Άθληση και Τρίτη ηλικία

Του ΚΙΜΩΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Επικεφαλής της λέσχης ΦΑΕΘΩΝ Πάτρας

Η είσοδος στην Τρίτη ηλικία σηματοδοτείται από το τέλος της εργασίας, την αδυναμία του σώματος, την εξασθένηση της μνήμης και την ελάττωση της ακοής της όρασης και της όσφρησης.

Η πολιτική υγείας που πρέπει να ακολουθεί κάθε κράτος πρέπει να έχει ως στόχο την παρακίνηση των ηλικιωμένων να μένουν σωματικά ενεργοί έστω και σε προχωρημένη ηλικία.

Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια ένα προσανατολισμό για παροχή υπηρεσιών γυμναστικής σε ομάδες πληθυσμού οι οποίες αν και το έχουν ανάγκη δεν γνώριζαν τον τρόπο ή δεν είχαν την δυνατότητα να επωφεληθούν από αυτές. Μια από τις ομάδες που ανταποκρίνεται ιδιαίτερα είναι αυτή των ηλικιωμένων. Άνθρωποι που ποτέ δεν υπήρξαν αθλητές σε νεαρή ηλικία άρχισαν να  γυμνάζονται αργότερα κάνοντας την άσκηση ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.

Το παραγωγικό τμήμα του πληθυσμού (14-64 ετών) συντηρεί το μη παραγωγικό (0-14 και 65 και άνω), με εμφανή την τάση επιβάρυνσής του. Στη χώρα μας μα και διεθνώς η αναμενόμενη διάρκεια ζωής έφτασε πάνω από τα 70 έτη. Τα άτομα της ηλικίας 65 και άνω αυξήθηκαν μέσα σε 40 χρόνια από το 7,5% στο 19%. Σήμερα ο ένας στους πέντε ανήκει στην Τρίτη ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνουμε σε αυτή την ηλικία ακμαίοι και ικανή για προσφορά, κυρίως εθελοντική.

ΑΘΛΗΣΗ.

Η σωματική άσκηση στην τρίτη ηλικία πρέπει να γίνεται από συχνά ως συστηματικά από 2-4 φορές την εβδομάδα και για 30-40 λεπτά. Πρέπει  να ταιριάζει στην καθημερινή μας ζωή και όχι να την δυσκολεύει. Να είναι αεροβική, μέτριας έντασης με επιλογές όπως το έντονο περπάτημα, το τζόκιν, η κολύμβηση, το ποδήλατο, οι αθλοπαιδιές, ο χορός, η κηπουρική κλπ.

Όσοι κάνουν σταθερά σωματική άσκηση έχουν επταπλάσιες πιθανότητες για καλή υγεία. Ακόμα και όσοι αρχίζουν να γυμνάζονται για πρώτη φορά αργά έχουν τριπλάσιες πιθανότητες για καλή υγεία. Ως καλή υγεία στην ηλικία αυτή νοείται η απουσία χρόνιας πάθησης, σοβαρής ψυχικής διαταραχής, σημαντικών περιορισμών σωματικών ικανοτήτων και η διατήρηση σταθερά ψυχικής υγείας.

Ας επιλέξουμε λοιπόν φυσικές δραστηριότητες ήπιες και ασφαλείς με χαμηλές εντάσεις, εύκολες και απλές ασκήσεις που θα στοχεύουν στη μυϊκή ενδυνάμωση, στην διατήρηση της οστικής πυκνότητας, την βελτίωση της ευλυγισίας και κινητικότητας των αρθρώσεων, την διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης και συνεπώς υγεία για όσα χρόνια και αν περάσουν. Και να ξέρουμε ότι τα οφέλη από την ήπιας μορφής άθληση είναι πολλαπλάσια από εκείνα της έντονης. Ακόμη ότι φυσικά και απαραίτητα πρέπει να έχουμε ιατρική παρακολούθηση.

 Κάθε ηλικία έχει τα προβλήματά της μα και τη χάρη της όπως και κάθε σώμα είναι μοναδικό με τις δικές του ανάγκες και τη μορφολογία του. Για το λόγο αυτό κάθε ηλικία πρέπει να έχει τη δική της μέθοδο γυμναστικής και να δοκιμάζει καινούργια πράγματα προσέχοντας να μην οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι με την άσκηση κινδυνεύει η υγεία των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων και την κρίνουν απαγορευτική.

ΛΑΘΟΣ.

Πριν περάσουμε στα οφέλη ας μάθουμε τι αλλάζει καθώς γερνάμε.

1)    Οργανικές μεταβολές: α) ατροφία β) δυστροφίες γ) ελαστικότητα δ) οιδήματα κλπ.

2)    Λειτουργικές μεταβολές: α) δύναμη β) αντοχή γ) ταχύτητα

 δ) εύρος κίνησης ε) συντονισμός και συναρμογή στ) ακρίβεια σταθερότητα και ισορροπία στην κίνηση.

Την τρίτη ηλικία την χαρακτηρίζει η καθυστέρηση της ωρίμανσης των κυττάρων και των ιστών, η ελάττωση του βασικού μεταβολισμού και η εκφύλιση του νευρικού συστήματος. Μέσα λοιπόν από την άσκηση εμποδίζουμε την πρόωρη γήρανση επιβραδύνοντάς την. Σαφώς και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε την διαδικασία  της φυσιολογικής με το χρόνο γήρανσης. Μπορούμε όμως διατηρώντας τις κινητικές δεξιότητες όπως ταχύτητα αντίδρασης, ευλυγισία και μυϊκή ισχύ σε ικανοποιητικό  επίπεδο, να προστατευτούμε από τον υπ’ αριθμό ένα κίνδυνο της ηλικίας αυτής, τα κατάγματα.

Με την άσκηση λοιπόν εκτός των ανωτέρω βελτιώνουμε και την λειτουργία της καρδιάς, διατηρούμε σε φυσιολογικά επίπεδα την αρτηριακή πίεση, μειώνουμε τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, συμβάλουμε στην αύξηση της αερόβιας ικανότητας και βελτιώνουμε την λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος.

ΟΦΕΛΗ

Αυτά διακρίνονται σε φυσιολογίας, κοινωνικά και ψυχολογίας. Είναι δε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα εμφανιζόμενα.

Α) φυσιολογικά οφέλη. Τα βραχυπροθέσμως εμφανιζόμενα είναι η μείωση της γλυκόζης στο αίμα και ποιότητα και ποσότητα ύπνου. Αργότερα εμφανίζεται και η βελτίωση της δύναμης, της αερόβιας ικανότητας, της ισορροπίας, της λειτουργικότητας, του συντονισμού των κινήσεων και της ταχύτητας αντίδρασης, ευλυγισία και ψυχική υγεία.

Β) Κοινωνικά οφέλη. Με το καλημέρα υπάρχει επαναδραστηριοποίηση, κοινωνική ενσωμάτωση και ανταλλαγή εμπειριών. Με την πάροδο του χρόνου έρχονται η μεγαλύτερη κοινωνική ενσωμάτωση, νέες φιλίες, διεύρυνση κοινωνικού κύκλου και το σημαντικότερο η επαφή μεταξύ των γενεών. 

Γ) Ψυχολογικά οφέλη. Θα νοιώσουμε αμέσως χαλάρωση, μείωση άγχους και καλή διάθεση. Δεν θα αργήσει να φανεί ικανοποίηση, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και ταυτόχρονα θα διαπιστώσουμε λιγότερες διαταραχές στην συμπεριφορά μας.