Κυβέρνηση Συνεργασίας

Από την συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα στις 3-5-12.

Της ΤΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ

(από την Αυγή)

Με δεδομένη την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης, είτε αυτοδύναμης είτε συνεργασίας, στις εκλογές τις 6ης Μαΐου, και εν όψει των επικείμενων εκλογών της 17ης Ιουνίου, οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι εξακολουθούν να επιθυμούν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.

Η αποτυχία σχηματισμού μιας τέτοιας κυβέρνησης και η ανάγκη της εκ νέου προσφυγής στις κάλπες, αποδόθηκε, όπως είναι πασίγνωστο, τόσο από τα εμπλεκόμενα κόμματα Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. όσο και από τα ΜΜΕ και τον αστικό Τύπο, στην επίμονη άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υποχωρήσει στην πεισματική απαίτηση της ΔΗΜ.ΑΡ., που έθετε ως όρο της δικής της συμμετοχής, και εκείνην του ΣΥΡΙΖΑ.

Η απαίτηση αυτή, ωστόσο, δεν ήταν μόνο εκβιαστική, ήταν και παράλογη. Θα μπορούσα να την παρομοιάσω μόνο με την απαίτηση μιας χήρας, την κόρη της οποίας ζητεί κάποιος σε γάμο, και η οποία θέτει ως όρο στον γαμπρό: «Θα σου την δώσω μόνο αν παντρευτείς μαζί κι εμένα»!

Ας δούμε όμως ποια είναι τα προαπαιτούμενα μιας «συγκυβέρνησης». Πρώτον, ότι το μεγαλύτερο κόμμα, το οποίο δεν διαθέτει αυτοδυναμία, και το μικρότερο κόμμα που το στηρίζει, συμφωνούν να συγκυβερνήσουν στη βάση ενός κοινού προγράμματος και δεσμεύονται ότι θα το τηρήσουν. Η δύναμη του μικρότερου κόμματος έγκειται στο γεγονός ότι σε περίπτωση που το ισχυρότερο κόμμα δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα, τα μικρότερο κόμμα έχει τη δυνατότητα να ρίξει την κυβέρνηση.

Στην περίπτωση, όμως, των εκλογών της 6ης Μαΐου οι όροι που ετέθησαν προκειμένου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, αποτελούν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα πρωτόγνωρο γεγονός στην παγκόσμια κοινοβουλευτική ιστορία! Συγκεκριμένα: ένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, πιέστηκε ώς εκεί που δεν παίρνει να συμμετάσχει σε μια συγκυβέρνηση, και το στίγμα της αποτυχίας αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε αυτόν, τη στιγμή που δεν υπήρχε η απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να συμμετάσχει, δηλαδή δεν διέθετε τη δύναμη να ρίξει την κυβέρνηση σε περίπτωση που τα άλλα κόμματα θα αθετούσαν τα συμφωνηθέντα. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μετρώντας τα «κουκιά», η Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. διέθεταν από μόνοι τους μιαν ανετότατη πλειοψηφία 168 βουλευτών!

Ως εκ τούτου, ο ΣΥΡΙΖΑ, καμένο χαρτί από πρώτο χέρι, θα έφερε κι από πάνω το στίγμα του «προδότη» που συνεργάστηκε με τους ακραιφνώς μνημονιακούς και με τους ντεμι-μνημονιακούς! Κανείς, ωστόσο, δεν βγήκε να αποκαλύψει αυτό το άθλιο παιχνίδι που παίχτηκε σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ! Είτε γιατί δεν το κατάλαβε, είτε γιατί η «απόκρυψη» ήταν προς όφελος των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας και της ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη.

Έστω και αργά, όμως, καθώς βαδίζουμε προς τις κάλπες, ίσως θα πρέπει να το πληροφορηθούν αυτό οι ψηφοφόροι και να το ξεσκεπάζουν τα στελέχη και οι υποψήφιοι μας από τα τηλεοπτικά παράθυρα όταν προσπαθούν να τους στριμώξουν οι διάφοροι Καψήδες με την ερώτηση: «Με ποιους και πώς θα συγκυβερνήσετε, ή θα μας κάνετε τα ίδια και θα μας οδηγήσετε και σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση;»

Περίμενε, κ. Καψή μου. Γιατί δεν αποκλείεται ο λαός να μας δώσει την αυτοδυναμία!