Άνθρωποι του Πολιτισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών εύχονται να τελειώσει σύντομα η περιπέτεια των εργαζόμενων, που βρίσκονται επί τρεις μήνες απλήρωτοι, από τον φυσικό εργοδότη τους τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανατείλει μια νέα εποχή για την ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς, που επί 72 χρόνια εξακολουθεί να βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή για έγκυρη ενημέρωση και δεοντολογία, οι οποίες σήμερα πλήττονται πολλαπλά, αλλά και για το ραδιόφωνο της Αριστεράς Στο Κοκκινο 105.5.
Δύσκολο το εχείρημα, αλλά όχι ακατόρθωτο, από την στιγμή που ο φυσικός εργοδότης των Μέσων αποφασίσει να ρίξει το βλέμμα του στο δράμα των εργαζομένων πρώτα και στην συνέχεια στην ενεργοποίηση ευαίσθητων και φίλων της ανάγνωσης, ανθρώπων της ενημέρωσης.
Με δεδομένο ότι η ΑΥΓΗ των 750 αναγνωστών την ημέρα, είναι μια απαράδεκτη κατάσταση, που πρέπει να αντιμετωπιστεί, καθώς διαιωνίζεται επί αρκετά χρόνια, είναι ένα σοβαρό ζήτημα που ακόμη δεν έχει απασχολήσει τους υπεύθυνους σήμερα παρά τις προσπάθειες, --που έλκουν την καταγωγή από παλίά-- των διαδοχικών διευθύνσεων για αύξηση των σελίδων της και ποιοτική βελτίωση του περιεχομένου της και κυριως με το άνοιγμα των σελίδων της στο κοινό της ευρύτερης Αριστεράς, κάτι που στις μέρες μας δείχνει να λείπει από την θεαμτογραφία της, προκύπτει η αδήριττη πραγματικότητα της εφησύχασης και προσμονής για απασχόληση με ζητήματα της Αριστεράς από τα τηλεοπτικά και γενικότερα μιντιακά μέσα. Φαινάκη!
Η στενόμυαλή απεύθυνση του ιερατείου του ΣΥΡΙΖΑ, μετόχου με 26% στο μετοχικό σχήμα της εφημερίδας, που αγνοεί το 16% που είναι στα χέρια των εργαζομένων και το υπόλοιπο σε διαμερισμένες μετοχές μικρού ύψους στο αναγνωστικό κοινό, δείχνει να θεωρεί σωστή την αντιμετώπιση με εχθρικούς όρους κάθε άρθρου ή σχολίου στα ιδιωτικά ΜΜΕ, δειχνει τον δρόμο της αυτοπεριχαράκωσης και της δημιουργίας ανάγκης για αντιμετώπισή τους στο παιδίο της σκιαμαχίας του Δονκιχωτισμού!
Εξ αυτών προκύπτουν και οι μικροί δικτατορίσκοι που επιβάλλουν ετσιθελικά την δήθεν οπαντογνωσία τους, φτιάχνοντας στρατό κρετίνων, στρεφόμενων κατά παντώς διαφωνούντος στο εσαωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά απομονωμένοι καταλήγουν στον καιάδα της ανυποληψίας που πρόσφατα έσπρωξε ογδόντα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ προς άλλες κατευθύνσεις.
Μια παλαιότερη μελέτη για λογαριασμό της ΑΥΓΗΣ είχε διαπιστώσει πως εάν αύξανε την κυκλοφορία της στις τρεις ή τέσσερις χιλιάδες φύλλα ημερησίως, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει επαρκώς τα έξοδα έκδοσής της. Αυτοτελώς και με ελάχιστη διαφήμιση!
Υπάρχει και η επόμενη εκδοχή της αυτοδιαχείρισης από τους εργαζόμενους. Είχε εφαρμοστεί παλαιότερα στον Ταχυδρόμο Βόλου, καθώς αντιμετώπιζε οικονομικά αδιέξοδα η έκδοση.
Μία ιδέα είναι αυτή που ρίχνω και γιατί να μην εξετασθεί ενδελεχώς από τους εργαζόμενους;
ΔΕΙΤΕ παρακάτω την συμπαράσταση των ανθρώπων της διανόησης, του πνεύματος και των Τεχνών, όπως καταγράφηκε στο απεργιακό φύλλο της ΑΥΓΗΣ την π. Κυριακή:
Μάνος Αυγερίδης ιστορικός, διευθυντής ΑΣΚΙ
Η ΑΥΓΗ, η «δημοκρατική εφημερίδα του λαού», όπως έγραφε το πρώτο φύλλο της, που κυκλοφόρησε στις 24 Αυγούστου 1952, αποτέλεσε ένα σταθερό σημείο αναφοράς του κόσμου των πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων στα δύσκολα μετεμφυλιακά και προδικτατορικά χρόνια. Στη Μεταπολίτευση, με την καθημερινή της παρουσία, η συμβολή της εφημερίδας στον εκδημοκρατισμό του δημόσιου λόγου και ευρύτερα στην εδραίωση, στην εμβάθυνση και στην υπεράσπιση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία φέτος συμπλήρωσε μισό αιώνα ζωής, υπήρξε καθοριστική. Για τα ΑΣΚΙ, από την ίδρυσή τους το 1992 μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενες/οι της εφημερίδας ήταν πάντα πολύτιμοι συνεργάτες και φίλοι. Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους είναι δεδομένη.
Μαρία Βλαζάκη, αρχαιολόγος, επίτιμη γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Σε ένα τοπίο δυσμενές για την ενημέρωση, και γενικώς στο δυστοπικό περιβάλλον της σημερινής Ελλάδας, η συνέχιση της λειτουργίας μιας ιστορικής εφημερίδας όπως η ΑΥΓΗ επιβάλλεται. Πρόκειται για ένα αγωνιστικό στήριγμα και μια ανάσα ελπίδας στον αγώνα για καλύτερες μέρες στον κόσμο της Αριστεράς, ο οποίος τώρα και καιρό αιμορραγεί από τις δυσβάσταχτες και καταπιεστικές έως εξευτελιστικές συνθήκες διαβίωσης που έχει επιβάλει στον τόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η εφημερίδα, στελεχωμένη από ικανότατους συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους και σπουδαίες προσωπικότητες του τόπου, από το 1952 προσφέρει αντικειμενική πληροφόρηση και ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στη χώρα και στο εξωτερικό, πρωτοστατώντας και καλύπτοντας ειδησεογραφικά τους αγώνες των αριστερών κινημάτων και προβάλλοντας με ορθή κρίση τα παγκόσμια γεγονότα.
Η ΑΥΓΗ υπήρξε πάντα σταθερό σημείο αναφοράς μας. Εύχομαι και ελπίζω να βρεθεί σύντομα λύση για τους εργαζόμενους και η εφημερίδα μας να συνεχίσει απρόσκοπτα την πολύτιμη προσφορά της σε όλο τον χώρο της Αριστεράς.
Κάτια Γέρου, ηθοποιός
Η «Αυγούλα» της καρδιάς μας! Για λίγες εφημερίδες χρησιμοποιούμε χαϊδευτικά ονόματα. Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι μας συντρόφεψαν επί δεκαετίες, ότι προχωρούσαμε και μεγαλώναμε μαζί τους. Η ΑΥΓΗ είναι πρώτη στη λίστα. Πόσες δυνατές πένες πέρασαν απ’ αυτή την ιστορική εφημερίδα! Πόσα σπουδαία κείμενα, για την πολιτική, για τον πολιτισμό, για την κοινωνία, φιλοξενήθηκαν στις σελίδες της! Βλέπουμε τώρα ότι οι εργαζόμενοί της είναι απλήρωτοι επί μήνες - έχουν κι αυτοί να πληρώσουν πάγια, έτσι δεν είναι; Αν αυτό συνεχιστεί, τι σημαίνει δηλαδή; Ότι η εφημερίδα θα κλείσει; Ότι θα μπει ταφόπλακα στην ΑΥΓΗ; Ποιος μπορεί να διανοηθεί ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας επιλογής; Όσοι είναι αρμόδιοι οφείλουν να λύσουν το θέμα. Επειγόντως! Εμείς οι αναγνώστες της, πάντως, είμαστε εδώ!
Φοίβος Δεληβοριάς, τραγουδοποιός
Στηρίζω ολόψυχα τους ανθρώπους της ΑΥΓΗΣ και του Κόκκινου. Ως άνθρωπος της μουσικής δεν ξεχνώ το πόσο ανοιχτοί και ιδιαίτεροι ήταν πάντα οι άνθρωποι που δουλεύουν στο πολιτιστικό της εφημερίδας ούτε ότι ο σταθμός είναι από τους ελάχιστους που μπορείς να ακούσεις σπουδαία μουσική όλη μέρα. Σε μια εποχή τεκτονικών ιστορικών αλλαγών -που η ενημέρωση δεν τις παρακολουθεί όσο αντικειμενικά θα θέλαμε-, το να κλείσει μια εφημερίδα με ιστορία και εναλλακτική ματιά είναι για μένα δυστοπικό. Ελπίζω το ζήτημα να μην υποτιμηθεί, να μπει σε απόλυτη προτεραιότητα από τους υπεύθυνους. Οι λόγοι δεν είναι απλώς συμβολικοί ούτε αφορούν μόνο έναν στενό κομματικό χώρο. Μαζί σας!
Μάρω Δούκα, συγγραφέας
Η ΑΥΓΗ από 1952 ως τις μέρες μας, με πολλές περιπέτειες και δυσκολίες, κατάφερε να σταθεί στο πλευρό των αναγνωστών της ενημερώνοντας και φωτίζοντας ταυτόχρονα τα γεγονότα, υπηρετώντας τις τέχνες και τον πολιτισμό με ειδικά ένθετα, προτάσσοντας τις ιδέες της παγκόσμιας δημοκρατικής Αριστεράς, στην υπηρεσία πάντα του ανθρώπου που επιμένει, ψάχνει και αντιστέκεται. Η ΑΥΓΗ, να το πω και αλλιώς, είναι μια ιστορική εφημερίδα, βαθιά δεμένη με τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του ελληνικού λαού. Αδιανόητο επομένως να κλείσει, να εξαφανιστεί από την καθημερινότητά μας. Αδιανόητο επίσης οι εργαζόμενοί της να αντιμετωπίζονται σαν παρίες…
Μάνος Καρατζογιάννης, σκηνοθέτης, ηθοποιός
Η ΑΥΓΗ, ένας ελεύθερος τόπος συνάντησης των καλλιτεχνών και των πολιτών, κινδυνεύει. Παρακολουθούμε όλοι μας ανήσυχοι τις εξελίξεις, συμπαραστεκόμαστε στους εργαζόμενούς της, οι οποίοι δοκιμάζονται αρκετούς μήνες, και αναμένουμε επιτέλους μια οριστική λύση που θα ανακουφίσει όχι μόνο τους ίδιους αλλά και όλους όσοι έχουμε αγαπήσει την ιστορική αυτή εφημερίδα και προσδοκούμε μια έγκυρη φωνή στον χώρο της ενημέρωσης.
Δημήτρης Καταλειφός, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Η ΑΥΓΗ είναι μια ιστορική εφημερίδα και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Σ’ αυτή την εποχή, που η οικονομική κατάσταση είναι τόσο δύσκολη, είναι αδιανόητο οι άνθρωποι να μην αμείβονται για την εργασία τους. Σήμερα ειδικά, που είναι τόσο δύσκολη και μονόπλευρη η ενημέρωση, σήμερα που συμβαίνουν πόλεμοι και τόσα δεινά στον κόσμο μας, μια ιστορική εφημερίδα είναι επιβεβλημένο να δηλώνει καθημερινά την παρουσία της στο πλάι των αναγνωστών.
Θωμάς Κοροβίνης, συγγραφέας, τραγουδοποιός
Η ΑΥΓΗ για μας, τα παιδιά του Πολυτεχνείου και της Μεταπολίτευσης, ήταν φάρος ελπίδας μέσα στο άνοιγμα και στην προοδευτική άνοδο του ανανεωτικού αλλά και ευρύτερα όλου του χώρου της Αριστεράς, με μαχητική αρθρογραφία και έγκυρη δημοσιογραφία και με τη φιλόξενη υποδοχή στις σελίδες της του πολιτισμού, που στα χρόνια μετά τη Χούντα ξανάνθισε με πρωτοφανή για τη χώρα δυναμική και σημαντικές παρουσίες σε όλο το φάσμα των τεχνών και των ιδεών. Προσωπικά χρωστάω στην ΑΥΓΗ το… φακέλωμά μου στα νιάτα μου και στη στρατιωτική μου θητεία. Στις μέρες μας, με την αυξανόμενη κρίση του Τύπου και την απαξίωση της φερέγγυας δημοσιογραφίας, η ανάγκη να συνεχίσει η ΑΥΓΗ την πορεία της στον χρόνο είναι άμεση. Μας λείπει η καθημερινή παρουσία της στα περίπτερα και εύχομαι την επαναλειτουργία της σε πλήρη έκδοση.
Γιάννης Κότσιρας, ερμηνευτής
Κάθε φωνή που ομιλεί με γραπτό ή προφορικό λόγο για δικαιώματα, πολιτισμό, οτιδήποτε μας κάνει να εξελισσόμαστε, και πόσο μάλλον όταν είναι αριστερή, πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Δεν είναι καν το δικαίωμα των εργαζομένων να διατηρήσουν τις δουλειές τους και φυσικά να πληρώνονται γι’ αυτές, αλλά η αναγκαιότητα του να συνεχίσει να υπάρχει η ΑΥΓΗ.
Σταμάτης Κραουνάκης, συνθέτης
Αγαπημένοι μου συνταξιδιώτες! Σπίτια, άνθρωποι, οικογένειες! Στις δύσκολες ώρες πάντα εκείνο που μετράει είναι η ενότητα. Ο εχθρός πέτυχε τη διάλυση. Πάρτε στα χέρια σας το έντυπο και τον σταθμό με αυτοδιαχείριση. Θα βοηθήσουμε όλοι κινητοποιώντας την αγορά να μαζέψουμε διαφήμιση για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Πάμε δυνατά. Οι αγώνες κερδίζονται στον δρόμο!
Χρήστος Λούκος, ιστορικός, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης
Θεωρώ αναγκαία την παρουσία της ΑΥΓΗΣ καθημερινά για την πολύπλευρη και ουσιαστική ενημέρωσή μας. Είναι μια αριστερή φωνή που δεν πρέπει να λείψει.
Πέτρος Μάρκαρης, συγγραφέας
Θεωρώ πως οι εργαζόμενοι, είτε είναι δημοσιογράφοι είτε αποτελούν διοικητικό προσωπικό της ιστορικής εφημερίδας της ελληνικής Αριστεράς, της ΑΥΓΗΣ, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί η αδιαφορία ή η προσβολή που δέχονται αποτελεί ένα χτύπημα για την ιστορία της Αριστεράς και του ελληνικού Τύπου. Αυτή τη στιγμή η συμπεριφορά απέναντι στην ΑΥΓΗ και στους εργαζόμενούς της είναι μια έμμεση ταπείνωση των αγώνων που έχει δώσει αυτή η εφημερίδα και του προσωπικού της. Η ευχή μου είναι να συνεχίσει η ΑΥΓΗ την έκδοσή της, καθημερινή και κυριακάτικη.
Γιώργος Μαρκόπουλος, ποιητής
Σε μια εποχή που καταρρέει κάθε αξία στη ζωή μας, πιστεύω χωρίς συζήτηση ότι η ΑΥΓΗ, η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς, οφείλει να συνεχίσει την καθημερινή διαδρομή της τόσο για τη σωστή ενημέρωση των πολιτών όσο και για να προσφέρει χώρο έκφρασης στους εργαζόμενούς της, οι οποίοι με αυταπάρνηση και αυτοθυσία τη στήριξαν και τη στηρίζουν επί δεκαετίες. Εγώ μάλιστα θα υποστηρίζω αυτά που είπα όχι μόνο από την πολιτική μου άποψη, αλλά και διότι μικρό παιδάκι 8 χρόνων, στο κουρείο του πατέρα μου στη Μεσσήνη, οι αριστεροί πελάτες με έστελναν και αγόραζα την ΑΥΓΗ για να μην μάθει η αστυνομία ποιοι ήταν αυτοί που τη διάβαζαν.
Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων, εκδότρια του περιοδικού Τετράδια Ψυχιατρικής
Ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων στην ΑΥΓΗ και στον ρ/σ Στο Kόκκινο συνεχίζεται σταθερά και αποφασιστικά μέχρι τη νίκη. Είναι μια απεργία διαρκείας, που γίνεται μέσα σε συνθήκες βαθιάς πολιτικής κρίσης και έρχεται να δώσει σε όλους μαθήματα πολιτικού ήθους. Σταθεροί στις αρχές τους, οι απεργοί δεν υποχωρούν στις κάθε είδους πιέσεις, δεν σκύβουν το κεφάλι, ανοίγουν δρόμους αντίστασης στην ηττοπάθεια και στην παραίτηση, δρόμους συλλογικότητας και αλληλεγγύης. Και είναι αυτό ακριβώς που έχει ανάγκη η κοινωνία σ’ αυτή την εποχή του ατομικισμού, της ανασφάλειας, του τρόμου που επιχειρεί να σπείρει η ανίκανη και γι’ αυτό επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στεκόμαστε στο πλευρό σας μέχρι τη νίκη!
Σάββας Μιχαήλ, συγγραφέας, ΕΕΚ
Στους σκληρούς καιρούς μας τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Απαιτείται συνειδητή και δημόσια επιλογή μαζί με ποιους παλεύεις, γιατί παλεύεις κι ενάντια σε ποιους. Για όσους και όσες παλεύουν για ψωμί, δουλειά, αξιοπρέπεια, παιδεία, ελευθερία, κοινωνική χειραφέτηση, σοσιαλισμό, η θέση τους είναι σταθερά στο πλευρό του ηρωικού αγώνα των σκανδαλωδώς απλήρωτων εργαζομένων στον ρ/σ Στο Κόκκινο και στην ΑΥΓΗ, μια ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς που απειλείται με κλείσιμο από όσους απεργάζονται την εξαφάνιση κάθε Αριστεράς. Οι κρατούντες θέλουν σιωπή νεκροταφείου για να μας θάψουν όλους και όλες. Δεν θα τους περάσει. Δεν θα κάνουμε το χατίρι του Μητσοτάκη, της Δεξιάς και του νεκροζώντανου φασισμού ούτε εκείνων που επιχείρησαν και επιχειρούν να θάψουν στη χλεύη κάθε Αριστερά και το ίδιο το εργατικό κίνημα, τον προδομένο, αλλά ανυπότακτο λαό.
Θέμης Μουμουλίδης, σκηνοθέτης
Στέκομαι αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των εργαζομένων στην ΑΥΓΗ και στον ρ/σ Στο Κόκκινο. Η Αριστερά οφείλει να υπερασπιστεί την ιστορική διαδρομή της και την κύρια φωνή δημόσιας έκφρασής της επί δεκαετίες, που είναι η ΑΥΓΗ. Σε μια εποχή που η ελευθερία του Τύπου αμφισβητείται, η Αριστερά οφείλει να έχει τη δική της δημόσια έκφραση. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπήρξαν θύμα ενός παιχνιδιού σκοπιμοτήτων. Είμαι βέβαιος ότι η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα δικαιώσει τους αγώνες των εργαζομένων στην ΑΥΓΗ και στον ρ/σ Στο Κόκκινο. Εύχομαι σύντομα το πρόβλημα των ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να αποτελέσει αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης. Υπάρχουν βιώσιμες και εφικτές λύσεις, αλλά πάνω απ’ όλα υπάρχουν η δεδηλωμένη βούληση και η επιθυμία των χιλιάδων αριστερών και προοδευτικών πολιτών να διαθέτουν τη δική τους ελεύθερη δημοκρατική φωνή στο πεδίο του δημόσιου πολιτικού διαλόγου και της υπεύθυνης ενημέρωσης.
Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός
Στηρίζω τον αγώνα των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ και του ρ/σ Στο Κόκκινο με όλη μου την καρδιά, γιατί αυτά τα δύο μέσα μίλησαν και μιλούν για όσα τα συστημικά μέσα σιωπούσαν και συνεχίζουν να σιωπούν. Τόσο για τα κινήματα και τις κινητοποιήσεις εργαζομένων, μαθητών, σπουδαστών, καλλιτεχνών όσο και για τους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τους αγώνες του αντιφασιστικού κινήματος με παρρησία, επιμονή και συνέπεια. Επίσης, πρόβαλλαν και προβάλλουν φωνές του πολιτισμού μας που είναι αποκλεισμένες από τα κυρίαρχα μέσα και παλεύουν για την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και συνέχειας σε μια εποχή που οι συστημικές φωνές προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία αυτού του τόπου και του πολιτισμού μας όπως βολεύει το σύγχρονο διεθνές και εγχώριο κεφάλαιο και τους εντολοδόχους του.
Στέφανος Πεσμαζόγλου, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σ’ αυτή τη γενικευμένη διάλυση που συμβαίνει σε όλο το πολιτικό φάσμα, θα ήταν γόνιμη η παρουσία της ΑΥΓΗΣ καθημερινά για να δηλώνει την ουσιαστική, κριτική, πληθυντική παρουσία της Αριστεράς.
Δημήτρης Πλάντζος, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΕΚΠΑ
Στην εποχή της πληθωριστικής, αναξιόπιστης και ανεξέλεγκτης πληροφορίας, η παρουσία μιας ιστορικής εφημερίδας γνώμης όπως η ΑΥΓΗ είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ. Είτε στο Διαδίκτυο είτε στο χαρτί, η έγκυρη πολιτική άποψη και η διεισδυτική κριτική δεν μπορούν να λείπουν από τον δημόσιο λόγο. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό ή τεχνικό, είναι βαθύτατα πολιτικό, και η αποκατάσταση της λειτουργίας της εφημερίδας, ανάγκη επιτακτική.
Μαρία Παπαγιάννη, συγγραφέας
Για την ΑΥΓΗ, που στα δύσκολα χρόνια υπερασπίστηκε τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία, δίνοντας φωνή στους χιλιάδες κυνηγημένους πολίτες εκείνης της εποχής.
Για την ΑΥΓΗ, που την έδινε ο περιπτεράς διπλωμένη και μέσα στις σελίδες της άνθρωποι του πνεύματος, νέοι δημοσιογράφοι συνέβαλλαν στην ανάπτυξη κοινωνικής συνείδησης για τα μικρά και τα μεγάλα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Για την ΑΥΓΗ, που αγκάλιασε τους νέους. Αυτούς που σήμερα στέκονται με μάχιμη αξιοπρέπεια και διεκδικούν το δίκιο τους.
Με την ΑΥΓΗ λοιπόν! Και με τους εργαζόμενους!
Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Τραγουδοποιός
Την πρώτη φορά που πήρα ΑΥΓΗ, το μακρινό 1982, μου ρίξανε είκοσι μέρες φυλακή στον στρατό. Ήταν πάντα ένα αγκάθι για τους κυβερνώντες. Αργότερα, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στον χώρο της μουσικής, ήταν από τις λίγες εφημερίδες που ασχολήθηκαν με την προσπάθειά μου. Ανταποδίδοντας τα ελάχιστα, θέλω να δηλώσω τη στήριξή μου στους εργαζόμενούς της και να ζητήσω απ’ όσους χειρίζονται τις τύχες τους να μην αφήσουν την ιστορική εφημερίδα να κλείσει. Ειδικά σήμερα, σ’ αυτή τη ζοφερή εποχή για την ενημέρωση.
Μίλτος Πασχαλίδης, τραδουδοποιός
Κανένα έντυπο, προφορικό και ηλεκτρονικό μέσο δεν πρέπει να φιμώνεται, και μάλιστα σε μια εποχή που έχουν απομείνει ελάχιστες φωνές οι οποίες μιλούν για τα σημαντικά. Είναι θεμελιώδες για την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία και εντέλει τη δημοκρατία. Ακριβώς γι’ αυτό οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της ΑΥΓΗΣ πρέπει να πληρώνονται κανονικά και, πέρα από την υποστήριξη όλων μας, πρέπει επιτέλους οι υπεύθυνοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Το απαιτούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και το έχει ανάγκη η κοινωνία σ’ αυτούς τους σεισμογενείς καιρούς που ζούμε.
Βαγγέλης Ραπτόπουλος, συγγραφέας
Είμαι υπέρ των απεργών της ιστορικής εφημερίδας Η ΑΥΓΗ, όπου έχω δώσει και ξαναδώσει συνεντεύξεις και κείμενα, και του ρ/σ Στο Κόκκινο, όπου έκανα επί χρόνια καθημερινή εκπομπή. Είμαι αναφανδόν υπέρ των ανθρώπων που είναι κρυμμένοι πίσω από τους αριθμούς και τα οικονομικά στοιχεία. Κι αφού πρόκειται για κομματικά ΜΜΕ, υπεύθυνη για το γεγονός ότι βρίσκονται σήμερα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δεν μπορεί παρά να είναι, αντικειμενικά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Εύχομαι, έστω και την τελευταία στιγμή, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Πάνος Σκουρολιάκος, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Εγκληματικός ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν οι εργαζόμενοι στην ΑΥΓΗ και στον ρ/σ Στο Κόκκινο, μια ενέργεια που προσβάλλει βαθύτατα τις αξίες και την ιστορία της Αριστεράς. Ο χώρος αυτός έχει ανάγκη από μαχητικές φωνές στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, με προεξάρχουσα την ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς, που εδώ και 72 χρόνια στέκεται όρθια πλάι στις ανάγκες και στους αγώνες της κοινωνίας. Είμαστε όλοι στο πλάι τους και πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να επανέλθουν ΑΥΓΗ και Κόκκινο στη σημαντική αποστολή τους.
Σάββας Στρούμπος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
Η ΑΥΓΗ είναι σάρκα από τη σάρκα της αγωνίας και των ονείρων μας. Πόσες φωνές καλλιτεχνών δεν εκφράστηκαν μέσα από τις σελίδες και τα φύλλα της, πόσες φωνές «διαφορετικών» ή και αιρετικών, ανθρώπων του πνεύματος ή των κινημάτων δεν βρήκαν τον χώρο και τον χρόνο να μιλήσουν και να ακουστούν παρά τις όποιες μείζονες ή ελάσσονες πολιτικές διαφωνίες με τον χώρο που εκπροσωπεί η εφημερίδα; Δεν μπορούμε παρά να είμαστε με το μέρος των εργαζόμενων της ΑΥΓΗΣ, που διεκδικούν τους μισθούς τους, αλλά και να υποστηρίζουμε τη συνέχιση της κυκλοφορίας της.
Μαρία Φαραντούρη, ερμηνεύτρια
Ενώνω τη φωνή μου με τους εργαζόμενους της ΑΥΓΗΣ, μιας ιστορικής εφημερίδας της Αριστεράς που στάθηκε σε δύσκολους καιρούς στήριγμα δημοκρατίας. Η ΑΥΓΗ θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Είναι απαράδεκτο οι εργαζόμενοι της ΑΥΓΗΣ και του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο να μην έχουν πληρωθεί από το καλοκαίρι για την εργασία τους. Συμπαραστέκομαι στους αγώνες τους με την ελπίδα πως γρήγορα θα βρουν τη δικαίωσή τους.
Μενέλαος Χαραλαμπίδης, ιστορικός
Δεν γίνεται μια τόσο ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς να μην εκδίδεται καθημερινά. Η ΑΥΓΗ είναι μια εφημερίδα θεσμός και δεν μπορεί να πέφτει θύμα πρόσκαιρων πολιτικών επιλογών. Αυτοί που αποφασίζουν για το μέλλον της πρέπει να σκέφτονται πρωτίστως την ιστορικότητα της εφημερίδας και τη βαρύτητα που έχει για τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες.
Πάνος Χαραλάμπους, εικαστικός, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ
Σώμα δίχως όργανα είναι σώμα που δεν επιτελεί τις ζωτικές λειτουργίες του. Έτσι είναι ο δημοκρατικός χώρος, ο αριστερός χώρος, ο χώρος των τεχνών χωρίς ΑΥΓΗ και Κόκκινο. Στέκομαι αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων και στα δύο αυτά μέσα, δημοσιογράφους, διοικητικούς, τεχνικούς, με προσμονή και ελπίδα για τη σύντομη πλήρη επαναλειτουργία τους. Η τέχνη, η πολιτική είναι πρωτίστως επι-κοινωνία και μέσα από την ΑΥΓΗ και τον ρ/σ Στο Κόκκινο επικοινωνούμε οι πολίτες.
Γιάννης Ψυχοπαίδης, εικαστικός, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ
Εύχομαι κουράγιο και ψυχική δύναμη σε όλους εσάς τους δημόσιους λειτουργούς της αλήθειας που στέκεστε όρθιοι και μάχεστε για τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας. Στις εναλλακτικές αυτές φωνές που, σε έναν κόσμο βάρβαρο και σκοτεινό, μπορούν ακόμη να στηρίζουν την αυγή μιας δημοκρατικής μέρας στα δύσκολα μονοπάτια της ενημέρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου