Στα ΜΜΕ συννέφιασε και στο Μαξίμου βρέχει

Καρτερός Θανάσης-avgi.gr

Ο πόλεμος κατά της διαπλοκής πρέπει να συνεχιστεί κυρίως με συμμαχίες με τους εργαζόμενους και την κοινωνία και με κάποιους που θέλουν να επενδύσουν και όχι να μας γδύσουν.

Ο Μαρινάκης πήρε τον χρεοκοπημένο ΔΟΛ. Ο Σαββίδης μερίδιο του Mega. Ο Πήγασος του Μπόμπολα πάει για φούντο. Της κακομοίρας γίνεται εν τέλει στο πεδίο των ΜΜΕ. 

Στο ίδιο πεδίο όπου φύτρωσαν και ευδοκίμησαν όλα τα άνθη του Κακού: Διαπλοκή, διαφθορά, θαλασσοδάνεια, κουμπαριές. Και φυσικά η βάση όλων αυτών -η κακοποίηση της αλήθειας, η έκπτωση της ενημέρωσης σε προπαγάνδα, η μετατροπή του άσπρου σε μαύρο, ή φαιό, διαλέγετε και παίρνετε. 

Πωλήσεις και αγορές ειδήσεων, απόψεων, ιδεών, κάτω από το τραπέζι -και τις τράπεζες. Για να φτάσουμε στις συναλλαγές πάνω από το τραπέζι.

Το ωραίο είναι ότι η Αριστερά υποσχέθηκε να εξυγιάνει το πεδίο. Και δυο χρόνια μετά, το πεδίο με τα άνθη του ζει και βασιλεύει. Και το ακόμα ωραιότερο είναι ότι πρέπει να είσαι πολύ κακόπιστος για να πεις ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό. Ότι δεν προσπάθησε, δεν αποκάλυψε τα λερωμένα τ' άπλυτα, δεν άνοιξε πόλεμο με τους βαρόνους, δεν στιγμάτισε στην εξεταστική το αίσχος με τα δανεικά κι αγύριστα, δεν τόλμησε τον διαγωνισμό Παππά. Αποδείχτηκαν όμως εδώ τα στενά, ασφυκτικά όρια της διαχείρισης ενός καθεστώτος, θωρακισμένου από νόμους και προφήτες, που για να το αλλάξεις πρέπει να φτύσεις αίμα.

Θέλετε την αλήθεια; Στο τέλος της ημέρας αυτό που φαίνεται να έχει μείνει είναι η συμπαγής μισαλλοδοξία των βαρόνων, και όλων σχεδόν των μεγάλων ΜΜΕ, για την Αριστερά. Να μας φάνε δεν μας χορταίνουν. Κανένα ψέμα δεν είναι ακατάλληλο προς βρώσιν, αν έχει να κάνει με μας. Καταφέραμε μερικές αμυχές στο θηρίο και έγινε ανήμερο. 

Στα ΜΜΕ συννέφιασε και στο Μαξίμου βρέχει. Αντί να ανατρέψουμε εμείς τις βαρονίες, απειλούν οι βαρονίες να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Με τη συνδρομή των ιδιοτελών της αντιπολίτευσης, που έχουν καταλάβει και αποδεχτεί το παιγνίδι -η διαπλοκή να βασιλεύει, αρκεί να μας βολεύει.

Ξέρω ότι όλα αυτά φαίνονται απαισιόδοξα. Ίσως όμως στην περίπτωση αυτή βοηθάει να συνυπάρχει η απαισιοδοξία της γνώσης -και της επίγνωσης- με την αισιοδοξία της θέλησης. Γιατί πρέπει να συνεχιστεί ο πόλεμος. Αλλά με σχέδιο, υπομονή, εξυπνάδα, επιμονή, και κυρίως συμμαχίες, τόσο με τους εργαζόμενους και την κοινωνία όσο και με κάποιους που θέλουν να επενδύσουν. Και όχι να μας γδύσουν...