Αριστερά: Οι μετεκλογικές διεργασίες, αποδεικνύονται μαμή της Ιστορίας

Από την κινητοποίηση της 7-2-12 στην Πάτρα.

Αλλά και αναγκαίος όρος ενότητας

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ 

Πριν καλά-καλά συμπληρωθεί μία εβδομάδα από την Κυριακή των εκλογών της 17 Ιουνίου, οι εξελίξεις στο χώρο της αριστεράς, ιδιαίτερα στον Δήμο Πατρέων, έγιναν ορατές.

Και εκείνο που συνετέλεσε ήταν η θεαματική αύξηση που έδωσαν οι πολίτες στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία έφθασαν στο 35,86% και 38.867 ψήφους μόνον στο Δήμο Πατρέων, έναντι 32,25% και 57.977 ψήφους στον Νομό Αχαΐας, με μέσο όρο πανελλαδικά το 26,87% ή 1.601.902 ψ.

Από την άποψη αυτή, οι συμπολίτες που επέλεξαν την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν αυτοί που διαμόρφωσαν και τα ποσοστά πρωτοκαθεδρίας του, στο σύνολο των αριστερών σχηματισμών. Η στήριξη των πολιτών ούτε δεδομένη μπορεί να χαρακτηριστεί, μα μήτε και αμετακίνητη εάν δεν ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις προσδοκίες τους. Αυτό είναι που πρώτα μπορούμε να διακρίνουμε, πέραν από τον αντιμνημονιακό χαρακτήρα της και μία σειρά άλλα χαρακτηριστικά, που όμως δεν είναι αντικείμενο του παρόντος πονήματος.

Εκείνο όμως που τονίστηκε με έμφαση και εξήχθη από τις σφυγμομετρήσεις και τις συζητήσεις στα πολιτικά και δημοσιογραφικά πάνελ είναι το αίτημα για ενότητα της αριστεράς, που εξεφράσθη, παρά τις ψυχολογικές πιέσεις, τους εκφοβισμούς από τα «πολιτικά βομβαρδιστικά» των δελτίων των Οκτώ, τις απροκάλυπτες και προσβλητικές για το λαό μας επεμβάσεις Ευρωπαίων και  Αμερικανών νέο-γιάπηδων στα εσωτερικά μας, τις οποίες αναπαρήγαγαν προς ντροπή τους, αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, χωρίς κανένα αίσθημα αυτοσεβασμού.

Την στιγμή του βομβαρδισμού του, που ο αριστερός και ο δημοκρατικός πολίτης άκουγε τις σειρήνες της απόλυτης απόρριψής του, από τους εκπροσώπους του ΚΚΕ στα πάνελ και της δήθεν ανάγκης για ρεαλισμό στην αντιμετώπιση του Μνημονίου από την αριστερά, που προσδιορίζεται ως «κυβερνώσα» και «ευθύνης» -από την ΔΗΜΑΡ- μόνος ο ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε την ανάγκη για ενότητα και κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του.

Και οι πολίτες που έχουν κρίση, έκριναν. Έστειλαν τελευταίο το ΚΚΕ, κάτω και από την Χ.Α., που στις εκλογές του 2009 είχε συγκεντρώσει μόλις 19 χιλ. ψήφους και την ΔΗΜΑΡ έκτη λίγο πριν το τέλος, παρόλο που ζητούσε να της δώσει δύναμη ο πολίτης για να παίξει ρόλο τρίτου πόλου!

Δύο εβδομάδες από την λήξη των εκλογών και βλέπουμε την ΔΗΜΑΡ να έχει μπλεχτεί στα δίχτυα της πιο σκληρής δεξιάς που εκφράζει η σημερινή ΝΔ του Σαμαρά και από κοινού με τους διεφθαρμένους του παραπαίοντος ΠΑΣΟΚ, να συγκυβερνά χωρίς πυξίδα και έχοντας εγκαταλείψει κάθε κόκκινη γραμμή.

Αυτή η πλήρης παράδοση στην ΝΔ, -μέχρι σημείου που κατάπιε ο Φ. Κουβέλης  και την τοποθέτηση στο υφ. Ναυτιλίας εφοπλιστή με Οφσόρ, τον οποίο αποκάλυψε  ΣΥΡΙΖΑ- έφερε τις αναμενόμενες αντιδράσεις. Αρχής γενομένης με την διαφωνία των 18 μελών της ΚΕ, τρία από τα οποία Πατρινοί –Χρ. Σταυρόπουλος, Τ. Παπαθεοδωρόπουλος, Β. Λοτσάρης- που ζητούσαν την μη συμμετοχή στην κυβέρνηση της δεξιάς ή άλλα την παροχή ψήφου ανοχής (Μαρία Ρεπούση), ακολούθησε η παραίτηση του επικεφαλής Οικονομικού Τμήματος της Κ.Ε. Δημ. Χατζησωκράτη, που του αφαιρέθηκε η βουλευτική έδρα χάριν ευνοουμένης, ήτοι της Νίκης Φούντα στην Αιτωλοακαρνανία. Ακολούθησε ο Στέφ. Μπαγεώργος, μέλος της Ε.Ε. και ιδρυτικό της ΔΗΜΑΡ, συνδεόμενο με την Πάτρα και ποιος ξέρει τι άλλο θα βγάλουν στην επιφάνεια οι διεργασίες, δεδομένου ότι το φορτίο της δεξιάς στους ώμους αριστερών μελών της ΔΗΜΑΡ είναι αρκετά βαρύ και προσβλητικό.

Χρειάζεται μεγάλη πολιτική ανοσία, ακόμη και για τους τρεις διαφωνούντες της Πάτρας, ώστε να αδιαφορήσουν στις ραγδαίες αντιλαϊκές εξελίξεις, για τις οποίες και πάλι δεσμεύτηκε ο Αντ. Σαμαράς με επιστολή του προς τους Εταίρους. Πολύ περισσότερο που ηγείται μίας σαθρής κυβέρνησης, που με ένα φύσημα μόνον μπορεί να καταρρεύσει!  Χαρακτηριστικό της προσήλωσης στη γραμμή Μέρκελ ήταν η αφωνία της ελληνικής αντιπροσωπείας, όταν Ιταλοί και Γερμανοί απείλησαν την Μέρκελ ότι εάν επιμείνει στη γραμμή της, οδηγεί σε διάλυσης της ευρωζώνης και έτσι πέτυχαν το χρέος των τραπεζών τους να το αναλάβει κατ’ ευθείαν ο ευρωπαϊκός μηχανισμός και όχι οι πολίτες μέσω κρατικού δανείου!

Όταν αυτό το πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, οι πάντες αποκαλούσαν τον Τσίπρα άφρονα εξτρεμιστή! Μαζί τους και υπέρμαχος ο Φ. Κουβέλης!

Όμως εάν στη ΔΗΜΑΡ σημειώνονται αναταράξεις, αυτές δεν λείπουν και από το ΚΚΕ. Παρά την φαινομενική ηρεμία, οι διεργασίες προϊδεάζουν. Και αυτές έχουν παρελθόν, τουλάχιστον από τις δημοτικές εκλογές του 2010 και συνεχίζονται. Τότε μπορεί στην Πάτρα να κατέγραψε ο συνδυασμός του Κ. Πελετίδη το 17%, ποσοστό αρκετά σημαντικό, που το πιστώνω και στην προσωπική εμβέλεια του αξιοπρεπούς αγωνιστού, σε πανελλαδικό επίπεδο όμως σημειώθηκε καθίζηση, ιδιαίτερα σε παραδοσιακές λαϊκές συνοικίες των δήμων της Αττικής.

Ο Κ. Πελετίδης ήταν αυτός που επεσήμανε την ανάγκη για διερεύνηση του δυσμενούς αποτελέσματος. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω από την ηγεσία. Και ενώ στην κοινωνία σημειώνονται σημαντικές ανακατατάξεις έκτοτε, το ΚΚΕ απέχει από τα κινήματα που δεν ελέγχει -και κυρίως όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλει το αίτημα της ενότητας- περιοριζόμενο σε συνδικαλιστική παρουσία μέσω ΠΑΜΕ, όταν ο εργατοϋπαλληλικός  χώρος συρρικνώνεται.

Αυτά έχουν παρενέργειες και στην διεύθυνση του κόμματος, στην Αχαΐα, που μετά από παραιτήσεις ή αποχωρήσεις το οδηγούν σε συρρίκνωση των οργάνων του, σε εσωτερικές συγκρούσεις για τον έλεγχο και την επιβολή ιδεολογικής ακινησίας και εντέλει την δημιουργία  υγειονομικής ζώνης, απέναντι στις προσκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για συμμαχική κάθοδο στις εκλογές.

Με την πρακτική της εκ μεταθέσεως στελεχών από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και την συνένωση Ανατολικού και Δυτικού Γραφείου, επιβάλλεται ως γραμματέας Καλαματιανός νεαρός. Η παρουσία στελεχών στα κανάλια, αφαιρούν αντί να προσθέτουν στο ΚΚΕ. Επιστέγασμα το αναίτιο λιβελλογράφημα κατά του ΣΥΡΙΖΑ την π. Δευτέρα που προκάλεσε την ένταση και έγινε αιτία παρέμβασης του τοπικού βουλευτού, αλλά και «κρεμάσματος» του γραμματέα  από κύκλους του ΚΚΕ, που τόνισαν σε τοπική εφημερίδα: «… δεν υπάρχει λόγος κάθε φορά που θα διαβάζουν –οι του ΣΥΡΙΖΑ- μία τοποθέτηση ενός μέλους (μας) να τρέχουν να απαντήσουν».

Μπορεί αυτά να τα εκλάβει κανείς ως αρχή απόπειρας εξομάλυνσης των σχέσεων εκ μέρους του ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πάντως, στο στρογγυλό τραπέζι της ριζοσπαστικής αριστεράς η θέση του ΚΚΕ παραμένει κενή και ισότιμη με τους άλλους εταίρους. Στο χέρι του είναι να την αξιοποιήσει!

Οι καιροί θα φέρουν θύελλες στα λαϊκά εισοδήματα. Και η ανάγκη για ενωμένη αντίσταση είναι παρά ποτέ αναγκαία. Και γιατί όχι; Αυτή η ενότητα μπορεί να φθάσει μέχρι και κοινή εκλογική κάθοδο!  

 

 (Δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο του ΡΕΠΟΡΤΕΡ Πάτρας)