Μια ΔΕΘ «της παρηγοριάς» για τον Μητσοτάκη

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει να παρουσιάσει κάποια επιτυχία στη ΔΕΘ πέρα από την αβάσταχτη «σταθερότητα» της φτώχειας και της απομείωσης του κεφαλαίου της χώρας. Μην αναρωτιέστε, για τη δυστοκία του ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει από τις χαμηλές του πτήσεις. Ένας βασικός λόγος είναι ότι το μισό μπλοκ του εκσυγχρονισμού κυβερνά τη χώρα. Ενώ το άλλο μισό, που παραμένει στο ΠΑΣΟΚ, περιμένει για να κυβερνήσει τη χώρα…

Με εθνικισμό και κοινωνικό αυτοματισμό πάει στην 89η ΔΕΘ ο Κ. Μητσοτάκης. Ουσιαστικά, παραδέχεται μια ήττα που δεν έχει έρθει ακόμα. Ωστόσο, ακόμα και ο πιο κακοπροαίρετος κριτής οφείλει να αναγνωρίσει ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει διακριθεί σε τρία βασικά ζητήματα: Πρώτον, να περνά με καταιγιστικό τρόπο νομοσχέδια που διαλύουν το κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου. Το κράτος, γενικά. Δεύτερον, να χρησιμοποιεί τους κρατικούς πόρους για να σωρεύουν πλούτη τα φίλια οικονομικά συμφέροντα και, παράλληλα, να επεκτείνει την «πελατεία» της σε νέους ευνοούμενους και μελλοντικούς της ψηφοφόρους. Τρίτον, να κουκουλώνει σκάνδαλα και ευθύνες φτάνοντας στο σημείο να κλείνει, ακόμα και προληπτικά, στόματα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τις ενοχλητικές αλήθειες, στοχοποιώντας την δημοσιογραφική έρευνα. Ως εκ τούτου, δεν έχει κάποια επιτυχία να παρουσιάσει πέρα από την αβάσταχτη «σταθερότητα» της φτώχειας και της απομείωσης του κεφαλαίου της χώρας – οικονομικού, κοινωνικού, γεωπολιτικού, πολιτισμικού. Το μόνο που απομένει στον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ είναι να προσπαθήσει να διαχειριστεί μια συνεχώς διευρυμένη δυσαρέσκεια κοινωνικών ομάδων με τη γνωστή «παροχολογία», δυσαρέσκεια που, φυσικά, θα κρύψει πίσω από τα βέλη προς την αντιπολίτευση κατηγορώντας την για λαϊκισμό. Το επιχείρημα απλοϊκό και χιλιοειπωμένο. Τα δικά του μέτρα είναι δημοσιονομικά σωστά (ψίχουλα χειρότερα από των μνημονίων) και ό,τι προτείνει η αντιπολίτευση, επικίνδυνο και λάθος... Ο φόβος του «εκτροχιασμού» στα δημοσιονομικά ξεπροβάλει για να περιχαρακώσει τους κεντρώους ψηφοφόρους που αποσύρουν την εύνοιά τους από τη Ν.Δ. όσο το προφίλ του Μητσοτάκη βαραίνει προς τα ακροδεξιά για να «σφραγίσει» τις διαρροές προς νέα και παλαιά κόμματα αυτού του χώρου. Ταυτόχρονα, κανείς δεν δίνει σημασία στις μεγαλοστομίες Μητσοτάκη για φοροαπαλλαγές όταν τα τρόφιμα και τα ενοίκια ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη, η ΔΕΗ «απειλεί» με νέα τιμολόγια και η Υγεία και η Παιδεία παραδίδεται στα ιδιωτικά συμφέροντα και οι άνθρωποι θα πληρώνουν πανάκριβα τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Μπροστά στην έλλειψη επικοινωνιακού αφηγήματος -κάπως πανηγυρικού, ενόψει της ΔΕΘ- οι επιθέσεις υπουργών και στελεχών στα κινήματα αλληλεγγύης ήταν μια κάποια λύση. «Κρύος ιδρώτας» λούζει τα κυβερνητικά στελέχη, όταν το βάρος του ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και του κλεισίματος της έρευνας για την τραγωδία των Τεμπών, παράλληλα με τη φτώχεια που απειλεί πλέον το εισόδημα των πολιτών προδιαγράφουν ότι μπορεί και να είναι η τελευταία ΔΕΘ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και η επίθεση είναι συντονισμένη σε οποιονδήποτε θεωρούν ως ενδεχόμενη απειλή, ειδικά όταν μαζικοποιείται το κίνημα αλληλεγγύης υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Από τη μια, ο Πλεύρης και ο Γεωργιάδης, από την άλλη, ο Φλωρίδης και ο Χρυσοχοΐδης διαγωνίζονται για το ποιος είναι βασιλικότερος του νεοφιλελευθερισμού, της προπαγανδιστικής διαστροφής και της «δολοφονικής» ατάκας. Μην αναρωτιέστε, για τη δυστοκία του ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει από τις χαμηλές του πτήσεις. Ένας βασικός λόγος είναι ότι το μισό μπλοκ του εκσυγχρονισμού κυβερνά τη χώρα. Ενώ το άλλο μισό, που παραμένει στο ΠΑΣΟΚ, περιμένει για να κυβερνήσει τη χώρα… Η ελπίδα δεν είναι εύκολο να χωρέσει σε μια αλλαγή διακυβέρνησης χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό, χωρίς συγκεκριμένες δεσμευτικές προτάσεις προς όφελος των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, χωρίς αλλαγή πολιτικής με τιμόνι ξεκάθαρα στραμμένο στα αριστερά. Το βέβαιο είναι ότι η δεξιά θα αφήσει στάχτες και κοινωνικά ερείπια. Δεν είναι μόνο η καταστροφή του κοινωνικού κράτους, η ζημιά στην οικονομία ή η απώλεια της αξιοπιστίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ούτε η σοβαρή υποχώρηση από κατακτήσεις αγώνων στα εργασιακά δικαιώματα, ούτε η επίδειξη απανθρωπισμού και μισαλλοδοξίας απέναντι σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα. Είναι και η εγκαθίδρυση του πολιτικού ανταγωνισμού και αμοραλισμού ως το ύψιστο προνόμιο των κυβερνώντων. Μπροστά στην εκλογική καταμέτρηση, όλα πωλούνται και αγοράζονται… Και το δίκιο του ισχυρού απειλεί να υπερισχύσει σε όλα τα επίπεδα απαγορεύοντας ακόμα και να σκεφτείς μια διαφορετική πρόταση ή μια άλλη λύση. Η επίθεση του Πλεύρη στα δικαιώματα των μεταναστών, η επίθεση του Φλωρίδη στη Γάζα και η στοχοποίηση της αλληλεγγύης προοιωνίζουν ένα μέλλον αβάσταχτης μοναξιάς, απομονωτισμού και ακραίου ανταγωνισμού σε εσωτερικό και γεωπολιτικό επίπεδο, για λίγα ψίχουλα που θα υπόσχονται μια αισχρή επιβίωση, με ακραίο αυταρχισμό και λογοκριμένη ενημέρωση… εκβιάζοντας μια σιωπηλή συνενοχή-συνέργεια στο μεγαλύτερο έγκλημα των τελευταίων χρόνων που συντελείται στην αιματοβαμμένη Γάζα… Κατερίνα Μπρέγιαννη στο avgi.gr