Χουντικά κατάλοιπα, νοσταλγοί και «ιερό» παραλήρημα στην κηδεία Ντερτιλή

Μαζική ήταν η παρουσία των... μπουμπουκιών της ΧΑ στην κηδεία του δολοφόνου Ντερτιλή!

Αφήνιασμα Αμβρόσιου:  Γνωμάτευσε ότι η σύγχρονη Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα «παραποιημένης δημοκρατίας»!

Με πλήθος νοσταλγών αλλά και στελεχών της Χρυσής Αυγής τελέστηκε το πρωί στο Α΄Νεκροταφείο η κηδεία του Ν. Ντερτιλή, τελευταίου έγκλειστου των χουντικών. Διενεργείται έρευνα και για τους πυροβολισμούς που έπεσαν κατά τη διάρκεια της κηδείας. Σύμφωνα με πληροφορίες η ΕΛΑΣ προχώρησε στη σύλληψη ενός 22χρονου στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν 21 κάλυκες και ένα πτυσσόμενο στιλέτο. Σε βάρος του σχηματίσθηκε δικογραφία αυτόφωρης διαδικασίας για παράβαση του νόμου περί όπλων και θα οδηγηθεί αύριο, Παρασκευή, στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Στην τελετή έπεσαν ακόμη και μπαλωθιές, τις οποίες κάποιοι προφανώς εμπνεύστηκαν για να ακουστούν δίκην ...τιμητικού αγήματος, ενώ τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν ένας συνδυασμός του γνωστού χουντικού υμνολογίου («Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών») νέας κοπής επιφωνημάτων («αλήτες ρουφιάνοι πολιτικοί») και εκδηλώσεων προσωπικού θαυμασμού («Ζήτω ο Νίκος Ντερτιλής» - «Δόξα Τιμή στον Νίκο Ντερτιλή»).

Πάλι βλασφήμισε ο Αμβρόσιος!

Παρόντες στη νεκρώσιμο ακολουθία ήταν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος, Ηλίας Κασιδιάρης, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, ο αντιπρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Γεωργίου, και ο Κωνσταντίνος Πλεύρης.

Ανάμεσα στα ουκ ολίγα στεφάνια που κατετέθησαν ήταν και αυτά του Στυλιανού Παττακού και της χήρας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Δέσποινας.

Τη νεκρώσιμη ακολουθία τέλεσε ο γνωστός για τα αισθήματά του προς τον εκλιπόντα, Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο οποίος δεν δίστασε να παρομοιάσει τον εκδημήσαντα με «τον Κολοκοτρώνη και τον Σωκράτη».

Ο επί δικτατορίας ιερέας των Σωμάτων Ασφαλείας, διέβλεψε μάλιστα ότι η σύγχρονη Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα «παραποιημένης δημοκρατίας».

Προοικονομώντας δε την υποδοχή που θα είχε η παρουσία του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο Αμβρόσιος σημείωσε:

«Ξέρω ότι τα ΜΜΕ θα με κατασπαράξουν και θα πουν ότι δεν επιτρέπεται να μιλάω. Αφού είχαν αποφασίσει τα ΜΜΕ πριν το αποφασίσω εγώ ότι θα τελέσω τη νεκρώσιμο ακολουθία, αποφάσισα να το κάνω», είπε.

Τον επικήδειο εξεφώνησε ο καταδικασθείς για τα βασανιστήρια της ΕΑΤ - ΕΣΑ Θεοφιλογιαννάκος, χαρακτηρίζοντας τον Ντερτιλή «ήρωα που απελευθέρωσε ελληνικό έδαφος».

Επικήδειο εκφώνησε και εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» Γρηγόρης Μιχαλόπουλος ο οποίος εκτίμησε ότι «έφυγε ενας ήρωας, όπως ήρωας ήταν και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Γεώργιος Παπαδόπουλος. Στην τελευταία σου επιστολή μου έλεγες πως μείναμε οι δυο μας. Εγώ σου λέω πως είμαστε χιλιάδες».

Ο Ν. Ντερτιλής, είχε καταδικαστεί το 1975 σε ισόβια κάθειρξη, για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη, στην εισβολή στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973.

Καταδικάζει ο ΣΥΡΙΖΑ

Κριτική στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και την αστυνομία για τη στάση τους απέναντι στα συμβάντα κατά την κηδεία του Ν. Ντερτιλή άσκησε με ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η μετατροπή της κηδείας Ντερτιλή σε χουντοσύναξη με πυροβολισμούς στον αέρα και επικήδειους μίσους κατά της δημοκρατίας είναι πλήρως συμβατή με την Χρυσή Αυγή και τη δράση της» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τονίζει: «Αυτό που είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο είναι η συνενοχή της Πολιτείας, με την αστυνομία να παρακολουθεί αμέτοχη τους πυροβολισμούς και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη να σιωπά επιδεικτικά μπροστά σε αυτήν την προκλητική γιορτή του μίσους».

Το ΠΑΣΟΚ

Μετατροπή της κηδείας του ισοβίτη χουντικού Νικολάου Ντερτιλή «σε show της ακροδεξιάς, χουντικών σταγονιδίων και νεοναζιστικών στοιχείων, που στις ημέρες μας έχουν βρει καταφύγιο στην Χρυσή Αυγή», καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ, χαρακτηρίζοντας το γεγονός ως «απαράδεκτο», το οποίο «όλος ο δημοκρατικός κόσμος οφείλει να καταδικάσει».

Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ επισημαίνει ότι «οι πυροβολισμοί και τα έκτροπα που σημειώθηκαν με την παρουσία βουλευτών της ΧΑ και την στήριξη του Μητροπολίτου και κήρυκα του μίσους Αμβρόσιου, δικαιώνουν πλήρως τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες που έχουν εξαγγείλει, για την ανάγκη αντιμετώπισης του νεοναζισμού και της βίας της ακροδεξιάς».

Η ΔΗΜΑΡ

Σε δική της ανακοίνωση, η ΔΗΜΑΡ υπογράμμισε ότι «η Χρυσή Αυγή συνεπικουρούμενη από ένα Μητροπολίτη - κήρυκα του μίσους -μετέτρεψαν την κηδεία Ντερτιλή σε εκδήλωση κατά της δημοκρατίας και σε σύναξη από χουντικά κατάλοιπα».

Το ΚΚΕ

«Τον χουντικό δολοφόνο Ντερτιλή προσκύνησαν με την παρουσία τους η ναζιστική Χρυσή Αυγή και το ΛΑΟΣ. Αυτοί, τύπου Ντερτιλή, είναι οι εκφραστές τους, ανάλογες είναι και οι επιδιώξεις τους» επισημαίνει σχόλιο του ΚΚΕ «για τα γεγονότα στην κηδεία του Ντερτιλή».

Για έλλειψη σεβασμού στη μνήμη «ενός παρασημοφορημένου Στρατηγού» κάνει λόγο με ανακοίνωσή της η Χρυσή Αυγή που χαρακτηρίζει κατάπτυστη την ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ και στρέφει τα πυρά της κατά του υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτης που όπως υποστηρίζει «απαγόρευσε προ δυο μηνών στον Στρατηγό να παρευρεθεί στην κηδεία του γιου του, καθώς του ζήτησε προηγουμένως να υπογράψει δήλωση». Η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής καταλήγει αναφέροντας ότι «ο Νικόλαος Ντερτιλής παρέμεινε απροσκύνητος στο σάπιο μεταπολιτευτικό καθεστώς μέχρι το τέλος».

Το Δημόσιας Τάξης

 «Ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί (ή παριστάνει ότι αγνοεί) πως η Ελληνική Αστυνομία προσήγαγε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κηδείας συγκεκριμένο άτομο, στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν 21 κάλυκες, ενώ ερευνά και την εμπλοκή άλλων προσώπων στην υπόθεση των πυροβολισμών»

Η Χρυσή Αυγή: Χιλιάδες τίμησαν το Ν. Ντερτιλή

Επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την ανακοίνωσή του για την κηδεία του Ν. Ντερτιλή εξαπέλυσε η Χρυσή Αυγή. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της ότι «οι τιμητές των πάντων από Μπαράκ Ομπάμα μέχρι Ρόζα Λούξεμπουργκ κι από Μάο μέχρι ΔΝΤ εσίγησαν για το γεγονός ότι χιλιάδες Έλληνες πατριώτες τίμησαν με την παρουσία τους τον Στρατηγό Ντερτιλή»

«Οι κάποτε υμνητές του Τσαουσέσκου και τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ που υπήρξαν υμνητές του Στάλιν οργίστηκαν με την απόδοση σεβασμού σε έναν απροσκύνητο Ιδεολόγο της Εθνικής Ιδέας» τονίζεται στην ανακοίνωση.

(Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63775383)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Βιομηχανική Μεταλλευτική: Παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους!

Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν οι ίδιοι.
http://biom-metal.blogspot.gr/
http://www.facebook.com/events/160201504128774/


Σάββατο 2/2/2013 στις 18.00:
Ανοιχτή συζήτηση - Εκδήλωση στο εργατικό κέντρο με εκπροσώπους των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής.


Κυριακή 3/2/2013 από 13.00 έως 17.00:
Ρεμπέτικο γλέντι με συλλογική κουζίνα ρεφενέ οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ.
στο "47", Λόντου 63 και Γεωργίου Ρούφου.
Θα παίξουν οι:
Γιαννόπουλος Ν. μπουζούκι,
Αγουρίδης Α., κιθάρα,
Δαρμάς Μ. κοντραμπάσο.


Πέμπτη 7/2/2013 στις 18.00:
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. στην Πλ. Όλγας.


Τρίτη 12/2/2013 στις 18.00:
Μοτο-ποδηλατοπορεία αλληλεγγύης με αφετηρία το Παράρτημα Πάτρας.


Συνέλευση Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πάτρας
στους εργαζομένους της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
biometalpatras@yahoo.gr

Η γέφυρα της Κλειτορίας: εικόνα από το μέλλον

Της ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

βουλευτού Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Παρακολουθώ σχεδόν χωρίς έκπληξη τα όσα δεινά συνεχίζουν να βρίσκουν το Νομό μας. Αρκούν πια συνηθισμένες για την Αχαΐα καταρρακτώδεις βροχές για να αποκόψουν την Κλειτορία από τον μισό έξω κόσμο και αυτό θεωρείται από πολλούς αν όχι λογικό, σίγουρα πάντως αναμενόμενο.

Παρακολουθώ επίσης χωρίς έκπληξη και τις αντιδράσεις των εμπλεκόμενων (προτιμώ τη λέξη ''υπεύθυνων'') φορέων. Τα Υπουργεία τα οποία θα μπορούσαν και οφείλουν να δώσουν λύση ασχολούνται με την καταστολή απεργιών. Αναρωτιέμαι, Οι αχαιοί βουλευτές της συμπολίτευσης κάνουν ό,τι περνάει το χέρι τους προκειμένου να υπάρξει λύση; Αναρωτιέμαι, ο Περιφερειάρχης- τυπικά ανεξάρτητος από την κυβέρνηση- κινεί ουρανό και γη για να επιλυθεί το πρόβλημα; Την ίδια ώρα, πληροφορούμαι, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων απαντά σε γονείς και μαθητές ότι παλιά τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο με τα πόδια ενώ οι αγρότες μετέφεραν τα αγαθά τους με γαϊδούρια και μουλάρια.

Τα παρακολουθώ όλα αυτά και σκέφτομαι ότι ακριβώς αυτή τη χώρα ονειρεύονται. Μια χώρα όπου οι εργαζόμενοι ''επιτάσσονται'' λες και είναι ζώα ή πράγματα (βλ. την πρόσφατη δήλωση Χατζηδάκη στο Μαξίμου). Μια χώρα όπου τα παιδιά της Κλειτορίας θα ξανακαβαλήσουν τα εναπομείναντα υποζύγια για να πάνε σχολείο, σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, εενώ άλλα, προνομιούχα παιδιά, έχουν πολύ άνετη πρόσβαση στη γνώση. Και αυτό λέγεται Δημοκρατία.

Και ύστερα, σκέφτομαι ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για ''φως στο τούνελ'' και για ''την ανάπτυξη που φαίνεται στο ορίζοντα''. Με την απλή του λογική και με πεντάνοιχτα τα μάτια του , ο κάθε απλός άνθρωπος, ούτε φως βλέπει, ούτε τούνελ, το οποίο μάλλον επίσης κατέρρευσε από τις βροχές. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που το Φεβρουάριο θα ''φέρουν'' στην Αχαΐα τον αρμόδιο για τα έργα υποδομής Ευρωπαίο Επίτροπο για να πανηγυρίσουν για την επανεκκίνηση (;) της Ολυμπίας Οδού. Θα πανηγυρίσουν χωρίς να λένε ότι όχι μόνο οι πολίτες πληρώνουν καταχρηστικά διόδια για ένα έργο που δεν έχει γίνει αλλά ακόμα ότι αποζημίωσαν τους εργολάβους με τα χρήματα των φορολογουμένων λόγω υπερημερίας του Δημοσίου! Και εγώ σαν απλός άνθρωπος αναρωτιέμαι γιατί αντί για πανηγύρια δεν επιτάσσουν κατασκευαστικά υλικά των υπερήμερων εργολάβων για να ξαναφτιάξουν τις γέφυρες της Κλειτορίας και της Κ. Αχαΐας; (Ξέρω, ξέρω:λαϊκισμός!)

Στην Αχαΐα που ζητιανεύει για την ανακατασκευή ενός επαρχιακού γεφυριού, η ανάπτυξη δεν αφορά εμένα κι εσένα. Αφορά τα κοράκια και τους μεγαλοκαρχαρίες. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η παθιασμένη αντίσταση της κυβέρνησης σε οποιαδήποτε σκέψη παραχώρησης του παραλιακού μετώπου της Πάτρας στους δημότες της; ''Τώρα πια το λιμάνι της Πάτρας μπήκε στο ΤΑΙΠΕΔ και θα πουληθεί'' λένε κάποιοι. Αυτοί οι κάποιοι, μαζί και η Δημοτική Αρχή που θα έπρεπε να κοιμάται σε σκηνές στο λιμάνι μέχρι να αποδοθεί στην πόλη, με τρομάζουν όσο και η κυβέρνηση.Πως να εξηγηθούν οι πολυετείς αντιρρήσεις για επέκταση του Προαστιακού της Πάτρας...σε όλα τα προάστιά της; Πως να εξηγήσει κανείς το ότι το τρένο θα φτάσει στην Πάτρα πιο αργά και από τον παλιό ''καρβουνιάρη'';

Και όσοι κακόβουλοι ή απλά σκεπτικοί μας καταλογίζουν ''υποσχεσιολογία'', τους απαντάμε:

Πρώτον ότι στην περίπτωση π.χ. της Κλειτορίας δεν υποσχόμαστε ότι ''θα φτιάξουμε ποτάμι'' αλλά ότι μια απλή γέφυρα το 2013 ώστε 50 παιδιά να έχουν πρόσβαση στο σχολείο ή οι πολίτες της Κλειτορίας στο κοντυνότερο νοσοκομείο της Τρίπολης, θα έπρεπε να είναι μια απαράβατη προτεραιότητα.

Δεύτερον, αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας: η αλλαγή προτεραιοτήτων. Πρώτα οι ανάγκες των ανθρώπων και μετά οι οφείλες (;) στους δανειστές και στις τράπεζες. Απλά πράγματα, ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη.

Και τρίτον: για μια κυβέρνηση της αριστεράς, η υπόσχεση της ανάπτυξης δεν έχει να κάνει με τα αδιαφανή σκλαβοπάζαρα ανασφάλιστων εργαζομένων των 500  που έχουν στήσει οι ΜΚΟ με τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Δεν είναι ειλικρινείς όταν μιλούν για ανάπτυξη γιατί αυτή θα σήμαινε θέσεις εργασίας. Δεν θέλουν καταπολέμηση της ανεργίας γιατί αυτό θα δυσχέραινε την περαιτέρω μείωση των μισθών. ''Πάρε 300  και να'σαι ευχαριστημένος γιατί έξω περιμένουν 1.500.000 άνεργοι'', λένε στους νέους μας. Η υπόσχεση της ανάπτυξης από την πλευρά της Αριστεράς δεν είναι τα εκατομμύρια των κονδυλίων που κάνουν φτερά απλά επειδή στην κυβέρνηση δεν αρέσουν ορισμένα ΕΣΠΑ. Έτσι απλά. Και δεν της αρέσουν επειδή δεν αποδίδουν υπερκέρδη στους μεγαλοεργολάβους φίλους της. Εκτός κι αν η ανικανότητά τους να τα απορροφήσουν τους δικαολογεί. Η υπόσχεση της ανάπτυξης από την πλευρά των προοδευτικών, ριζοσπαστικών, αριστερών δυνάμεων έχει να κάνει με τις ανάγκες των πολλών γιατί ανάπτυξη για τους λίγους δεν είναι ανάπτυξη. Η ανάπτυξη για λίγους στην πλούσια ελληνική γλώσσα περιγράφεται μονολεκτικά με την λέξη ''εύνοια''. Ή όπως θα έλεγε ο κ. Νίκος Μπογιόπουλος, ''είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!''

Πλέον, όταν ακούω ανάπτυξη, απάτη και ανθρώπινος πόνος μου μυρίζει, για να παραφράσω τον Ελύτη. Το γεφύρι της Κλειτορίας είναι δυστυχώς εικόνα από το μέλλον: η ξεφτίλα μιας χώρας παρασυρμένης από τα σκουπίδια, τα μπάζα και τα βρώμικα νερά. Οι φωτογραφίες του '50 σε λίγο δύσκολα θα ξεχωρίζουν από τις ψηφιακές εικόνες του 2013. Για να μην τα χάσουν λοιπόν οι αρχειακοί ερευνητές και οι ιστορικοί του μέλλοντος, ας κάνουμε σε αυτούς και στους εαυτούς μας τη χάρη να ξεφορτωθούμε γρήγορα το θράσος αυτής της κυβέρνησης.

Οι Σοφοί της Αρχαιότητας είναι πάντα επίκαιροι!

Πολιτικάντηδες διαχρονικοί: Για γέλια και για κλάματα !

ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 

Ακρόπολις 9.6.1957

Έτσι άρχισαν όλα. Η εκστρατεία της καλής εφημερίδας ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα. Μετά από πενήντα πέντε συναπτά έτη η μηχανοργάνωση και τα "κομπιούτερ" έλυσαν το πρόβλημα κι έτσι οι πολίτες δεν παθαίνουν πλέον "έλκος στομάχου" (γιατί έχουν ανακαλυφθεί στο μεταξύ ένα σωρό άλλες παθήσεις πιο πιασάρικες και ιατρικώς πιο προσοδοφόρες).
 

Εμπρός 25.1.1953

Κι επειδή δεν υπήρχε άλλη λύσις, όπερ και εγένετο. Το ΕΣΥ ήρθε αργότερα μεν, αλλά μέχρι κι ο Ομπάμα το ζήλεψε και μας αντιγράφει πλέον ασύστολα.
 

Αθηναϊκή 10.7.1965

Μέχρι δηλαδή το 1968 το μετρό θα ήταν έτοιμο, αν μετράμε καλά. Ας δούμε τι έγινε το 1968.

Ελεύθερος Κόσμος 22.12.1968

 

Απογευματινή 6.1.1970

 

Ακρόπολις 2.9.1972

 

 

Απογευματινή 8.5.1973

 

 

Ακρόπολις 29.3.1975

 

Βραδυνή 14.8.1976

 

 

Βραδυνή 4.12.1979

Εντάξει ντε, πέρασαν μερικά χρονάκια παραπάνω, αλλά σημασία έχει ότι έγινε το Μετρό. Έτσι δεν είναι; Κάτι σταθμούληδες έχουνε μείνει ακόμα, δηλαδή έτοιμοι είναι, αλλά δεν τους ανοίγουν γιατί το όνομα Siemens είναι κακιά λέξη...

Απογευματινή 26.8.1968 & 11.4.1973 αντίστοιχα.

 

Απογευματινή 24.4.1969

 

 

Ακρόπολις 15.5.1973. Ναι καλέ, η Αττική Οδός είναι. Θα αρχίσει λέει να κατασκευάζεται το 1974...

 

 

Βραδυνή 18.2.1965. Δεν θα το χαλάσουμε τώρα για το αν είναι γέφυρα ή σήραγγα. Σημασία έχει το "συντόμως"

 

Απογευματινή 3.12.1974 & Βραδυνή 26.6.1979

 

Ακρόπολις 12.7.1978. Αφού το εδήλωσεν ο πρωθυπουργός...

 

Απογευματινή 28.6.1969. Ουδέν σχόλιον.

 

Έθνος 6.5.1955 & Ακρόπολις 17.6.1976. Μέσα σε μια εικοασετία, ένα μεγαλόπνοο έργο επερατώθη.

 

Ακρόπολις 18.7.1947. Ναι, έχουν περάσει εξήντα πέντε χρόνια. Αλλά αυτοί οι κερατάδες οι Φράγκοι (ουστ!) δεν μας δίνουν συμπληρωματική βοήθεια και πρέπει να διαπραγματευόμαστε αυτές τις ρημάδες τις "δόσεις"...

 

Ύστερα από όλα αυτά τα μεγαλειώδη γιατί αγανακτείτε; Γιατί διαμαρτύρεστε; Γιατί νιώθετε ανασφάλεια για το μέλλον; Μήπως είστε λιγουλάκι αχάριστοι; Για σκεφτείτε το λίγο.
Ίσως παρηγορηθείτε με τη σκέψη ότι ακόμα και πριν από μισό αιώνα plus υπήρχαν αντίστοιχοι ανικανοποίητοι και "αγανακτισμένοι" σαν και σας, που ξεσηκώνονταν από τους οργίλους κήνσορες των (τότε) ΜΜΕ

 

Έθνος 8.7.1952

Το "αργά" βέβαια είναι κάτι σχετικό. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που διάβασαν το ανωτέρω δημοσίευμα στο Έθνος του 1952 είναι σήμερα στα θυμαράκια. Είτε έχοντας αντιδράσει, είτε όχι.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 28ου ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ «Σταυρική πορεία και ανάσταση του Γένους»

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΙΑΟΥΛΗ 57 – ΠΑΤΡΑ 262 22
ΤΗΛ: 2610.323728
 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 28ου ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ «Σταυρική πορεία και ανάσταση του Γένους»

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/2/2013
17.00: ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ - ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΥΝΕΔΡΩΝ
17.30: ΑΓΙΑΣΜΟΣ - ΕΝΑΡΞΗ ΥΠΟ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
18.00: «ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΓΧΩΡΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗ»
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ - ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΣ
18.40: ΣΥΖΗΤΗΣΗ
19.10: ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
19.30: «Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ»
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΤΑΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ
20.10-20.45: ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΛΗΞΗ Α’ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3/2/2013
Β’ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
17.30: «Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: «ΕΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ»
ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ: κα. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΥΣΚΟΥΛΗ, Δρ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»
18.10: ΣΥΖΗΤΗΣΗ
18.40 : ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
19.00: «ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: κ. ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΟΖΟΒΙΤΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
20.10: ΣΥΖΗΤΗΣΗ
20.30: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΥΠΟ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: α. Στους ενδιαφερομένους δίδεται βεβαίωση παρακολουθήσεως του Συνεδρίου.
β. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου παρέχεται δυνατότητα για τη φύλαξη μικρών παιδιών.

Υπερχρεωμένα νοικοκυριά: Νομικός και κινηματικός αγώνας

Στιγμιότυπο από την μάζωξη του Κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Στις 29-01-13 πλήθος κόσμου συνέρευσε στην ανοιχτή συγκέντρωση-συζήτηση του Κινήματος Δεν Πληρώνω σε συνεργασία με την ΕΚΠΟΙΖΩ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Η συζήτηση ήταν πολύ γόνιμη καθώς απαντήθηκαν πάρα πολλές ερωτήσεις συνανθρώπων μας που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία ενώ έγιναν και πολλές τοποθετήσεις που υπερτόνισαν την ανάγκη για συλλογικό αγώνα. Πολύτιμη ήταν η συνεισφορά των πέντε κύριων ομιλητών (Βασίλη Παπαδόπουλου, προέδρου του Κινήματος Δεν Πληρώνω, Βασίλη Παπανικολάου και Αλέξανδρου Λάμαρη της νομική ομάδας του Κινήματος Δεν Πληρώνω, Βίκτωρα Τσιαφούτη της ΕΚΠΟΙΖΩ και Χρήστου Λιαρομμάτη δικηγόρου Πάτρας). 

 

Εκτός των άλλων χαιρετισμός απευθύνθηκε και από εργαζόμενο της Χαλυβουργίας που πρωτοστάτησε στον περσινό μεγάλο απεργιακό αγώνα. 

 

Αποφασίστηκε ομόφωνα η πραματοποίηση σειράς δράσεων για το επόμενο διάστημα καθώς και η διοργάνωση και άλλων αντίστοιχων συγκεντρώσεων-συζητήσεων στο άμεσο μέλλον.

 

Ένα ακόμη στιγμιότυπο.

 

Το Ολοκαύτωμα και ο αντισημιτισμός της «σταλινικής» Αριστεράς

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

Η ευθύνη: Η ευκολία με την οποία αποδίδει η οργανική διανόηση της σταλινικής και (μετα)σταλινικής Αριστεράς την άνοδο του νατσιστικού φαινομένου στην Ελλάδα σε αποκλειστικώς οικονομικά αίτια δεν είναι άδολη: ούτως επιχειρείται να συγκαλυφθούν οι πολιτικές ευθύνες και η υπαρκτή συμβολή της Αριστεράς στη διατήρηση των αντισημιτικών στερεοτύπων και τη συντήρηση του αντισημιτικού μίσους στην ελληνική κοινωνία – ο λανθάνων ή φανερός αντισημιτισμός της Αριστεράς κινιόταν και κινείται πίσω από το παραπέτασμα μιας αντιιμπεριαλιστικής ρητορείας και ενός καιροσκοπικού φιλοαραβισμού.

Αντισημιτικός αντιιμπεριαλισμός: Το παλαιστινιακό ζήτημα και οι εξάρσεις βίας στην περιοχή, η πολύ συχνά απαράδεκτη και σκληρή στάση των Ισραηλινών απέναντι στους Άραβες, και, κυρίως, το γεγονός ότι το Ισραήλ συγκαταλέγονταν – και εξακολουθεί να συγκαταλέγεται- στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν μόνιμες αφορμές για αντισημιτικά ξεσπάσματα στον αριστερό τύπο: ένα μέρος της αντισημιτικής πολιτικής κουλτούρας της Αριστεράς. Και τούτη επιβεβαίωνε από άλλη κατεύθυνση και με άλλες προθέσεις τον διάχυτο στην ελληνική κοινωνία αντισημιτισμό: η συμβολή της στην ενίσχυση του φαινομένου του αντισημιτισμού από την εποχή της μεταπολίτευσης και δώθε υπήρξε σημαντική – ο «φιλοαραβισμός» της ήταν πρωτίστως αντισημιτικός και δευτερευόντως διεθνιστικός και αντιιμπεριαλιστικός.

Η Αριστερά ήταν – εξακολουθεί να είναι;- δέσμια της τρέχουσας λαϊκής αντισημιτικής ιδεολογίας. Ο αντισημιτισμός της είχε ως άξονα του το Ισραήλ και την πολιτική του: η πιο έκδηλη και ανήθικη μορφή αντισημιτισμού σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ταύτιση του ισραηλινού κράτους με τον χιτλερισμό και τη «βαρβαρότητά» του.

Τα διανοητικά «άλματα», οι γενικεύσεις και απλουστεύσεις επιστρατεύονταν κάθε φορά για να κατακεραυνωθεί η πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους: και δεν ήταν στο στόχαστρο οι κυβερνώντες, αλλά οι… «Εβραίοι» – οι οποίοι δεν εγκαλούνταν μόνο για τις όποιες πράξεις «τους», αλλά ταυτιζόταν ακόμη και με τους «χιτλερικούς». Παρουσιάζονταν ως ένας λαός, ο οποίος δεν ήθελε να μάθει από την ιστορία του: πολλές φορές, μάλιστα, συμπεριφέρονταν  (κατά τους «αυτόκλητους εισαγγελείς») ακόμη πιο σκληρά και πιο απάνθρωπα από τους χθεσινούς διώκτες τους – σε τελική ανάλυση οι «Εβραίοι» ήταν χειρότεροι και από τους χιτλερικούς. Τούτο το μοτίβο εμφανίζεται και σε λογοτεχνικά κείμενα ακόμη και σε συνάρτηση με το Ολοκαύτωμα, όπως στην περίπτωση του μυθιστορήματος του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Ουζερί Τσιτσάνης», [βλ.το άρθρο: Όμηρος Ταχμαζίδης, Το υβρίδιο της «κεντροαριστεράς» και οι λόγιοι υποστηρικτές του] και αποτελεί σαφέστατη ένδειξη της ελλιπούς ενημέρωσης γύρω από τη συγκεκριμένη προβληματική.

Η «ποίηση»: Στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης», όργανο το ΚΚΕ, διαβάζουμε στη στήλη «έμμετρος Ρίζος» (Πέμπτη 1 Ιουλίου 1982, σ. 11) το ακόλουθο «ποίημα» με τον τίτλο «Γενοκτονία» κάποιου συνεργάτη με το ψευδώνυμο «Ο παλιός»: «Των Εθνών η κοινωνία δε λησμόνησε ως τώρα τη ναζιστική μανία, τ΄ Άουσβιτς και τα Νταχάου κι όλους τους κρανίου τόπους/ που τ΄ ανθρωποειδή του Χίτλερ εξοντώναν τους/ανθρώπους. /Όμως αρκετοί από κείνους πούχουν ζωντανοί απομείνει από τους κρανίου τόπους φέρνουνε βαριά ευθύνη/ γιατί στη ρατσιστική υστερία πρόσθεσαν και την δική τους τη φρικτή την εμπειρία/ κι έφτιαξαν στο Ισραήλ/ τα νέα τέκνα της Ραχήλ/ αγριώτερα απ΄ του Χίτλερ τ’  ανθρωπόμορφα θηρία/ κι έτσι μ΄ άγχος κι αγωνία των εθνών η κοινωνία/ έντρομη των Παλαιστινίων βλέπει τη γενοκτονία».

Εάν σ΄ αυτό το «ποίημα» - δεν κρίνεται η λογοτεχνική του ποιότητα – ταυτίζονται με απροκάλυπτο τρόπο οι Ισραηλινοί, «τα τέκνα της Ραχήλ» με τα «ανθρωπόμορφα θηρία» του Χίτλερ, μάλιστα τα υπερβαίνουν εφόσον είναι «αγριώτερα» - σε άλλο ποίημα, το οποίο δημοσιεύει ο «Ριζοσπάστης» την επόμενη ημέρα (Παρασκευή 2 Ιουλίου 1982, σ. 4) και φέρει τον τίτλο «Παλαιστινιακό αίμα» και είναι ενυπόγραφο (υπογράφει κάποιος Λευτέρης Κανέλλης) δεν ανεβαίνει απλώς ο αντιιμπεριαλιστικός φενακισμένος αντισημιτικός οίστρος, αλλά αναδεύεται και ένα κράμα εθνικισμού και ανορθολογισμού, το οποίο στις μέρες μας συγκροτεί το mainstream της ποικίλης αντισημιτικής εθνικιστικής ιδεολογίας.

Ο κομμουνιστικός «Ριζοσπάστης» δε διστάζει ακόμη και να δημοσιεύσει το «ποίημα» ενός «ελληνοφρενούς» αντισημίτη «συντρόφου»:

«Το πιάνο της γηραιάς Εβραίας/ παίζει Μπετόβεν στη Χάιφα/ Συχαίνομαι τα φακιδιασμένα σου χέρια/ με τη φλεβίτιδα./ Ακόμα και ο Χίτλερ, δε μας είναι/ τόσο πολύ μισητός/και περνώ στην έρημο της Ιουδαίας./Απάνω στις πλάκες με τις δέκα εντολές της Γουώλ Στρητ/την Εβραιούρα και τις θρησκείες της/ Σήμερα και για πάντα, σας αποστρέφεται/ ο ξανθός Απόλλωνας/περιμένετε το δυνατό του χτύπημα/μ΄ ολάνοιχτο χέρι./Κι ο Άρης ο Έλληνας, σκούζοντας θα στηθεί/ στο κάστρο της Ιερουσαλήμ/ φωνάζοντας τους εθελοντές της γης/ να στρώσουν τις φακίδες στα μουσαμαδένια σας μούτρα/ Τεφρή αδιαφορία/κελεμπία της άμμου/ γκρίζος Βεδουΐνος από άργιλο του Κουβέιτ/δροσίζεται κάτω απ΄ το «αιρκοντίσιον»./ Ο Λίβας κρέμασε τη μασέλα της Σαουδικής Αραβίας./ Στο Ιράν κάτω απ΄ τα φρύδια του Χομεϊνί/ γέρασε η επανάσταση,/ κρατώντας σα βρέφος το νησί του Καρκ/ κατουρημένο πετρέλαια/ τάνκερς του μάρκαϋλαντ!/ φορτώστε το παλαιστινιακό αίμα/ τα «διεθνή νομίσματα» γυρεύουν «νομίσματα». / Η καπιταλιστική έρημος διψά για το παλαιστινιακό αίμα./ Ο ιμπεριαλισμός μεταγγίζει στις φλέβες του/ το αίμα της Βυρητού/ που χλωμιάζει ώρα την ώρα/ θα πεθάνει κάτω απ΄ τον πορτοκαλί ουρανό των βομβαρδισμών./ Θα την σπαράξουν τα σκυλιά του Μπεγκίν/με το ματωμένο τους ρύγχος./ Μην αφήσετε να πεθάνει το παλαιστινιακό έθνος/Στείλτε τους εθελοντές σας ΤΩΡΑ στη Βηρυτό/ Εγώ μιλώ με την Απολλωνιακή Έπαρση/ της τίμιας χώρας μου./ Σιωνιστές με τους στριγκλιάρηδες προφήτες/ ο Φοίβος θα σας θάψει κάτω απ΄ την άμμο/με μια και μονάχη διεθνιστική γροθιά./ Στείλτε τους εθελοντές σας ΤΩΡΑ στη Βηρυτό./ Με το ξανθό χαμόγελο του Φοίβου/ θα ψοφήσει η Βίβλος και τα Ευαγγέλια/ ολόκληρος ο σιωνισμός και το εβραίικο ψέμα. / Στείλτε τους εθελοντές σας ΤΩΡΑ στη Βυρηττό».

Η ιδεολογία: Το «ποίημα» στον κομμουνιστικό «Ριζοσπάστη» του 1982  θα ημπορούσε να φιλοξενηθεί χωρίς κανένα εμπόδιο σε οποιοδήποτε ακροδεξιό ή πούρο νατσιστικό έντυπο της σημερινής εποχής: η φρασεολογία του προαναγγέλλει αυτό το οποίο θα εκδηλωθεί αργότερα ως ξεχωριστό ιδεολογικό φαινόμενο: «αρχαίος ελληνισμός» εναντίον ιουδαϊσμού και χριστιανισμού – και δεν είναι μόνο οι γραφικοί «Δωδεκαθεϊστές», αλλά μια ευρεία γκάμα μισογραμματισμένων οι οποίοι επιτίθενται κατά του χριστιανισμού με αντισημιτικά επιχειρήματα.

Το συγκεκριμένο ποίημα δεν είναι η μοναδική περίπτωση παρόμοιας αντισημιτικής ιδεοληψίας στο χώρο της πολιτικής Αριστεράς: ο αντισημιτισμός της είναι ένα φαινόμενο στο οποίο δεν έχει δοθεί η προσήκουσα σημασία, ούτε από τους ίδιους τους «αριστερούς», αλλά ούτε και από τους φιλελεύθερους αντιπάλους τους  - η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αποφεύγει συστηματικά να συζητήσει παρόμοια θέματα. Αλλά το φαινόμενο διαπερνάει τις κομματικές και πολιτικές διακρίσεις: ποτίζει διαρκώς την κοινωνική συνείδηση με το δηλητήριό του – η εμφάνιση νατσιστικής οργάνωσης στη Βουλή οφείλεται και σε  τούτη τη δηλητηρίαση των συνειδήσεων.

Η ιδεολογία, υπό την έννοια της λανθάνουσας συνείδησης, διαχέεται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής και «υγραίνει» τους τόπους της: δεν υπάρχουν στεγανά, όταν δεν υπάρχει κριτικός λόγος και διάλογος. Ο αντισημιτισμός του «Ριζοσπάστη» είναι απόρροια της έλλειψης δημοκρατικής και διαλογικής δημοσίας κουλτούρας στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και στα έντυπά του:  στα αμέσως επόμενα φύλλα δεν υπήρξε καμία αντίδραση, κάποια κριτική στο «ποίημα» – ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις  αποσιωπήθηκαν, για το «καλό» του κόμματος. Συνηθισμένη ιστορία. Η περίπτωση του «Ριζοσπάστη» δεν είναι η μοναδική. Ο «αντιιμπεριαλισμός των ηλιθίων», για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Βρετανού «αριστερού» Stewart Hall,  έχει πολλές εκδοχές στην ελληνική περίπτωση.

Η ποίηση: Το φαινόμενο δεν αφορά αποκλειστικώς τη σταλινική Αριστερά και τη «διανόησή» της, αλλά φαίνεται ότι είναι διάχυτο στην ελληνική κοινωνία και απαντάται και στον αστικό πνευματικό κόσμο. Είναι εκπληκτική η ομοιότητα του «ποιήματος» του «συντρόφου» στον «Ριζοσπάστη» με ένα ποίημα του Γιώργου Βαφόπουλου με τον τίτλο: «Αφορμή για ελεγείο σε μια μαύρη κοτσίδα» - «Γιατί τα φαντάσματα της παλιάς γενοκτονίας,/ που όλοι πιστεύαμε ότι είχαν εξαφανιστεί/οριστικά στης Ιστορίας τα κοιμητήρια,/ξαναφανήκαν στης Βηρυτού τους δρόμους,/μ΄ ένα εντελώς καινούργιο τώρα προσωπείο,/αντάξιο εκείνου, που φορούσαν τότε/ οι ένοχοι του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης».

Το κράτος του Ισραήλ στο ρόλο του «αιώνιου Εβραίου»: η  αντισημιτική θεώρηση δε διστάζει να ταυτίσει τα θύματα του Ολοκαυτώματος με τους  οργανωτές του – ο Γιώργος Βαφόπουλος επέλεξε το «ισοδύναμο» μιας δεύτερης ελεγείας, οι σταλινικοί αντιιμπεριαλιστές το «ισοδύναμο» της συμπαράστασης προς τους Παλαιστινίους. Πίσω από τις λέξεις  διακρίνεται το στερεότυπο του    «Εβραίου», ο οποίος δε λέει να μάθει από τα παθήματά του: το επόμενο βήμα προς το «καταλυτικό» και «ακλόνητο» συμπέρασμα γίνεται αβίαστα- «κάτι ήξερε ο Χίτλερ»!

Τα θύματα «δικάζονται» εκ νέου και καταδικάζονται: η ποινή τους αφορά την ιστορική εξομοίωσή τους  με τους θύτες - πρόκειται  για την πιο ύπουλη μορφή άρνησης του Ολοκαυτώματος. Η «ενική μοναδικότητά» του υποβαθμίζεται σε ιστορική κοινοτοπία: με την κυνική επίκληση της βίαιης πολιτικής του Ισραήλ – οι «εισαγγελείς» της Αριστεράς προσπαθούν να εξαπατήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό φορώντας τη στολή παραλλαγής του αντιιμπεριαλισμού, αλλά ο λόγος τους είναι αντισημιτικός πέρα ως πέρα.