 |
| «Αυγή» 1ης Απριλίου 1953: Εξήντα χρόνια παρά 11 μήνες. Σε εποχή πλήρους ταύτισης κράτους και παρακράτους και αναγόρευσης των δωσίλογων και ταγματαλητών σε βασικά πρόσωπα της πολιτικής καθημερινότητας. Τίτλος: Πανικόβλητοι, επισείουν τώρα τον «κομμουνιστικόν» μπαμπούλα και ομιλούν -και ζητούν- «επέμβασιν του συμμαχικού παράγοντος». Αλλάξτε για λίγο τις λέξεις «κομμουνιστικόν» και «συμμαχικού» με τις «αριστερό» και «δανειστές» και πείτε μας τι έχει αλλάξει... |
Των
Τριαντάφυλλου Μηταφίδη - Κλέαρχου Τσαουσίδη
Θα μπορούσε πριν από λίγα χρόνια να εκληφθεί ως πρωταπριλιάτικο αστείο. Η μετατροπή όμως δημοκρατικών -έστω στις προθέσεις- κομμάτων και εφημερίδων (συν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ) σε ηχεία αναμετάδοσης των πιο μαύρων και συκοφαντικών σε βάρος της Αριστεράς θέσεων, ποιος να το φανταζόταν;
Κι ακόμη χειρότερα: ποιος θα περίμενε σε εποχή που πάνω από το 40% του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται όχι κάτω από τα όρια αλλά στον πάτο της φτώχειας, ότι θα υπάρχουν πολιτικοί αρχηγοί του αριστερού χώρου που θα απέρριπταν με βδελυγμία την ενότητα και θα παρέπεμπαν η μια στις καλένδες της «ωρίμανσης -διάβαζε του σαπίσματος- των συνθηκών» και ο άλλος στη «συνέχεια του κράτους» με συν-«υπεύθυνη», δηλ. συνένοχη, μια καθωσπρέπει πλην ευνουχισμένη πολιτικά Αριστερά. Παραλείπουμε ηθελημένα τους αξιοσέβαστους συντρόφους της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, διότι πρέπει πρώτα να επιλυθούν τα προβλήματα θεολογικού τύπου που μας χωρίζουν (εξ ου και στα προεκλογικά τους μηνύματα ασχολούνται -με απίστευτες κατηγόριες- μόνο με την «εκτός των -σταλινικών- τειχών» Αριστερά.
Έχουμε μπροστά μας την "Αυγή" της 1ης Απριλίου 1953. Εξήντα χρόνια παρά 11 μήνες. Σε εποχή πλήρους ταύτισης κράτους και παρακράτους και αναγόρευσης των δωσίλογων και ταγματαλητών σε βασικά πρόσωπα της πολιτικής καθημερινότητας.
Τίτλος (σιδηροδρομικός):
(...) ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ
Πανικόβλητοι, επισείουν τώρα τον «κομμουνιστικόν» μπαμπούλα
και ομιλούν -και ζητούν- «επέμβασιν του συμμαχικού παράγοντος»
Αλλάξτε για λίγο τις λέξεις «κομμουνιστικόν» και «συμμαχικού» με τις «αριστερό» και «δανειστές» και πείτε μας τι έχει αλλάξει...
Τότε, είχαν γίνει αλλεπάλληλες αναπληρωματικές εκλογές στις οποίες ο κυβερνών «Συναγερμός» έχανε έδαφος σε βαθμό που η Αριστερά (η φρέσκια ΕΔΑ τότε) να ομιλεί για αναντιστοιχία εδρών στη Βουλή με τη λαϊκή έκφραση. Να θυμίσουμε ότι με βάση το ληστρικό πλειοψηφικό σύστημα ο Παπάγος, το 1952, είχε πάρει μια τεράστια πλειοψηφία στη Βουλή, 247 έδρες με 49% των ψήφων. Η αξιωματική αντιπολίτευση (ΕΠΕΚ και Φιλελεύθεροι) είχε 52 έδρες με 34% και η ΕΔΑ με 9,55% πήρε έδρες μηδέν. Τόσο δημοκρατικά!
Το πρωτοσέλιδο αφορά αναπληρωματικές εκλογές σε Τρίκαλα και Πειραιά όπου ο «Συναγερμός» του Παπάγου και του Τομ Καραμεσίνη της CIA, ασχέτως αν διατηρούσε τις έδρες του, έχανε ποσοστά της τάξης των είκοσι εκατοστιαίων μονάδων. Εχοντας όλες τις έδρες στις περισσότερες από τις 99 εκλογικές περιφέρειες, μόλις πέθαινε ή υπέβαλε παραίτηση βουλευτής, δεν υπήρχε αναπληρωματικός και η περιφέρεια πήγαινε σε αναπληρωματική εκλογή.
Λίγο πριν, τον Γενάρη του ’53, στη Θεσσαλονίκη, σε αναπληρωματική εκλογή, η Ελένη Σκούρα του «Συναγερμού» εξελέγη με 46.650 ψήφους, έναντι 23.808. της Ελένης Ζάννα (ΕΠΕΚ - Φιλελεύθεροι) και -κρατηθείτε- 42.727 του «γιατρού των φτωχών», Γιάννη Πασσαλίδη, (του προέδρου της ΕΔΑ). Με διαφορά 4.000 ψήφων από την ΕΔΑ και ποσοστό κάτω από 40%, ο «Συναγερμός» είχε το σύνολο των εδρών!
Γιατί αναφέρουμε όλα αυτά τα αλήστου μνήμης; Διότι, μάλλον κάποιος πρέπει να μας πείσει ότι έχουν δίκαιο η σ. Παπαρήγα και ο σ. Κουβέλης που όχι μόνον αρνούνται την ενότητα της Αριστεράς, αλλά χλευάζουν και όσους την προτείνουν.
Η τελευταία κριτική που δεχτήκαμε από εξαφανισμένο στα δύσκολα χρόνια … δημοκρατικο-αριστερό ήταν ότι «στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική»! Εξοργίστηκε, λέει, που 40 και πλέον σύντροφοι/σες όλων των «φυλών της Αριστεράς» υπέγραψαν την έκκληση για ενότητα που δημοσίευσε η ΑΥΓΗ το Σάββατο 28 Απριλίου 2012.
Καταλάβαμε. Και πολύ καλά μάλιστα. Και μας λύθηκαν οι απορίες για κάποιους υποψήφιους «υπερήφανων» κομμάτων, που, λίαν επιεικώς, μόνον μπαταξήδες μπορεί να χαρακτηριστούν.
Απρίλης 1953: Η καθημαγμένη Αριστερά, με χιλιάδες συντρόφους και συντρόφισσες στο χώμα, στις φυλακές, στις εξορίες και την αναγκαστική υπερορία, αρχίζει να κερδίζει την εμπιστοσύνη του λαού. Σε πέντε μόλις χρόνια γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση κι αυτό πανικοβάλλει τα κόμματα που είχαν διορίσει το Παλάτι και ο «συμμαχικός παράγων». Και ω του θαύματος: ενοχλείται η εκτός Ελλάδας ηγεσία του μετά Στάλιν -πλην αθεράπευτα σταλινικού- ΚΚΕ! Και η ηγεσία του εσωτερικού αρχίζει να βρίσκει μπροστά της αλλοπρόσαλλες αποφάσεις.
Απρίλης 2012: Η διασπασμένη Αριστερά χαρίζει την εξουσία στους αλληλοσπαρασσόμενους ενοίκους της δεξιάς «πολυκατοικίας» και στο ΠΑ-σοκ και δέος. Με φανατικούς αρνητές της συνεργασίας τα στελέχη εκείνα που υπό τους Φλωράκη - Κύρκο έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα για την «ιστορική υπέρβαση»: τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη - «της κάθαρσης το κάγκελο», δηλαδή!
Όταν σε ένα μήνα η συμμορία Σαμαρά - Βενιζέλου με την ακροδεξιά ουρά της ολοκληρώσει το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και ρίξει στον Καιάδα της εξαθλίωσης το σύνολο των μισθωτών, συνταξιούχων και μικροεπαγγελματιών, ας περάσουν από το ταμείο.
Άξιος ο μισθός τους!
(Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ της 3-5-12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου