"...Βρε καρντάσια πείτε ένα του Μανώλη..." "Για τα σένανε δεσμοφύλακα να χαρείς και συ και μεις οι καψεροί..."

Εσωτερικός χώρος των φυλακών Διαβατών Θεσσαλονίκης.

 Άμα σε ψήνει ο πυρετός "το γάλα" της Σουλτάνας της Γύφτισσας, είναι το καλύτερο φάρμακο

"Το γαλα της Σουλτανας εχει μπει μεχρι μεσα στα τσιγερια μου και δεν προκειται να αλλαξω τωρα...!". Εξομολόγηση αυτή που ακολουθεί, γραμμένη από δεσμοφύλακα πολιτικών φυλακών. Και το Istologio G. Mosxou την παρουσιάζει για να φανεί πως και αυτοί που φορούν την μπλε στολή πίσω από τα σίδερα είναι άνθρωποι με τα ιδιαίτερά τους αισθήματα. Αρκεί να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να απλωθούν στο... εξομολογητήριο της ζωής. Ο εξομολογούμενος είναι Θεσσαλονικιός, που "το γάλα" της Σουλτάνας της Γύφτισσας, που τον εμπιστεύονταν η μάνα του, δεν το ξεχνά. Και με λογοτεχνικό αίμα στη φλέβα του, απολαύστε τον:

"39 ο πυρετος και το μυαλο κανει παιγνιδια...γυρναει στα παλια, στα ομορφα...

Να θυμηθω την Σουλτανα την γυφτισσα που καθοτανε απεναντι απο την χωραφα στην Χρυσουπολη τέλη δεκαετιας του 60, με αφηνε η μανα μου σε αυτην να παιζω με τα παιδια της και αυτη πηγαινε στα καπνοχωραφα μιας και το μεροκαματο του πατερα στις φαγανες δεν εφτανε. 

Δεν με ξεχωριζε απο τα παιδια της, ολα μας τρεχαμε ξυπολυτουλικα μεχρι να πεσει ο ηλιος και να γυρισουν τα καρα γιοματα με τις εργατριες, την θυμαμαι με τη μακρια μαυρη πλεξουδα της και τα μεγαλα της στηθη γιοματα γαλα και καλοσυνη! Το κισμετ ειναι κισμετ ελεγε και ξαναλεγε και ουτε ξεραμε τι ειναι. 

Δεκα χρονω φυγαμε απο τα εκει και μας εφερε ο πατερας στη Σαλονικη στην Καλλιθεα πανω απο το Βαρδαρη, απεναντι απο την Ωραιοπουλου που ηταν γιοματος ο δρομος και ολα εκεινα τα στενα απο Ξανθιωτες και Κομοτηνιους, χαλουσε ο κοσμος τα καλοκαιρινα τα βραδυα σαν γινοταν γαμος τσιγγανικος και πηγαιναμε με τον κολλητο μου τον Μακη τον Σουλεϊμανογλου και χαζευαμε και χορευαμε. 

Χρονια μετα στρατιωτης στα συνορα στα Ποροια πανω απο τις Σερρες, μαζι με τον Ηλια τον Χασαν τον Πομακο απο την Ξανθη, δεν του δίναν λεει οπλο γιατι δεν ηταν σαν "εμας". Τα βραδυα ερχοταν στη σκοπια και σιγοτραγουδουσε εκεινα τα καψουρικα του Μανωλη του Αγγελοπουλου. 

Μετα το φανταρικο δουλεια τρεξιμο χαθηκαν οι παιδικοι οι φιλοι και ειμαι στην υπερυψωμενη τη σκοπια στη φυλακη στα Διαβατα και απο κατω καθισμενοι οκλαδον ολο τσιγαννοπουλα να τραγουδανε....ανοιγω τη πορτα σκυβω: 

"..βρε καρντασια πειτε ενα του Μανωλη..." "Για τα σενανε δεσμοφυλακα να χαρεις και συ και μεις οι καψεροι..." περιστερια γινηκανε μαζι και γω και πεταγαμε στα συννεφα της Σαλονικης! 

Χθες ενας με ειπε (να μην πω τι δουλεια κανει) "..εισαι φιλος με τους Αφγανους, με το γυφταριο και τους ξενους...τι σε νοιαζει αν ψοφησουν στα σιδερα..."

Βρε αϊντες απο δω χθεσινε πασ...τζη, σημερινο χρυσαυγουλο....

Ο δικος μου πατερας και στο ΕΑΜ ητανε και στο ΔΣΕ ηταν και στους Λαμπρακηδες ητανε... το δικο σου το σοι που ητανε? Αϊντες και συγχυσθηκα... και εχω και πυρετο και με παρατησε κι η κυρα μου... μα εχω τις θυμισες ομως.

Να αφιερωσω ενα τραγουδι ομως στα καρντασια μου τους τσιγγανους του Δενδροποταμου στα δυτικα της Σαλονικης. ΚΑΙ στις ωραιοτερες γυναικες του κοσμου (που ζουν ΜΟΝΟ στη Σαλονικη) τις μελαχρινές Τσιγγανοπουλες με τα μακρια ισια καταμαυρα μαλλια τους και τις Εβραιοπουλες με τα σπαστα μελαχρινα μαλακια τους και ενα τις λεω...."Το γαλα της Σουλτανας εχει μπει μεχρι μεσα στα τσιγερια μου και δεν προκειται να αλλαξω τωρα...!

ΣΤΑ ΚΑΡΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ:

https://www.youtube.com/watch?v=gwsXRfnsVrY