Πρωτοβουλία για την Συγκρότηση του Μετώπου Εργαζομένων και την Συνδικαλιστική Ανατροπή (ΜΕΣΑ)

Γιώργος Γαβρίλης, γραμματέας της Αυτόνομης Παρέμβασης.

Γιώργος Γαβρίλης: Νέα παράταξη για την ανασυγκρότηση του Σ.Κ. και την εργατική αντεπίθεση

Από την ομιλία του γραμματέα της Αυτόνομης Παρέμβασης, μέλους της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση του Μετώπου Εργαζομένων για τη Συνδικαλιστική Ανατροπή (Μ.Ε.Σ.Α.), Γιώργου Γαβρίλη, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης στη συνέντευξη Τύπου του Μ.Ε.Σ.Α.

Κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες,

Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας συνέντευξη και σας ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία σας και τη συμμετοχή σας.

Σας προσκαλέσαμε για να σας ενημερώσουμε για την πρωτοβουλία που πήραμε να προχωρήσουμε στην ίδρυση μιας νέας εργατικής συλλογικότητας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενιαίας για όλη τη μισθωτή εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Με αφορμή την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας έχουν έρθει τα πάνω –κάτω σε πολιτικό-κοινωνικό επίπεδο στη χώρα μας.

Οι παρεμβάσεις στην εργασία για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ξεκίνησαν πριν τα μνημόνια και επιταχύνθηκαν με τον πιο άγριο και ραγδαίο τρόπο την εποχή των μνημονίων.

Σήμερα οι αλλαγές που έχουν γίνει στην αγορά εργασίας δεν θυμίζουν τίποτα από το χθες, αλλάζει το μοντέλο της εργασίας και της κοινωνίας και οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου που έχουν ποτέ γνωρίσει.

Το ξέσπασμα της κρίσης βρήκε τα συνδικάτα να εγκλωβίζονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των μνημονίων από τη μια και των χρόνιων παθογενειών τους από την άλλη.

Η κατάργηση, ουσιαστικά, του εργατικού δικαίου, στέρησε στα συνδικάτα το δικαίωμα, ακόμα και να συνεχίσουν να παίζουν τον περιορισμένο ρόλο που οι ηγεσίες τους είχαν αποδεχτεί μεταπολιτευτικά και προ μνημονίων.

Το σ.κ. βρίσκεται σε κρίση διαπραγματευτικής και πολιτικής ικανότητας, κύρους και εμπιστοσύνης.

Τα συνδικάτα έχουν δυσκολίες να κινητοποιούν τα μέλη τους, τους εργαζόμενους ευρύτερα.

Παρουσιάζουν χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, με ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι αναποτελεσματικά στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, στην αντιμετώπιση καθημερινών προβλημάτων.

Έχουν αδυναμίες να καθορίσουν την ατζέντα των αιτημάτων και να συγχρονιστούν με τις σημερινές ανάγκες των μισθωτών.

Αδύναμα αντιστέκονται στην προσπάθεια θεσμικής τους απονομιμοποίησης.

Αλλά παρά τα προβλήματα και την κρίση τους παραμένουν δυνατοί παίχτες, συνέβαλαν με καθοριστική συμβολή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, κατάφεραν και κινητοποίησαν μαζικά τους εργαζόμενους, δημιούργησαν τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, με τις απεργίες τους διεθνοποίησαν τις μεγάλες μάχες του λαού μας, ήταν αυτά που κατά διαστήματα κατάφεραν να απειλήσουν σοβαρά το μνημονιακό καθεστώς.

Αυτές οι δυνατότητες επιβεβαιώνουν την άποψή μας ότι:

Το σ.κ. χρειάζεται επειγόντως ένα συνεκτικό σχέδιο ανασυγκρότησης: να κινήσει το ίδιο την συνδικαλιστική αναζωογόνηση στο εσωτερικό του, να οργανώσει τις δυνάμεις του, να επανεξετάσει την οργανωτική του δομή, να μελετήσει την νέα σύνθεση της μισθωτής εργασίας, να επανεξετάσει την στρατηγική του, να προχωρήσει τολμηρά στη ριζική θεραπεία των προβλημάτων του, να έρθει σε ρήξη με τις συμπεριφορές που θολώνουν την εικόνα του, να φωτιστούν ξανά οι αξίες του συνδικαλισμού.

Απαιτείται ένα ισχυρό σοκ ανασύνταξης που θα το καθιστούν δυνατό παίχτη στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, που καθορίζει τη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων.

Χρειαζόμαστε μια νέα αφήγηση για:

• Νέα στρατηγική των συνδικάτων
• Πολιτικό επαναπροσανατολισμό – αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση
• Νέα οργανωτική δομή της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
• Μεγάλα-μαζικά συνδικάτα με εύρος στη βάση τους, να υποδεχτούν όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων στη βάση των επαγγελματικών χαρακτηριστικών τους.
• Να γίνουν ζωντανές δημοκρατικές συλλογικότητες με εξωστρεφή, κινηματική και πολύμορφη δράση.
• Να επανακτήσουν τα ταξικά, ριζοσπαστικά, αγωνιστικά τους χαρακτηριστικά, με επιμονή στην ενότητα δράσης όλων των εργαζομένων.
• Απέναντι στα διακυβεύματα της Ευρώπης να βρουν αρμούς επικοινωνίας και κοινής δράσης με ευρωπαϊκά συνδικάτα, ιδιαίτερα των χωρών του νότου.
• Να δημιουργήσουν σταθερές συμμαχίες με τα ενδιάμεσα στρώματα, επιστημονικούς φορείς για να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, όλων των θυμάτων του μνημονίου
• Να προσανατολιστεί σε μια νέα συνάντηση με τα κινήματα και μέσα από ένα αλληλοτροφοδοτούμενο τρόπο να δημιουργήσουν σταθερό και βιώσιμο Δίκτυο οργάνωσης και διασύνδεσης.
• Να επανασυνδεθούν με τις αρχές και τις αξίες του εργατικού κινήματος και ιδιαίτερα την αξία της αλληλεγγύης που ήταν η βάση για την ανάγκη οργάνωσης των εργαζομένων.
• Αυτοκάθαρση των συνδικάτων από νοσηρές πρακτικές:

Κανονισμός Δεοντολογίας

-Να σταματήσει το απαράδεκτο φαινόμενο του ορισμού συνδικαλιστών ως κυβερνητικών εκπροσώπων σε Διοικητικά Συμβούλια.

-Να σταματήσουν οι αμοιβές από συμμετοχές σε επιτροπές και συμβούλια.

-Να καθιερωθεί ο περιορισμός των θητειών αρχής γενομένης από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις.

Η συγκρότηση της νέας συλλογικότητας είναι ένας κρίσιμος μεν, ενδιάμεσος δε, κόμβος στην προσπάθεια αυτή, είναι η αρχή του δρόμου που έχουμε να διανύσουμε.

Η πραγματική αφετηρία αυτής της προσπάθειας είναι οι κοινοί αγώνες του ελληνικού λαού και των πρωτοπόρων κομματιών του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ιδέα της συγκρότησης της νέας παράταξης, η φιλοδοξία της συμβολής στη συμπόρευση όλων εκείνων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που μπορούν να συγκροτήσουν ένα αγωνιστικό, αυτόνομο και διεκδικητικό ρεύμα μέσα στο Συνδικαλιστικό Κίνημα, να συνθέσουν έναν ριζοσπαστικό, ταξικό πόλο ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του κινήματος γεννήθηκε και σφυρηλατήθηκε μέσα στους σκληρούς και δύσκολους κοινωνικούς αγώνες των πέτρινων μνημονιακών χρόνων.

Η συμπόρευση αυτή αποτελεί πηγή έμπνευσης και για έναν επιπρόσθετο λόγο. Γιατί πέραν όλων των άλλων σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους του μεταπολιτευτικού συνδικαλιστικού υποδείγματος που απεκδυόταν τον ταξικό του ρόλο, που περιοριζόταν στον κοινωνικό εταιρισμό και αποξενωνόταν από το κοινωνικό σύνολο.

Κοιτώντας πίσω στα τελευταία χρόνια αλλά και γύρω μας αυτή τη στιγμή, θα δούμε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις συνδικαλιστών και εργαζομένων που δεν περιορίζονται στην υπεράσπιση των δικών τους δικαιωμάτων, αντίθετα αγωνίζονται για την προάσπιση ευρύτερων κοινωνικών αγαθών, για την ικανοποίηση γνήσιων λαϊκών αναγκών.

Με μεγάλο προσωπικό κόστος, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, όπως οι δάσκαλοι ή οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πρωταγωνίστησαν στους αγώνες ενάντια στο κλείσιμο σχολείων και την υποβάθμιση της ενημέρωσης που συνεπάγεται το κλείσιμο της ΕΡΤ και η κυοφορία της νέας ΥΕΝΕΔ που ακούει στο όνομα ΝΕΡΙΤ. Μπήκαν στις μαύρες και εκδικητικές κυβερνητικές λίστες της διαθεσιμότητας και της απόλυσης, υπερασπιζόμενοι το κοινωνικό σύνολο αντί να προτάξουν το ίδιον όφελος της συνθηκολόγησης και του συμβιβασμού με τον εγχώριο συνασπισμό εξουσίας.

Είναι και οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας που με διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις θυσιάζουν κι άλλο από το ούτως ή άλλως πετσοκομμένο εισόδημα τους για την προάσπιση της δημόσιας υγείας.

Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά και καθόλου περιοριστικά. Είναι παραδείγματα που μπορούν να αποτελέσουν βάση για μία αναγεννητική πορεία του κινήματος που όχι μόνο θα βγάλει τα συνδικάτα από το τέλμα και την απαξίωση στην οποία έχουν περιέλθει σήμερα, θα τα απομακρύνει από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό αλλά θα τα καταστήσει κέντρο των εξελίξεων, βασικό πυλώνα στη ραχοκοκαλιά ενός μεγάλου, ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος, στη μάχη για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας με τις ανάγκες της εργατικής τάξης στο επίκεντρο.

Οραματιζόμαστε ένα συνδικαλιστικό κίνημα αυτόνομο, με βαθιά ταξική συνείδηση, υψηλή πολιτικοποίηση που από τη φάση της άμυνας θα περάσει στην επίθεση.

Επίθεση αγωνιστική. Επίθεση προγραμματική. Επίθεση πολιτική και αξιακή. Επίθεση ενότητας και προοπτικής.

Θέλουμε συνδικάτα μαζικά, κοινωνικά γειωμένα που θα ασχολούνται με το σύνολο των συμφερόντων και των αναγκών της εργατικής τάξης.

Θα έχουν τεκμηριωμένο λόγο και ριζοσπαστικές προτάσεις για τη διάρθρωση της οικονομίας, το μοντέλο ανάπτυξης, τις παραγωγικές σχέσεις.

Θα πρωτοστατούν στη μάχη ενάντια στο νεοναζισμό και το φασισμό που έχει ανακάμψει στην Ευρώπη και τη χώρα μας. Θα μπουν μπροστά στις μεγάλες κοινωνικές μάχες, μακριά από τα όρια του εταιρικού συνδικαλισμού.

Συνδικάτα μπολιασμένα με το όραμα και τη φρεσκάδα των νέων ανθρωπων, ικανά να αξιοποιούν την πείρα των παλαιότερων εργαζομένων.

Συνδικάτα διεκδικητικά, που θα ενώνουν την εργατική τάξη, με μέτωπο προτάσεων και αγώνα ενάντια στην ανεργία και σχέδιο για ένα σύγχρονο εργασιακό μοντέλο που θα έχει στον πυρήνα του τον πρωταγωνιστή της παραγωγικής διαδικασίας, δηλαδή τον εργαζόμενο. Κι αυτά τα συνδικάτα θα τα φτιάξουμε.

Φυσικά όχι μόνη της η νέα συνδικαλιστική παράταξη που οικοδομούμε αυτόν τον καιρό. Θα τα φτιάξουμε μαζί με όλους εκείνους που αποδεσμεύονται από τις αγκυλώσεις του χθες, είτε αυτές λέγονται κυβερνητικός, εργοδοτικός ή κομματικός συνδικαλισμός είτε σεχταρισμός και απομόνωση.

Συναγωνιστές από τα παλιά, παρόντες στις μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, μέλη από διαφορετικές παρατάξεις με διαφορετικές διαδρομές και προέλευση, που ενώσαμε τις δυνάμεις μα,ς δοκιμάσαμε τις αντιστάσεις μας και τη στράτευση μας, χωρίς ιδιοτέλεια, στο στόχο της ανατροπής των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία πέτρινα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας.

Με μια μεθοδολογία διεύρυνσης τόσο προς τον κόσμο που αποδεσμεύεται από το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης, που αποτρέπει τη μετατροπή του εγχειρήματος σε πλυντήριο προσώπων με επιβαρυμένο παρελθόν, όσο και προς τις δυνάμεις και τα πρόσωπα εκείνα που εναντιώνονται στον ολέθριο δρόμο της περιχαράκωσης και επανατοποθετούνται σε ενωτική κατεύθυνση με ταξικό και αγωνιστικό πλαίσιο. Είναι προφανές ότι ο βαθμός επιτυχίας της προσπάθειας αυτής εξαρτάται από το πόσο θα υπερισχύσουν οι δυνάμεις της ενωτικής και κινηματικής δράσης απέναντι σε αυτές της διαίρεσης.

Με αυτή λοιπόν τη μεθοδολογία θα συνεχίσουμε, κουβαλώντας μαζί μας:

α)την ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική μας παράδοση, 

β)τις θέσεις και αρχές που πηγάζουν από τις ιστορικές αξίες του εργατικού κινήματος (την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ταξική πάλη),

γ)την ανιδιοτελή δράση, την εθελοντική αγωνιστική προσφορά

δ)την αντιπαράθεση με κάθε μορφή συντεχνίας και παραγοντισμού.

Συνεχίζουμε απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα των μνημονίων, στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση των πολιτικών λιτότητας, στον κοινωνικό αυτοματισμό που προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό και δημιουργούμε ένα αγωνιστικό, αυτόνομο και διεκδικητικό ρεύμα μέσα στο σ.κ, για τη δημιουργία μαζί με άλλες συλλογικότητες και δυνάμεις ενός μαζικού ταξικού πόλου που θα βάλει τη σφραγίδα του στην ίδια την πορεία την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη του κινήματος.

Για να συμβάλλουμε στην ενότητα της δράσης των εργαζομένων, για να οικοδομήσουμετα σωματεία που χρειαζόμαστε, για να κερδίσουμε τη δουλειά που δικαιούμαστε, για να κατακτήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε.

Απευθυνόμαστε λοιπόν σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη και τον καλούμε Μ.Ε.Σ.Α. σε αυτήν την προσπάθεια.