Οδυσσέας Κουκέσης ως νέος Αμπέμπε Μπικίλα, στον Άκτιο

Έτρεξε τα 10 χιλιόμετρα της διαδρομής φορώντας σαγιονάρες!

 

Νέον Αμπέμπε Μπικίλα, θύμισε στους παλαιότερους δρομείς ο 34χρονος νεαρός που έτρεξε ημιυπόδητος χθες στον Άκτιο Δρόμο. Ο νεαρός δρομέας έκλεψαν τις εντυπώσεις στον «4ο Εν Νικοπόλει Άκτιο Αγώνα Δρόμου» που διεξήχθη το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στην Πρέβεζα με την συμμετοχή μεγάλου πλήθους αθλητών, μεταξύ των οποίων και Πατρινοί.

Ο 34χρονος Οδυσσέας Κουκέσης από τον Σύλλογο Δρομέων Ιωαννίνων έτρεξε από την εκκίνηση στο Αρχαίο Στάδιο της Νικόπολης έως και το φινίς στο Δημαρχείο της πόλης φορώντας σαγιονάρες...

Ο Οδυσσέας δεν είναι ότι ξέχασε να φορέσει τα παπούτσια του. Αγαπάει πολύ το τρέξιμο και τις μεγάλες αποστάσεις, τις οποίες έχει τρέξει και ξυπόλητος!!! Το φαινόμενο της συμμετοχής ακόμη και σε μαραθώνειο διαδρομή, είναι παλιό στη χώρα μας. Δρομείς τρέχουν στο Λαμπράκειο Διεθνή Μαραθώνειο (σ.σ.: σκοπίμως χρησιμοποιώ την αρχική ονομασία της κλασικής διαδρομης, αρνούμενος την εμπορευματοποίηση και την μετονομασία του, από την στιγμή που ανέλαβε τράπεζα το σπονσονάρισμά του).  

Πάντως το ότι έτρεξε τα 10 χιλιόμετρα της διαδρομής με σαγιονάρες, δείχνει την αγάπη του και την επιθυμία να αναπαραστήσει αρχαίους δρομείς που έτρεχαν με σαντάλια, τουλάχιστον δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν της εμφάνισει των εταιρειών πώλησεις αθλητικών ειδών! Και αυτό ανεξαρτήτως του χρόνου που χρειάστηκε για να τερματίσει, που πάντως όπως λέγεται ήταν ικανοποιητικός, σε μία διαδρομή με μεγάλες ανωφέρειες και κατωφέρειες. 

Μπροστά, ο Αμπέμπε Μπικίλα, στο Μαραθώνειο Ρώμης.

Πριν 56 χρόνια ένας νέος αθλητής από τα υψώματα της Αιθιοπίας, ήταν αυτός που με επιτυχία εφάρμοσε στα νεότερα χρόνια τον άθλο αυτού του τύπου στον Μαραθώνειο της Ρώμης, υπό τα ειρωνικά βλέμματα των συναθλητών του και την απορία των θεατών, που μέχρι τότε δεν υπολόγιζαν για αθλητές περιοπής τους Αφρικανούς. Πρόκειται για τον βοσκό Αμπέμπε Μπικίλα, 28 χρόνων, που νίκησε ξυπόλητος, όπως ξυπόλητος έκανε τις προπονήσεις του! Κι αυτό από ανάγκη και μία και μοναδική φορά. Τον Αμπέμπε Μπικίλα, που έγινε σύμβολο της πατρίδας του και παράδειγμα αθλητού στον σύγχρονο κόσμο.

Και να πως:

Η «Αντίντας», που ήταν η αποκλειστική χορηγός των αθλητικών υποδημάτων, δεν είχε το κατάλληλο ζευγάρι για τον αιθίοπα αθλητή. Δύο ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα «επιστρατεύτηκε» και το τελευταίο διαθέσιμο ζευγάρι, που, όμως, τον στένευε. Έτσι αποφάσισε με τον προπονητή του Νισκάνεν να τρέξει ξυπόλητος, όπως το συνήθιζε στις προπονήσεις.

Όταν παρατάχθηκε το απόγευμα της 10 Σεπτεμβρίου 1960 μπροστά στην Αψίδα του Κωνσταντίνου για την εκκίνηση του αγώνα, οι συναθλητές του δεν έκρυβαν την έκπληξή τους για την εμφάνιση του Μπικίλα, ενώ δεν έλειψαν τα ειρωνικά σχόλια. Μεταξύ αυτών και ένας που τον υπολόγιζαν για φαβορί, αλλά δεν γνώριζαν το αουτσάιντερ!

Το φαβορί ήταν ο Ραντί, που από λάθος πληροφόρηση έφερε τον αριθμό 185 και όχι 26. Ο Μπικίλα δεν το γνώριζε και στη διαδρομή επιτάχυνε προς αναζήτηση του ανθρώπου με το Νο 26. 

Από κοντά και ο Μαροκινός, που τον ακολούθησε για μεγάλο διάστημα. 500 μέτρα πριν από τον τερματισμό και αφού ο Μπικίλα είχε ενημερωθεί ότι δεν υπήρχε προπορευόμενος αθλητής, «ξεκόλλησε» από τον Ραντί και τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2:15:16 και 2 δέκατα, έχοντας μια διαφορά 26 δευτερολέπτων από τον μεγάλο του αντίπαλο.

Το 1961 κέρδισε μαραθωνίους στην Ελλάδα, την Ιαπωνία και την Τσεχοσλοβακία και στη συνέχεια αποσύρθηκε για δύο χρόνια από τους στίβους. Το 1963 υπέστη την πρώτη του ήττα, ερχόμενος 5ος στο Μαραθώνιο της Βοστώνης. Προηγουμένως στο διάστημα μετά το 1961 είχε συμμετάσχει σε αποτυχημένο πραξικόπημα ανατροπής του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ. Γλύτωσε τον απαγχονισμό λόγω διάκρισής του και χάρης που του εδόθη από τον αυτοκράτορα. 

Ο μεγάλος δρομέας, από το Γιάτο της Αιθιοπίας, που είχε πάει στην πρωτεύουσα πεζός, για να καταταγεί στον προσωπικό στρατό του Χαϊλέ Σελασιέ και να εξασφαλίσει τα προς το ζειν, όντας γιος φτωχού βοσκού, μέχρι τα 28 χρόνια δεν είχε κάποια σημαντική διάκριση και ήταν παντελώς άγνωστος στο εξωτερικό, όμως χάρη στον σουηδό προπονητή της εθνική ομάδας Όνι Νισκάνεν που του πρότεινε να γίνει δρομέας μεγάλων αποστάσεων, και την ατυχία του συναθλητή του Βάμι Μπιράτου, που είχε στραμπουλήξει το πόδι του, επελέγει αντ΄αυτού, για την εθνική ομάδα Αιθιοπίας και μετά την νίκη του στη Ρώμη, έτυχε τιμών και διακρίσεων από τον αυτοκράτορα.

Το 1964, ενώ προετοιμάζονταν για την επόμενη συμμετοχή του στο μαραθώνιο του Τόκιο, τον πιάνει κρίση σκωληκοειδίτιδας και μπαίνει στο νοσοκομείο για  εγχείριση. Οι γιατροί του συνιστούν αποχή, αλλά αυτός αρχίζει κρυφές προπονήσεις. Με ελλειπή προετοιμασία το προμαραθώνειο διάστημα δεν είχε και πολλές ελπίδες να επαναλάβει το θρίαμβο της Ρώμης, παρόλο που αυτή τη φορά έτρεξε κανονικά με παπούτσια, αφού η ιαπωνική Asics, που ήταν χορηγός του αθλητικού υλικού, φρόντισε να μην επαναλάβει το λάθος της Adidas. 

Στον Μαραθώνιο των Ολυμπιακών του Τόκιο, ο Μπικίλα ακολούθησε την ίδια τακτική με τη Ρώμη. Άλλαξε τον ρυθμό του μετά το 20ο χιλιόμετρο και εξαφανίστηκε, τερματίζοντας πρώτος, με διαφορά τεσσάρων λεπτών από τον δεύτερο βρετανό Χέιτλι και χρόνο 2:12:11 και 2 δέκατα. Προς έκπληξη όλων συνέχισε να τρέχει κι έκανε άλλα 10 χιλιόμετρα για χαλάρωμα.

Επιστροφή στην πατρίδα και νέες τιμές από τον αυτοκράτορα, που του χαρίζει ένα όχημα της VW τύπου Σκαραβαίος. Αυτό το όχημα έμελλε να χαράξει το μέλλον του και να τον οδηγήσει σε τροχαίο το 1969, που θα τον αφήσει παράλυτο και στις 25 Οκτωβρίου 1973 θα τον στείλει στο θάνατο, από εγκεφαλικό επεισόδιο.