ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Λ. ΠΙΕΡΡΗΣ
Περίοδος
2019-2020
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΠΑΤΡΩΝ
ΛΓ΄
ΚΥΚΛΟΣ
Συνάντηση 14η
Πέμπτη,
12 Μαρτίου
***
Σημάδια και Σημασίες
Ι
Σημάδια και Σημασίες
Ο
Απόλλων έχει οργισθεί με τον Νεοελληνισμό.
***
Η Ιλιάδα αρχίζει με τον θυμό του
Απόλλωνα και την μήνι του Αχιλλέα. Ο θεός οργίστηκε με τον κουφιόμυαλο
Αγαμέμνονα και την ασέβειά του προς τον ιερέα, όπως και ο Αχιλλέας εν συνεχεία
για την θρασύτητά του. Έστειλε τον λοιμό, το θανατικό που ξεπάστρευε ζώα και
Αχαιούς.
ὥς
ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δὲ κλὐε Φοῖβος Ἀπόλλων,
βῆ
δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,
τόξ’
ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην.
ἔκλαγξαν
δ’ ἄρ’ ὀιστοὶ ἐπ’ ὤμων χωομένοιο,
αὐτοῦ
κινηθέντος∙ ὅ δ’ ἤιε νυκτὶ FεFοικώς.
ἕζετ’
ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκεν,
δεινἠ
δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο.
οὐρῆας
μὲν πρῶτον ἐπώχετο καὶ κύνας ἀργούς,
αὐτὰρ
ἔπειτ΄ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιείς
βάλλ’
∙ αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμεῖαι.
Ιλιάς, Α
43-52
***
Οι Λακεδαιμόνιοι, στις παραμονές
της έκρηξης του Πελοποννησιακού Πολέμου, ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο των
Δελφών, αν είναι καλύτερα να πολεμήσουν. Και ο θεός απεφάνθη ότι, αν πολεμήσουν
κατά κράτος, θα νικήσουν, και ότι αυτός θα συνεπιληφθεί του έργου είτε
παρακληθεί να βοηθήσει είτε όχι.
[Αὐτοῖς μὲν οὖν τοῖς
Λακεδαιμονίοις διέγνωστο λελύσθαι τε τὰς σπονδὰς καὶ τοὺς Ἀθηναίους ἀδικεῖν,
πέμψαντες δὲ ἐς Δελφοὺς ἐπηρώτων τὸν θεὸν, εἰ πολεμοῦσιν ἄμεινον ἔσται. ὁ δὲ ἀνεῖλεν
αὐτοῖς, ὡς λέγεται, κατὰ κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς ἔφη
ξυλλήψεσθαι καὶ παρακαλούμενος καὶ ἄκλητος.
Θουκυδίδης, Ι, 118, 3. Cf.
123].
Και έρχεται ο λοιμός. Ο Πειραιάς
έφερε την νόσο από την Μέση Ανατολή, η δε συσσώρευση του πληθυσμού της Αττικής
στην Αθήνα λόγω των εισβολών των Πελοποννησίων, την μεγένθυνε. Οι Αθηναίοι
συνεδύασαν τον Δελφικό χρησμό, και άλλα λόγια παλαίφατα, και την επιδημία. Την
συγκυρία εξέλαβαν ως έργο Απόλλωνος, και οικοδόμησαν τον ναό του Επικουρίου
Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγάλειας.
[ἐν δὲ τῷ κακῷ οἷα εἰκὸς
ἀνεμνήσθησαν καὶ τοῦδε τοῦ ἔπους, φάσκοντες οἰ πρεσβύτεροι πάλαι ᾄδεσθαι “ἥξει
Δωριακὸς πόλεμος καὶ λοιμὸς ἅμ’ αὐτῷ”…. μνήμη δὲ ἐγένετο καὶ τοῦ Λακεδαιμονίων
χρηστηρίου τοῖς εἰδόσιν, ὅτε ἐπερωτῶσιν αὐτοῖς τὸν θεὸν εἰ χρῆ πολεμεῖν ἀνεῖλε
κατὰ κράτος πολεμοῦσι νίκην ἔσεσθαι, καὶ αὐτὸς ἔφη ξυλλήψεσθαι. περὶ μὲν οὖν τοῡ
χρηστηρίου τὰ γιγνόμενα ᾔκαζον ὁμοῖα εἶναι∙ ἐσβεβληκότων δὲ τῶν Πελοποννησίων ἡ
νόσος ἤρξατο εὐθύς, καὶ ἐς μὲν Πελοπόννησον οὐκ εἰσῆλθεν, ὅ τι ἄξιον καὶ εἰπεῖν,
ἐπενείματο δὲ Ἀθήνας μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ τῶν ἄλλων χωρίων τὰ
πολυανθρωπότατα.
Θουκυδίδης,
ΙΙ, 54
V.
Απόστολος Πιερρής, Ο Ναός του Επικουρίου
Απόλλωνος στις Βάσσες της Φιγαλείας, στην Τριφυλιακή Εστία, Τεύχος 22, Άνοιξη – Καλοκαίρι 2016, σελ. 28-31].
***
Ο Απόλλων είχε προειδοποιήσει την
Σπάρτη να φοβάται και προσέχει την Χωλή Βασιλεία.
φράζεο
δη, Σπάρτη, καίπερ μεγάλαυχος ἐοῦσα
μὴ
σέθεν ἀρτίποδος βλάστῃ χωλὴ βασιλεία.
δηρὸν
γὰρ μόχθοι σε κατασχήσουσιν ἄελπτοι
φθερσιβρότου
τ’ ἐπὶ κῦμα κυκωόμενον πολέμοιο.
Νο. 112 Parke – Wormell
Επί βασιλείας του φρονίμου και
κατά κόσμον ικανού Αγησιλάου του Χωλού, η Σπάρτη από τον κολοφώνα της νίκης της
επί της Αθηναϊκής ηγεμονίας (404 π.Χ.)
έφθασε στην ανεπανόρθωτο ήττα των Λεύκτρων (371 π. Χ.).
***
Ο Απόλλων έχει οργισθεί με τον
Νεοελληνισμό. Ο αληθινός Ελληνισμός έχει θυμώσει με τον κίβδηλο και
αλλοτριωμένο Νεοελληνισμό.
***
Σημάδια.
Στάλθηκε
λοιμός, ιός επιδημίας.
Η Καρναβαλική καρικατούρα του
Διονυσιακού οργιασμού ματαιώθηκε. Μαζεύτηκαν σε αδιαφόριστο πολτό οι απολωλότες
σε χορό του Θανάτου.
[Δείτε το κείμενό μου «Ανθεστήρια και Καρνάβαλος (Το Αρχέτυπο και
η Καρικατούρα)» στην προηγούμενη αποστολή].
Η
«τελετή» αφής του Ολυμπιακού πυρός ματαιώνεται – άλλη αυτή φαντασιακή
σοβαροβαρεία καρικατούρα αντί των προ της έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων. Θα
συναχθούν επίσημοι χωρίς λαό επισημότητας.
Σημάδι η επέλαση της επιδημίας του ιού από τα
Ιεροσόλυμα.
Ο Χριστός μαστιγώνει τον
Νεοελληνισμό όπως τους εμπόρους στον Ναό.
***
Καρικατούρα
της Σπάρτης, και ύβρις κατά του Δωρικού πνεύματός της η ταινία «300». «Αυτή»
σίγουρα είναι η Αντισπάρτη!
***
Βρίθουμε
σε καρικατούρες.
Σειρήνες:
βυθιζόμαστε.
ΙΙ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ
ΙΣΤΟΡΙΑ Συγκριτικές Διαχρονικές Μεταφιλοσοφικές Έρευνες
στην Ανθρώπινη Μοίρα
Μέρος ΙI
Ειδική
Μορφολογία της Ιστορικότητας
*
Στην Μεταλλική Επανάσταση
αναπτύσσεται η ιδέα του θεού. Από το ιερό, το άγιο και το αγνό συγκροτήθηκε το Totem και το Taboo. Με την Νεολιθική
Επανάσταση, από την ρίζα της χθόνιας γονιμότητας και τον ρυθμό της
περιοδικότητας, αναδύθηκαν τα φθινοπωρινά μυστήρια της Μεγάλης Μητέρας, και η
ιεροτελεστία της άνοιξης με τον υιό και πάρεδρο νεαρό θεό που θνήσκει και ανασταίνεται.
Υπό το άστρο της κυριότητας, οι θεοί εμφανίζονται, οι Κύριοι με νομές
κυριότητας.
Θα παρακολουθήσουμε τη μετάβαση
από το Τοτέμ στην θεότητα, το θείο, και
από το θείο στον θεό. Θα ερευνήσουμε την φύση των θεών. Θα μελετήσουμε την
Ηροδότεια αντίληψη για τον μετασχηματισμό από την Πελασγική ανώνυμη θεότητα
στους Ελληνικούς θεούς. Και θα μας απασχολήσει ειδικά και ιδιαίτερα η Ομηρική
θεολογία, η Ησιόδεια θεογονία και η κοσμογονική θεολογία του Αλκμάνα, - τα
πρωιμώτερα τεκμήρια της Ελληνικής θρησκευτικότητας. Θα αναφερθώ και στο τι
μπορούμε να συμπεράνουμε για την Μυκηναϊκή θρησκευτική βίωση.
***
Θεματικός τίτλος της ομιλίας μου είναι:
Η Γέννηση και Φύση των
Θεών
***
Η ομιλία θα γίνει την Πέμπτη 12 Μαρτίου, 8.30 το
βράδυ, στην Αίθουσα Διαλέξεων του Μεγάρου Λόγου και Τέχνης (2ος
όροφος, Πλατεία Γεωργίου Α’).
Η είσοδος
είναι ελεύθερη.
Μετά την
ομιλία θα υπάρξει χρόνος για συζήτηση.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου