Μητσοτάκης: «Είναι ένα μέσο πίεσης και δικό μου»

 

Αποχώρησαν από το κέντρο της σύναξής τους, μάλλον απορημένοι παρά απογοητευμένοι από την αντιαγροτική στάση της κυβέρνησης!

Το μόνο που δεν είπε ίσως ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, παρουσιάζοντας κλασικά μια δική του διαστρεβλωτική οπτική των πραγμάτων, είναι ότι η κυβέρνησή του είναι αυτή που τελικά υποκινεί τους αγρότες και κτηνοτρόφους σε κινητοποιήσεις, δικαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον κ. Αυγενάκη. Για το καλό τους και το καλό της χώρας…

«Είναι ένα μέσο πίεσης και δικό μου» είπε με αυτοπεποίθηση ο κ. Μητσοτάκης όταν ρωτήθηκε για την κάθοδο των τρακτέρ στην Αθήνα, εξηγώντας ότι το αγροτικό συλλαλητήριο θα αποτελέσει για τον ίδιο όπλο στη διαπραγμάτευσή του στις Βρυξέλλες για κάποιες προσαρμογές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική. Στην πορεία χάλασε λίγο το ευφάνταστο αφήγημα, λέγοντας ότι η κυβέρνησή του θέλει τους κτηνοτρόφους να είναι μαζί με τα ζώα τους…

Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων είναι ότι από το μεσημέρι άρχισε η σταδιακή αποχώρηση των τρακτέρ από το Σύνταγμα και οι  αγρότες θα επιστρέψουν πάλι στους τόπους των μπλοκ για να αποφασίσουν τα περαιτέρω, με δεδομένο ότι δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους. 

Οι κινητοποιήσεις του 2018, με σπάσιμο τζαμαριών του Υπουργείου Γεωργίας, με επιθέσεις στα ΜΑΤ, που αντιστέκονταν κ.α. επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν αποτέλεσαν μπούσουλα για τις τωρινές κινητοποιήσεις εντός Αθηνών. 

Τι κι αν επί ΣΥΡΙΖΑ τέτοιον καιρό είχαν δοθεί οι επιδοτήσεις, ενώ τώρα κατακρατούνται από το υπουργείο, που δεν ξεχνά ότι οι αγρότες έδωσαν στην ΝΔ 48% των ψήφων τους. Όπως και την μεγαλοψυχία τους!

Και με αυτά, τους κατευόδωσαν οι κατασταλτικές δυνάμεις, ενώ αποχωρούαν καταχειροκροτούμενοι οι αγρότες από πολίτες που βρέθηκαν στα πεζοδρόμια παρατηρητές, να τους βλέπουν να αποχωρούν από το κέντρο της σύναξής τους, μάλλον απορημένοι παρά απογοητευμένοι από την αντιαγροτική στάση της κυβέρνησης, που ούτε τους δέχθηκε καν να συζητήσουν, αν και οι ευρωεκλογές, που μπορούσαν να αποτελέσουν όπλο τιμωρίας της κυβέρνσης, είναι μπροστά μας. Αλλά...

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!