Η φωτιά στην Ξερόλακκα έσβησε, οι συνέπειες έμειναν...

Επιτακτική είναι η ανάγκη απαλλαγής καθώς αποτελεί άγος για σύγχρονη πόλη, ενώ το δηλητήριο από τα τοξικά που αναπνεύσαμε δεν έχει υπολογιστεί. Η μεταφορά των απορριμμάτων για κομποστοποίηση, άλλων επί τόπου από τους δημότες κι άλλων από την δημοτική Αρχή, η δημιουργία σταθμών μεταφόρτωσης, η δεματοποίηση και εντέλει η βιολογική εναπόθεση σε χώρο που θα επιλέγονταν στο πλαίσιο διαδημοτικής συνεργασίας των περιοχών της Αχαΐας, που πήγε; Γιατί την σαμποτάρισε η δημοτική Αρχή Πελετίδη;

Άρθρο του Διαχειριστή του Istologiou G. Mosxou «Η πρόσφατη πυρκαγιά της Πάτρας που πέρασε εντός του ΧΥΤΑ Ξερόλακκας δεν ήταν ένα απλό περιστατικό. Ηταν ένα γεγονός που αποκάλυψε, με τον πιο σκληρό τρόπο, τόσο τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης απέναντι στη φύση και την καταστροφή, όσο και τα μεγάλα κενά που εξακολουθούν να υπάρχουν στις κρίσιμες υποδομές της πόλης» αναφέρεται σε σημερινό ανυπόγραφο άρθρο στο σάιτ της εφημερίδας Πελοπόννησος, το pelop.gr . Κι ακόμη συνεχίζει με τα παρακάτω: «Το χρονικό της φωτιάς, οι καταστροφές που προκλήθηκαν και οι ενέργειες που έγιναν για τον περιορισμό της, αποτυπώθηκαν με ακρίβεια. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του ΧΥΤΑ, με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα, πάλεψαν για να αποτρέψουν μια ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η στάση τους έσωσε κρίσιμες εγκαταστάσεις και τον στόλο των οχημάτων καθαριότητας του Δήμου και όχι μόνο», σημειώνει. Στο ίδιο άρθρο δίνεται η διάσταση του χρονικού που «ξεκίνησε στις 12 Αυγούστου από τη Βούντενη πέρασε στην Ξερόλακκα την επόμενη ημέρα, χτυπώντας στο πιο ευάλωτο σημείο: τον πυρσό καύσης του βιοαερίου. Οι ισχυροί άνεμοι μετέτρεψαν τη φλόγα σε πύρινη λαίλαπα που τύλιξε το ημερήσιο μέτωπο ταφής και πολύ γρήγορα κατέκαψε ολόκληρο το κύτταρο των τελευταίων τεσσάρων χρόνων που είχε υποδεχτεί μισό εκατομμύριο τόνους απορριμμάτων: Μέσα σε λίγες ώρες, οι φλόγες επεκτάθηκαν σε όλη την έκταση των 400 στρεμμάτων. Το πλυντήριο των απορριμματοφόρων, οι δεξαμενές στραγγισμάτων, το εργοστάσιο ανακύκλωσης, ακόμη και ο χείμαρρος Καραβάς βρέθηκαν στο μέτωπο της καταστροφής. Οι υπηρεσίες έθεσαν άμεσες προτεραιότητες: να σωθούν ο στόλος, το εργοστάσιο, το βενζινάδικο και οι χώροι ογκωδών απορριμμάτων». Και αφού σημειώνει ότι επί 10 μέρες οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ''ρούφηξαν'' όλη την τοξικότητα της καιόμενης περιοχής, συμπεραίνει: «Στην πράξη, η φωτιά δεν μπορούσε να σβήσει με νερό -οι υψηλές θερμοκρασίες και η φύση των απορριμμάτων απαιτούσαν σκέπασμα με τεράστιες ποσότητες χώματος ώστε να διακοπεί η παροχή οξυγόνου. Σε βάθος δεκαημέρου χρειάστηκαν περίπου 35.000 κυβικά μέτρα χώματος για να επιτευχθεί η πλήρης κατάσβεση. Αυτή η ποσότητα χώματος θα μπορούσε να καλύψει 83 γήπεδα μπάσκετ σε ύψος ενός μέτρου». ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Κι ωστόσο, η κρίση αυτή αφήνει πίσω της μια σειρά από αμείλικτα ερωτήματα. «Παρά την υπεράνθρωπη προσπάθεια και τη στοιχειώδη διασφάλιση των υποδομών, η πυρκαγιά άφησε πίσω της σημαντικές ζημιές: καταστροφή του συστήματος καύσης βιοαερίου, σωληνώσεων στραγγισμάτων, καμερών και τμήματος της περίφραξης. Το πιο ανησυχητικό, όμως, δεν είναι μόνο η αποκατάσταση αυτών των ζημιών -όσο κι αν οι διαδικασίες του Δημοσίου υπόσχονται αργοπορία» Που, κατά την άποψη του Istologiou G. Mosxou, σημαίνει, ότι μέχρι να ενεργοποιηθεί η γραφειοκρατεία, οι κάτοικοι θα πουν: «Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι»! Και το κυριότερο ζήτημα, που αναφέρεται στο άρθρο, είναι:. «Εάν οι υποδομές αυτές είναι επαρκώς ασφαλείς για το μέλλον. ⦁ Μπορούν τα συστήματα αυτόματης πυρόσβεσης να γίνουν πιο αποτελεσματικά; ⦁ Χρειάζεται να αναθεωρηθεί το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης με βάση την εμπειρία της φωτιάς; ⦁ Είναι επαρκείς οι αντιπυρικές ζώνες γύρω από τον ΧΥΤΑ; ⦁ Πόσος χρόνος θα απαιτηθεί για να αποκατασταθεί πλήρως ο πυρσός καύσης βιοαερίου, ώστε να αποφευχθούν νέοι κίνδυνοι εκρηκτικότητας ή ρύπανσης;» Και καταλήγει, με το ερώτημα του πότε θα κλείσει η Ξερόλακκα, -για την οποία μέχρι και νεκροφόρα έφεραν μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο Πατρέων, επί δημαρχίας Δημαρά, για να ευαισθητοποιήσουν δήθεν την τότε δημοτική αρχή, αλλά στην ουσία για να ασκήσουν αλόγιστη αντιπολίτευση και να πάρουν τον δήμο στα χέρια τους! Επισημαίνοντας δε στο άρθρο ότι: «Η πυρκαγιά στην Ξερόλακκα λειτούργησε σαν σκληρό crash test για το σύστημα διαχείρισης απορριμμάτων της Πάτρας» σημείωσε πως: «Εδειξε ότι, παρά τις σημαντικές βελτιώσεις, οι κίνδυνοι παραμένουν μεγάλοι καθώς δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για το πότε θα κλείσει οριστικά ο σκουπιδότοπος». Και με αυτά αποφαίνεται γενικώς κι αορίστως: «Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αυτή η εμπειρία θα οδηγήσει σε ουσιαστική αναθεώρηση πολιτικών, σε μεγαλύτερη επένδυση στην πρόληψη και στη δημιουργία μιας ασπίδας προστασίας που θα αντέχει σε ακραίες συνθήκες». Αλλά το πραγματικό ερώτημα, που θέτει το Istologio G. Mosxou είναι: Όλη αυτή η συζήτηση του παρελθόντος για απαλλαγή από την Ξερόλακκα που θεωρείται πια ξεπερασμένη για την ασφαλή κάλυψη των αναγκών των Πατρινών και η μεταφορά των απορριμμάτων για κομποστοποίηση, άλλων επί τόπου από τους δημότες κι άλλων από την δημοτική Αρχή, η δημιουργία σταθμών μεταφόρτωσης, η δεματοποίηση και εντέλει η βιολογική εναπόθεση σε χώρο που θα επιλέγονταν στο πλαίσιο διαδημοτικής συνεργασίας των περιοχών της Αχαΐας, που πήγε; Ειναι γνωστό πως η δημοτική Αρχή Πελετίδη δεν ήθελε τέτοιες λύσεις, όπως δεν θέλει το φράγμα, που το άφησε να διολισθήσει στα χέρια ιδιώτη, παρά την πρόταση επί ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την διαχείριση του Δήμος Πατρέων ως μεγαλύτερος των δήμων της Αχαΐας. Όλα τα άλλα είναι απλώς... μπαλώματα και τις συνέπειες από την διαιώνισή τους θα τις βρίσκουμε μπροστά μας, ως Ερινύες που θα ταλαιπωρούν τον ύπνο μας!