Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Ερευνών

                                          www.philosophical-research.org         

                                                 Απόστολος Πιερρής

 

                        ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ  ΛΟΓΟΥ

          Ι.           Απολλώνιες Μεταμορφώσεις

    IΙ.           Συναντήσεις Πατρών

                                    7^η  

                    2 Φεβρουαρίου 2023

          

 IIΙ.              Συναντήσεις Σπάρτης

           (Υπό την Αιγίδα του Δήμου Σπάρτης)

                            3^η Τριπλή

                   3 – 6 Φεβρουαρίου 2023

 

ΙV.               Συναντήσεις Άργους

                               1^η

                 7 Φεβρουαρίου 2023  

I.

          ΑΠΟΛΛΩΝΙΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ     

Το Απολλώνιο πνεύμα μεταμόρφωσε την ύπαρξη στον χρόνο. Ο χρόνος, όπως και ο χώρος, έγινε στον χρόνο αυτό που πράγματι είναι κατ’ ουσίαν, έκφραση και εργαλείο της αιωνιότητας. Οι ανάγκες της έγχρονης ύπαρξης ικανοποιούνται κατ’ ανάγκην όσο είναι ανάγκη, και όχι ως επιλογή στόχευσης και κύριος σκοπός του βίου. Την ελευθερία από την ανάγκη του χρόνου δίνει ο έρως του κάλλους, αφού το όμορφο είναι το κύριον, το δε χρήσιμο είναι το δευτερεύον και παράγωγο. Ευπρόσδεκτη είναι η ωφελιμότητα του καλού, όσο χρειάζεται για την ύπαρξη στον χρόνο, όχι ως σκοπός της ύπαρξης. Η επιδίωξη του «τέλους» για ωφελιμιστικό σκοπό επισύρει την ανεξίλαστη μήνι του Απόλλωνα. Ακόμη και απλά η εντυπωσιακή επιτυχία στον χειρισμό των αναγκών του χρόνου που απορρέει από την εμπέδωση του Απολλώνιου άξονα, εξοργίζει τον πρωθήβη άνακτα του κάλλους και της αλήθειας. Η καταστροφή της Αθήνας στον θρίαμβό της του Χρυσού αιώνα αποτελεί φαεινή μαρτυρία της Απολλώνιας τελεολογίας. Η χρησιμότητα είναι όργανο για την επίτευξη της τελειότητας κάλλους και αλήθειας, μέσον για το «τέλος». Η αντιστροφή της τελικής αιτιότητας, η πρόταξη του συμφέροντος επί του καλού, συνιστά θανάσιμη αμαρτία, ύβρη κατά της κοσμικής τάξης που απαρέγκλιτα ακολουθείται από τρομερή νέμεση.

Οι πυλώνες της μέριμνας για τις ανάγκες του χρόνου μεταμορφώνονται σε άξονες αμεριμνησίας, - σε ενέργεια τελειότητας ελεύθερη από τις ανάγκες, άχρηστη για τις ανάγκες.

Τρεις οι πυλώνες της αναγκαίας μέριμνας των μέσων. Ένας ο άξονας της ελέυθερης αμεριμνησίας του «τέλους».

Ένας πυλώνας της γενετήσιας ορμής για την συνέχιση του είδους, της βιολογικής θεμελίωσης για γάμο, οικογένεια, ηθική, Θεσμό του Αίματος.

Δεύτερος πυλώνας της επιβίωσης για το άτομο και τους δικούς του, εξίσου βιολογικού δεδομένου, για την αποτελεσματική διαχείριση του οποίου απογεννώνται τρόποι παραγωγής συστήματα διανομής αγαθών και συνήθειες κατανάλωσης, η οικονομία και η ιδιοκτησία και το δίκαιο, ο Νόμος του Δικαιώματος.

Και τρίτος πυλώνας του ζωτικού χώρου για άτομα και ομάδες, βιολογικής επίσης ανάγκης που προς ικανοποίησή της παράγονται κοινωνικές δομές και   διαρθρώσεις ισχύος για την πολιτική συγκρότηση της ανθρώπινης συνύπαρξης, η Εξουσία της Ασφάλειας.

Επουσία, Περιουσία και Εξουσία. Οι τρεις βασικές δομές της μέριμνας για τις ανάγκες του χρόνου, περί την γενετήσια ομιλία, της συσσώρευσης αγαθών, της εξασφάλισης ζωτικού χώρου.

Και απέναντι στην εργώδη μέριμνα, στον μόχθο του χρήσιμου, στο πάθος της ύπαρξης, - διεγείρεται η αμέριμνη παιδιά, η απόλαυση του κάλλους, ο ησυχασμός της ουσίας, -- απέναντι στον σταυρό του χρόνου η εορτή της αιωνιότητας.

Στον Ελληνισμό έγινε η Μεγάλη Μεταμόρφωση.