Στον ευρωπαϊκό μέσο όρο η προταση για 4 κανάλια

Η πρόταση της κυβέρνησης δεν αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο

Από 2 έως 6 είναι τα ιδιωτικά κανάλια τις χώρες της Ευρώπης -με εξαίρεση το ιδιότυπο μιντιακό τοπίο της μπερλουσκονικής Ιταλίας όπου φτάνουν τα 12-, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων Mavise. Όπως αποκαλύπτεται, οι χώρες της Ευρώπης «συντηρούν» μικρό αριθμό ιδιωτικών σταθμών σε σχέση με την Ελλάδα, στην οποία σήμερα φυτοζωούν 8 πανελλαδικά κανάλια.


Η πρόταση της κυβέρνησης διά του Νίκου Παππά για 4 κανάλια δεν αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Εάν σε αυτά προστεθούν και τα κανάλια ειδικού/θεματικού περιεχομένου -πανελλαδικά επίσης- που αναμένεται να προκηρυχθούν, θα έχουμε να κάνουμε με ένα ποικίλο και πολυφωνικό μιντιακό τοπίο. Ήδη ο νόμος για τις αδειοδοτήσεις, εκτός από τους γενικού περιεχομένου σταθμούς, προβλέπει επίσης καθαρά ενημερωτικούς, αλλά και ψυχαγωγικούς και ειδικής στόχευσης σταθμούς, με παιδικό, μουσικό, αθλητικό ή άλλο περιεχόμενο.

Σε χώρες με πολλαπλάσιο πληθυσμό, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία, με υπερπολλαπλάσιο ΑΕΠ και με διαφημιστική δαπάνη εκτοξευμένη σε δισ. ευρώ, σε σχέση με τα 200 εκατομμύρια της Ελλάδας, και με γλωσσική εμβέλεια που δεν συγκρίνεται, σε αυτές τις χώρες λοιπόν τα ιδιωτικά κανάλια είναι 5-6, και πάλι λιγότερα απ' ό,τι σήμερα στην Ελλάδα. Σε χώρες της δικής μας πληθυσμιακής εμβέλειας, όπως η Φινλανδία, η Πορτογαλία και η Αυστρία, τα ιδιωτικά κανάλια κυμαίνονται από 2 έως 4.

Υπογραμμίζεται ότι αναφέρονται οι ιδιωτικοί σταθμοί (όχι δημόσιοι), εθνικής εμβέλειας (όχι περιφερειακοί), γενικού περιεχομένου (όχι ειδικοί/ θεματικοί), ελεύθερης λήψης (όχι συνδρομητικοί), επίγειας εκπομπής (όχι δορυφορικοί, όχι καλωδιακοί). Ακριβώς το είδος των σταθμών που έχουμε στην Ελλάδα.

Ο αριθμός όμως των ειδικών/ θεματικών τηλεοπτικών σταθμών με τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι πολύ μεγαλύτερος. Στις περισσότερες χώρες λειτουργούν πάνω από 10 θεματικά κανάλια. Στην Ελλάδα πάλι, κανένα. Το MAD και παλαιότερα το MTV είναι ειδικά μουσικά κανάλια και το SBC ειδικό ενημερωτικό, όμως όλα περιφερειακά, της Αττικής.

Η αλήθεια είναι ότι η κάθε χώρα έχει διαμορφώσει τον δικό της εθνικό τηλεοπτικό χάρτη. Αυτό οφείλεται εν μέρει και στη «χαλαρή» πολιτική της Ε.Ε., η οποία δεν ορίζει κοινές πολιτικές για τα media, όπως σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Η κάθε χώρα διαμορφώνει τη δική της αγορά, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, ενώ βεβαίως πρέπει να σέβεται τις αρχές της δημοκρατίας και του ανταγωνισμού.

Έτσι, οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των χωρών είναι πολλές. Σε ορισμένες χώρες είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη η καλωδιακή τηλεόραση, π.χ. στη Γερμανία και στο Βέλγιο. Στην Ολλανδία οι ιδιωτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας εκπέμπουν μέσω καλωδίου - γι' αυτό απουσιάζει από τον πίνακα. Όπως απουσιάζει και η Μ. Βρετανία, γιατί είναι αδύνατον να γίνει σύγκριση, αφού απαντώνται περί τα 1.700 κανάλια συνολικά, διαφόρων ειδών, τα οποία εκπέμπουν σε όλο τον κόσμο, προφανώς λόγω γλωσσικής εμβέλειας. Σε άλλες χώρες είναι ανεπτυγμένη η τοπική τηλεόραση, όπως στη Γερμανία και στην Ισπανία. Το Βέλγιο και η Ελβετία ως πολύγλωσσες χώρες έχουν διαφορετικά κανάλια για τις διαφορετικές κοινότητες.

Νταρζάνου Αγγέλα-avgi.gr