευγένιος και Σέργιος Βούλγαρης θα  σας συντροφέψουν με ήχους από την πατρίδα του.