Για μια άλλη πολιτική αναφορικά με το παιδικό βιβλίο

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε to 1967 από το International Board on Books for Young People και εορτάζεται στις 2 Απριλίου κάθε έτους, ημέρα γέννησης του Δανού συγγραφέα Hans Christian Andersen.

Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου είναι η διεθνής αλληλοκατανόηση μέσω της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, η διευκόλυνση των παιδιών παγκοσμίως στην πρόσβασή τους σε βιβλία, η δημιουργία των προϋποθέσεων για την έκδοση και κυκλοφορία ποιοτικών βιβλίων για τα παιδιά και τους νέους, ειδική κατάρτιση ανθρώπων με ενδιαφέρον για την παιδική και νεανική λογοτεχνία, δημιουργία ερεθισμάτων που θα προκαλέσουν συζήτηση στην αντιπαράθεση γύρω από ζητήματα παιδικής λογοτεχνίας και της λογοτεχνίας για τους νέους. 

Στο πλαίσιο του  ετήσιου εορτασμού προβλέπεται ενημέρωση της κοινής γνώμης, των εκπαιδευτικών και των γονέων για το ρόλο του παιδικού βιβλίου στην πνευματική εξέλιξη του παιδιού.

Δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπήρξε και δεν υπάρχει οργανωμένη κοινωνικά πολιτική για το παιδικό βιβλίο και έτσι αυτή περιορίζεται στις σπασμωδικές και μονόπλευρες παρεμβάσεις εκδοτών και εκπαιδευτικών. 

Δεν υπάρχει πανελλαδικά ούτε μια βιβλιοθήκη εξειδικευμένη στο παιδικό βιβλίο, δεν υπάρχει ένα ερευνητικό κέντρο με αντικείμενο τη χρήση και την κοινωνική χρησιμότητα του παιδικού βιβλίου και την φιλαναγνωσία στην παιδική και εφηβική ηλικία, δεν υπάρχει πανελλαδικά ούτε ένα εξειδικευμένο περιοδικό για την έρευνα που αφορά το παιδικό βιβλίο και το ρόλο του στην σύγχρονη κοινωνία.

Το παιδικό βιβλίο και κυρίως η παιδική λογοτεχνία αποτελεί μέρος της πολιτιστικής μνήμης ενός λαού και ως τέτοια θα πρέπει να καλλιεργείται, να προωθείται και να εξετάζεται επιστημονικά από ερευνητικά κέντρα και μελετητές στα πανεπιστήμια, στους εμπλεκόμενους με το συγκεκριμένο αντικείμενο επιστημονικούς κλάδους.

Το παιδικό βιβλίο και όλα τα συνοδευτικά προς αυτό μέσα (κασέτες ήχου, βίντεο, δίσκοι βινυλίου, CD κλπ) έχουν τη δική τους θέση στις σχολικές και δημοτικές βιβλιοθήκες, ακόμη και στους χώρους των νηπιαγωγείων.

Η φετινή επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου θα τιμηθεί σποραδικά από εκπαιδευτικούς και εκδοτικούς οίκους σε διάφορες πόλεις της χώρας, αλλά απουσιάζει και πάλι, όπως και γενικότερα στον τομέα της πολιτικής βιβλίου, μια επεξεργασμένη και ιεραρχημένη εθνική στρατηγική, που θα συνδέει τον πολιτισμό της φιλαναγνωσίας με τους ευρύτερους στόχους της ελληνικής κοινωνίας στον 21ο αιώνα.

 Όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις η πολιτική των παρεμβάσεων υπέρ του Παιδικού Βιβλίου, αντιμετωπίστηκε από την ελληνική πολιτεία και τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις της μέσα από το πρίσμα της εντονότερης εμπορευματοποίησης του στο πλαίσιο της φεστιβαλοποίησης του πολιτισμού της καθημερινότητας.

Η ελληνική πολιτεία και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου θα πρέπει να απαλλαχτούν από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να προχωρήσουν σε καινοτομίες που θα φέρουν το παιδικό βιβλίο στο επίκεντρο της εκπαίδευσης των μικρών παιδιών και των εφήβων.

Η Σοσιαλιστική Προοπτική ως μια πρώτη επισήμανση προσανατολισμού σε αυτή την προσπάθεια προτείνει:

-Ένταξη του παιδικού βιβλίου με την οργάνωση βιβλιοθήκης (παιδική λογοτεχνία, εικονογραφημένα βιβλία, παραμύθια, κόμικς κ.α.) στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς και η ίδια υποχρέωση να ισχύει και για τους ιδιωτικούς  παιδικούς σταθμούς.

-Οργάνωση των σχολικών βιβλιοθηκών και ένταξη του αποθεματικού τους στην εκπαιδευτική διαδικασία (στο σημείο αυτό ο ρόλος των εκπαιδευτικών θα είναι καθοριστικός, γεγονός που απαιτεί και τη δική τους κατάρτιση και αναβάθμιση στην παιδαγωγική των νέων μέσων)

- Οργάνωση των τμημάτων παιδικού βιβλίου σε όλες τις δημοτικές  βιβλιοθήκες της χώρας  και εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων για την χρήση τους από γονείς και παιδιά.

-Συνεργασία με τους συλλογικούς φορείς της παραγωγής και διακίνησης βιβλίου για την καλύτερη δυνατή προώθηση του παιδικού βιβλίου.

-Προγράμματα ανανέωσης του υλικού των βιβλιοθηκών, ανταλλαγής και δωρεάς παιδικών βιβλίων και εξοικείωσης με το ηλεκτρονικό παιδικό βιβλίο από τις δημόσιες βιβλιοθήκες.

-Ίδρυση ερευνητικού κέντρου με θέμα το παιδικό βιβλίο (συνεργασία παιδαγωγών, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, κοινωνικών ανθρωπολόγων κλπ).

- Καθιέρωση υποτροφιών σε νέους επιστήμονες για την εκπόνηση ερευνών (διδακτορικών διατριβών, ειδικών μελετών κ.α) αναφορικά με το ρόλο του παιδικού βιβλίου στη σύγχρονη κοινωνία.

Η κατάσταση που βρίσκονται τα τμήματα παιδικού βιβλίου στις δημοτικές βιβλιοθήκες της χώρας, η ελλιπής οργάνωση και ο ασήμαντος ρόλος των ίδιων των δημοτικών βιβλιοθηκών στις τοπικές κοινωνίες αναδεικνύουν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της πατρίδα μας. 

Η Σοσιαλιστική Προοπτική υπενθυμίζει ότι η  παραγωγή πλούτου, υλικού και πνευματικού, προέρχεται από τη χρήση του βιβλίου (έντυπου και στο μέλλον ηλεκτρονικού) και ως εκ τούτου θεωρεί ότι κύριο μέλημα της ελληνικής πολιτείας θα πρέπει να είναι η εξοικείωση των  Ελλήνων και Ελληνίδων από την παιδική τους ηλικία με την ανάγνωση και το βιβλίο.

Η χώρα χρειάζεται μια νέα κουλτούρα ανάγνωσης για να μπορέσει να προχωρήσει μπροστά…

http://sosialistiki-prooptiki.gr/234-01-04-2015-gia-mia-alli-politiki-anaforika-me-to-paidiko-vivlio

Για την παγκόσμια ημέρα Αυτισμού

Η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού καθιερώθηκε με απόφαση της γενικής συνέλευσης του Ο.Η.Ε. το 2007 και αποφασίστηκε να εορτάζεται στις 2 Απριλίου από το 2008. Ο εορτασμός της έχει ως σκοπό να υπενθυμίσει την κοινή γνώμη παγκοσμίως για τον αυτισμό και για τους τρόπους ομαλής ένταξης των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.

Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη υπόθεση που συνοδεύεται από πάμπολλα στερεότυπα, γεγονός που δυσχεραίνει την ένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία και τους οδηγεί στην απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο αυτισμός είναι μια βλάβη στην ανάπτυξη των παιδιών και παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα από συμπτώματα.  Η έννοια αυτισμός (από την ελληνική λέξη αυτός) εισήχθη στην επιστήμη από τον Ελβετό ψυχίατρο Eugen Bleuler (1857-1937). Οι αυτιστικοί είναι άτομα με ήπια μορφή του συνδρόμου Asperger και κανείς μπορεί να βασίζεται σε αυτούς, είναι «νομιμόφρονες» και ειλικρινείς σε βαθμό που  μπορούν να πληγώσουν και πολλές φορές διαθέτουν υψηλού βαθμού ειδική γνώση. Στη συμπεριφορά τους είναι συχνά ανελαστικοί και δε μπορούν να ανταποκριθούν σε απότομες  αλλαγές.

Η αιτία του αυτισμού δεν είναι γνωστή και δεν έχει ανακαλυφθεί κάποια βλάβη στο γονιδίωμα, ωστόσο η επιστήμη εκκινεί από τη θεώρηση ότι κατά ένα μέρος υπάρχει κάποια γενετική ρίζα του προβλήματος. Ο αυτισμός δεν είναι ιάσιμος και οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να προχωρούν στη ζωή τους με τα συμπτώματά του, θα πρέπει δηλαδή να μάθουν να αντιλαμβάνονται σα νέο αλφάβητο τις χειρονομίες των άλλων ανθρώπων, τις μιμητικές κινήσεις του ξένου προσώπου κλπ. Τα περιθώρια «εκπαίδευσης» ποικίλουν: υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger και έχουν πετύχει να σταδιοδρομήσουν ακαδημαϊκά ως καθηγητές πανεπιστημίου.

Η εικόνα για τον αυτισμό είναι αντιφατική και κυριαρχείται από στερεότυπα.

Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι ο αυτισμός είναι ασθένεια και πως καθορίζεται ψυχικά. Οι αυτιστικοί έχουν ένα εναλλακτικό design εγκεφάλου, διαθέτουν μια ασυνήθιστη νευρογενική «διαπλοκή», ένα άλλο είδος επεξεργασίας της αντίληψης.

Είναι λανθασμένη η άποψη ότι όλοι οι αυτιστικοί είναι ίδιοι, όπως επίσης είναι λανθασμένη και η αντίληψη πως ο αυτισμός προκύπτει από τη συναισθηματική παραμέληση, το συναισθηματικό στρες, την κακοποίηση ή τα τραύματα.

Διαδεδομένο επίσης είναι το λάθος πως ο αυτισμός μπορεί να εξαφανιστεί μετά την παρέλευση της παιδικής ηλικίας, καθώς και ότι οι αυτιστικοί αναγνωρίζονται από την εξωτερική τους όψη.

Πολλοί θεωρούν όλους τους αυτιστικούς ιδιοφυείς, κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και εξίσου πολλοί θεωρούν ότι οι αυτιστικοί αποφεύγουν και δε θέλουν τις κοινωνικές συναναστροφές και δεν έχουν συναισθήματα.

Στα συνήθη στερεότυπα που αφορούν τους αυτιστικούς είναι και εκείνο που τους θέλει ανίκανους να επισκεφθούν ένα κανονικό σχολείο και τέλος διαδομένη είναι και η πεποίθηση ότι ένας αυτιστικός δε μπορεί να διάγει αυτόνομο και αυτοτελή βίο.

Το βράδυ της Τετάρτης προς την Πέμπτη 2 Απριλίου θα φωτιστούν, υπό το γενικό σύνθημα «Light it up blue» διάφορες μνημεία, γέφυρες και δημόσια κτίρια (μουσεία, δημαρχιακά μέγαρα, μέγαρα μουσικής) από την όπερα του Σίδνεϋ μέχρι και το τεράστιο άγαλμα του Χριστού στο Ρίο ντε Ζανέιρο, με ένα γαλάζιο φως, για να θυμηθεί η ανθρωπότητα το πρόβλημα του αυτισμού και τις ανάγκες των συγκεκριμένων ανθρώπων και των οικείων τους.

Η ενημέρωση για τον αυτισμό είναι σημαντική, διότι η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και οι κατάλληλες παρεμβάσεις είναι καθοριστικές για την εξέλιξη των συγκεκριμένων ατόμων.

Η αποδόμηση των στερεοτύπων μέσω της ενημέρωσης, οι «δυσκολίες» που αντιμετωπίζουν στο σχολείο που τους κλείνουν το δρόμο να έχουν τη σχολική εκπαίδευση της προτίμησής τους, οι δυσκολίες στους χώρους δουλειάς κ.α. συγκροτούν την καθημερινότητα των αυτιστικών και των οικογενειών τους.

Δυστυχώς, μια από τις πλευρές της ανθρωπιστικής κρίσης, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, αφορά την τύχη και το μέλλον των αυτιστικών ατόμων και των οικογενειών τους που έχουν αφεθεί στο έλεος της φιλανθρωπίας… του νεοφιλελευθερισμού.

Για αυτό η μέριμνα για τους συγκεκριμένους συμπολίτες μας απαιτεί τη συνεχή εξέλιξη της ιδέας και των πρακτικών της φροντίδας τους, μέσα από την εντατική αλληλοενημέρωση των οικογενειών τους και από την ταυτόχρονη αρωγή της εξειδικευμένης επιστημονικής παρέμβασης. 

Η Σοσιαλιστική Προοπτική θεωρεί ότι και στον τομέα αυτό ο ρόλος των αρμόδιων δημόσιων υπηρεσιών θα μπορούσε να είναι καθοριστικός.  Συμβάλλοντας στη δημιουργία δικτύων αλληλοβοήθειας των οικογενειών για την συλλογική αντιμετώπιση της κρίσης, ενισχύοντας την μέριμνα με εξειδικευμένο προσωπικό, εντατικοποιώντας την ενημέρωση των πολιτών, φέρνοντας το ζήτημα, μαζί με τους εμπλεκόμενους, στην επίκεντρο της δημόσιας ατζέντας.

http://sosialistiki-prooptiki.gr/233-01-04-2015-gia-tin-pagkosmia-imera-aftismoy