«Έπεσε» και ο τελευταίος καταδρομέας του Νοράτλας 4

«Είχαν πάρει φωτιά τα κασόνια με τις χειροβομβίδες δίπλα μου και ένιωθα να καίγομαι. Κοίταξα για αλεξίπτωτο, αλλά δεν βρήκα πουθενά. Άνοιξα την πόρτα του αεροσκάφους και πήδηξα στο κενό. Οι γονείς μου, μού έκαναν κηδεία και εννιάμερα, ενώ ήμουν ζωντανός», είχε πει σε συνέντευξή του ο καταδρομέας Θαν. Ζαφειρίου.

Η συγκλονιστική ιστορία του Θανάση Ζαφειρίου, που έκανε το γύρο του κόσμου! - Διαβάστε πως είχε περιγράψει ο ίδιος την ημέρα που σημάδεψε τη ζωή του…

Πέθανε προχθές τα ξημερώματα ο θρυλικός καταδρομέας Θανάσης Ζαφειρίου. Ηταν ο μοναδικός επιζών του μεταγωγικού αεροσκάφους «Νοράτλας 4», της επιχείρησης αυτοκτονίας «Νίκη» που πραγματοποιήθηκε την πρώτη μέρα της τουρκικής εισβολής στη Κύπρο. Ο Θανάσης Ζαφειρίου νοσηλευόταν με σοβαρά προβλήματα υγείας στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Ο 20χρονος τότε καταδρομέας βρισκόταν στο Νοράτλας, με τους άλλους 32 συναδέλφους του που σκοτώθηκαν όταν το αεροσκάφος συνετρίβη. Κατάφερε να επιζήσει όταν άνοιξε την πόρτα και πήδηξε από μεγάλο ύψος. 

Ο ίδιος είχε πει: «Οι χειριστές ήταν νεκροί και το αεροπλάνο ακυβέρνητο δεχόταν πυρά.

Είχαν πάρει φωτιά τα κασόνια με τις χειροβομβίδες δίπλα μου και ένιωθα να καίγομαι. Κοίταξα για αλεξίπτωτο, αλλά δεν βρήκα πουθενά. Άνοιξα την πόρτα του αεροσκάφους και πήδηξα στο κενό. Οι γονείς μου, μού έκαναν κηδεία και εννιάμερα, ενώ ήμουν ζωντανός. 

Από το σοκ ο πατέρας μου υπέστη καρδιακή προσβολή και μερικούς μήνες μετά πέθανε», είε αναφέρει ο καταδρομέας Ζαφειρίου, που βρέθηκε 24 ώρες μετά το σωτήριο άλμα του βαριά τραυματισμένος σε ένα χωράφι δίπλα από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, τον Ιούλιο του 1974.

Ειδικοί εμπειρογνώμονες υπολόγισαν- με βάση το σημείο συντριβής του πολεμικού αεροπλάνου και το σημείο όπου βρέθηκε ο τότε 20χρονος ΛΟΚατζής- ότι η πτώση του έγινε από ύψος τουλάχιστον 75 μέτρων. Ο Θανάσης Ζαφειρίου επέζησε από θαύμα. «Δεν θυμάμαι τίποτα από τον εντοπισμό μου. 

Θυμάμαι καθαρά πως έπεφτα σαν μολύβι στο χώμα. Για εφτά μήνες δεν είχα τις αισθήσεις μου και δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα από τη νοσηλεία μου στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο 401. Τότε είχαν πει οι γιατροί πως έπρεπε να μου κόψουν το πόδι. Δεν τους άφησα και σήμερα στέκομαι όρθιος- αν και κουτσαίνω λίγο καθώς περπατώ».

Με στοιχεία από: mynewsonline.gr - http://expresstime.gr