Κάντο όπως ο Γκρίλο

Toυ

ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ

Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ιταλία έδειξε ότι το 37% των ψήφων που πήρε ο Γκρίλο προήλθε από πολίτες που στις προηγούμενες εκλογές δεν είχαν ψηφίσει καν, τρία εκατομμύρια νοματαίοι, κάποιοι εκ των οποίων ίσως να πήγαν στην κάλπη για πρώτη φορά στη ζωή τους. Δεν ξέρω πώς το πέτυχε αυτό ο Μπέπε, δεν ξέρω αν είναι καταφερτζής, αν είναι δεξιός, αριστερός, λαϊκιστής, σοβαρός ή κλόουν, ξέρω όμως πως ό,τι έκανε εκείνος στην Ιταλία, πρέπει να βρει τον τρόπο να το κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Να ξαναφέρει δηλαδή στην κάλπη όσους έχουν επιλέξει, και μάλιστα εν μέσω κρίσης, την αποχή ως πολιτική στάση.

 Στις χαρωπές εκλογές του 2009 η συμμετοχή ήταν 71%, στις κρίσιμες εκλογές του Μαΐου του 2012 έπεσε στο 65% και στις εκλογές του Ιουνίου, που ήτανε ζωής και θανάτου, κατρακύλησε στο πρωτοφανές 62% και τούτο, λένε οι ειδικοί, έκρινε την πρωτιά. Το ζητούμενο δεν είναι η πρωτιά. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί το ευρύτατο ρεύμα λαϊκής στήριξης που απαιτείται για τη ριζική αλλαγή των πραγμάτων κι ο μοναδικός τρόπος για να συμβεί αυτό είναι η διεύρυνση του εκλογικού σώματος. Όσο το εκλογικό σώμα παραμένει σταθερό ή ακόμη χειρότερα όσο λιγοστεύει, τον πρώτο λόγο θα τον έχουν οι δυνάμεις του κατεστημένου, πρωτίστως δε η Ακροδεξιά του Σαμαρά.

 

 Είναι όμως εύκολο να πείσεις τους ανθρώπους να πάνε να ψηφίσουν; Είναι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί οι λόγοι που τους κρατούν εκτός του εκλογικού παιγνίου είναι εξόχως σημαντικοί: Πιστεύουν ότι όλοι όσοι διεκδικούν την ψήφο τους είναι ίδιοι, πιστεύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, πιστεύουν κυρίως ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για βγουν από τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να ανατρέψει αυτές τις βεβαιότητες. Πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι σαν τους άλλους κι αυτό να προκύπτει από κάθε λέξη, από κάθε πράξη, ακόμη κι από τα πιο ασήμαντα. Πρέπει να πείσει ότι μπορεί να σταματήσει την καταστροφή, όχι επειδή έχει το τέλειο πρόγραμμα, τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, αλλά επειδή είναι αποφασισμένος να δράσει υπέρ των αδυνάτων και η απόφαση αυτή είναι τελεσίδικη. Πρέπει πρωτίστως να βγει και να πει στους απελπισμένους ότι τη μοίρα τους θα την πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι, όχι μόνο με την ψήφο τους, αλλά και με τη συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που δεν θα μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχουν γνωρίσει μέχρι σήμερα.

 Εξαιρετικά δύσκολο, αλλά τόσο αναγκαίο, που τελικά μοιάζει πανεύκολο.

www.avgi.gr