Τρία ερωτήματα σχετικά με την απόφαση για Εξεταστική

Φωτογραφία αρχείου.

1. Γιατί διερευνούμε την περίοδο από το 2009 και μετά και όχι την προηγούμενη φάση;

Εδώ και μια πενταετία, από την στιγμή δηλαδή της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνια, έχει ανοίξει μεγάλη δημόσια συζήτηση σε σχέση με τα συγκεκριμένα γεγονότα και τους χειρισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου οι οποίοι κατέληξαν στην προσφυγή στο ΔΝΤ και την υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης. Στο δημόσιο διάλογο έχουν κατατεθεί απόψεις και θέσεις -και από τον ΣΥΡΙΖΑ - σύμφωνα με τις οποίες δεν επρόκειτο για μια αναγκαστική πολιτική επιλογή αλλά συγκεκριμένες παρεμβάσεις, δηλώσεις και πράξεις στελεχών της τότε κυβέρνησης επιδείνωσαν την άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας, ενδεχομένως και εσκεμμένα.

Είναι προφανές ότι και η κυβέρνηση της ΝΔ της περιόδου 2004-2009 έχει ευθύνες για την κακή οικονομική κατάσταση καθώς άσκησε άθλια δημοσιονομική πολιτική και επί των ημερών της μειώθηκαν ακόμη περισσότερα τα δημόσια έσοδα αλλά το ίδιο φυσικά ισχύει και για την προηγούμενη κυβέρνηση Σημίτη κ.ο.κ. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να αναχθούμε στο ζεύγος των πρωτοπλάστων για να αναζητήσουμε ευθύνες, σε τελική ανάλυση για όλα φταίει ο καπιταλισμός, αλλά να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό:

·         Γιατί αναθεωρήθηκε το έλλειμμα κατά 7 μονάδες; Ήταν ορθή αυτή η αναθεώρηση; (υπάρχει σχετική δικογραφία κατά του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ)

·         Γιατί αυξήθηκε κατά 7 μέρες ο χρόνος διακανονισμού των ελληνικών ομολόγων παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν γνωστό ότι αύξανε τις δυνατότητες επιθετικής κερδοσκοπίας;

·         Γνώριζε η τότε κυβέρνηση ότι ακόμα και το ΔΝΤ θεωρούσε ότι το πρόγραμμα είναι αδύνατο να βγει;

2. Γιατί ενώ λέμε ότι δεν έχουμε διάθεση ρεβανσισμού και ποινικοποίησης ενώ αναζητούμε ποινικές ευθύνες;

Για μας η εξεταστική επιτροπή δεν έχει στόχο να οδηγήσει σε μια ρεβάνς κατά του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού. Ούτε ποινικοποιούμε πολιτικές επιλογές. Ωστόσο κατά την διάρκεια της πενταετίας έγινε σειρά παρεμβάσεων που γεννούν υποψίες για τέλεση ποινικών αδικημάτων όχι μόνο από Υπουργούς αλλά και από ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους και αξιωματούχους. Για ποιον άλλο λόγο υπήρξε τέτοια σπουδή για την απλόχερη παροχή ασυλιών σε μέλη ΔΣ οργανισμών που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής (ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ, Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, Τράπεζα της Ελλάδος);

Επίσης είναι απαίτηση του ελληνικού λαού να μάθει την αλήθεια σχετικά με γεγονότα που προκάλεσαν τεράστια οικονομική ζημία στο ελληνικό δημόσιο όπως οι ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών,  το κούρεμα του χρέους που επιβάρυνε ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια και νοσοκομεία ενώ άφησε ανέγγιχτες τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι ιδιωτικοποιήσεις και άλλα. Αν αποδειχτεί απλώς ότι επρόκειτο για πολιτικές επιλογές (εμμονικές και νεοφιλελεύθερες αλλά πάντως πολιτικές επιλογές) έχει καλώς. Αν όμως αποδειχτεί ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι κάποιοι ζημίωσαν εν γνώσει τους το Ελληνικό δημόσιο για να πλουτίσουν οι ίδιοι ή άλλοι τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ερευνήσουμε περαιτέρω.

Εξάλλου είναι γνωστό ότι στον ελληνικό λαό πλανάται αυτή η αίσθηση, υπάρχει αυτή η εντύπωση, ότι δηλαφή κάποιοι πλούτισαν παρανόμως, η οποία απαξιώνει το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία. Η εξεταστική επιτροπή σκοπεύει να δώσει σαφείς απαντήσεις στα ερωτήματα και τις αμφιβολίες του ελληνικού λαού ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.

3. Τι περιεχόμενο έχουν δικογραφίες που είναι κατατεθειμένες στη Βουλή και πως μπορούν να βοηθήσουν στη διερεύνηση;

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 10-15 δικογραφίες στη Βουλή που αφορούν το Μνημόνιο και την υλοποίηση της Μνημονιακής πολιτικής (Δικογραφία ΕΛΣΤΑΤ, Δικογραφία Ρουμελιώτη, Δικογραφία για την Αγροτική και άλλες). Στις δικογραφίες αυτές υπάρχουν διάσπαρτα στοιχεία και υλικό το οποίο πρέπει να συστηματοποιηθεί ώστε να διευκρινιστεί αν υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης παράνομων πράξεων.