Γιάννης Κεμανίδης: «Εμείς γι αλλού κινήσαμε, γι αλλού… κι αλλού η… ΔΗΜ.ΑΡ. μας πάει»!

Με λαϊκούς στίχους αποχαιρέτησε τους σύντροφους της ΔΗΜΑΡ ο Γ.  Κεμανίδης.

Φεύγει από την οργάνωση Τρικάλων του κόμματος, ο πρώην γραμματέας, δημοσιοποιώντας την απόφασή του

Αίρει την ψήφο εμπιστοσύνης προς τη Δημοκρατική Αριστερά, αναφέρει σε ανοικτή επιστολή του, που δόθηκε στη δημοσιότητα, ο πρώην γραμματέας και μέλος της ΔΗΜ.ΑΡ Τρικάλων Γιάννης Κεμανίδης. Ο ίδιος δημοσιοποιεί την απόφασή του εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει το κόμμα που στήριξε από την ίδρυσή του. 

Το κείμενο του Γ. Κεμανίδη, που δημοσιεύει το τοπικό πόρταλ www.trikaladay  είναι το παρακάτω:

Αίρω την ψήφο εμπιστοσύνης προς το κόμμα που ψήφισα. Είναι δικαίωμά μου!

(Όσοι νομίζουν ότι τους αφορά, κάνουν like ή σχολιάζουν).

Όταν συμμετείχα στην ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς το έκανα για να έχω έναν πολιτικό χώρο που το κυρίαρχο συστατικό του θα ήταν η εσωκομματική δημοκρατία και – κυρίως – η συνέπεια προγραμματικών δεσμεύσεων και εφαρμογής τους στην πράξη.

Ήθελα ένα κόμμα που δεν θα ήταν δογματικό, προεδροκεντρικό, αθηνοκεντρικό και παραγοντίστικο.

Ήθελα να υπάρξει: «…άμεση απάντηση στο διογκούμενο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου της χώρας μας αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, παραοικονομίας και διαφθοράς, καθώς και για να διατυπωθεί μια ολοκληρωμένη εναλλακτική και αριστερή πολιτική πρόταση…».

Το έβλεπα σαν μια «…προσπάθεια υπεράσπισης του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής Αριστεράς με βάση τις αρχές της ισότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικολογικής και δίκαιης ανάπτυξης, της υπεράσπισης της εργασίας».

Θεωρούσα ότι το κυρίαρχο στοιχείο συγκρότησης της ταυτότητας της Δημοκρατικής Αριστεράς θα ήταν: «ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών, που κωδικοποιείται στις θεμελιώδεις αρχές: «δημοκρατικός σοσιαλισμός, αριστερός ευρωπαϊσμός, μεταρρυθμιστική στρατηγική, οικολογικός πολιτισμός».

Πίστεψα ότι ο δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό: «… νοείται ως ο κατεξοχήν κοινωνικός έλεγχος πάνω στις δυνάμεις της παραγωγής, ώστε να λειτουργούν με κεντρικό στόχο την ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, την κοινωνική δικαιοσύνη, και την περιβαλλοντική διατήρηση».

Δεν ερωτήθηκα για τη συγκρότηση και συμμετοχή του κόμματός μου στην «κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης» η προγραμματική συμφωνία της οποίας παραβιάζεται καταφανώς και συστηματικά…

Οι «κόκκινες γραμμές», τα «ισοδύναμα» και η «διέξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή», αποδεικνύονται κούφια προσχήματα για τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση θλιβερής διαχείρισης που δεν μπορεί να εγγυηθεί τη δίκαιη κατανομή των ευθυνών και των βαρών, αλλά, ούτε καν και αυτή καθ’ αυτή τη διέξοδο από την κρίση.

(«Εμείς γι αλλού κινήσαμε, γι αλλού… κι αλλού η… ΔΗΜ.ΑΡ. μας πάει»)!