Απλά πράγματα λοιπόν. Ο Μητσοτάκης πήγε και είδε τον Ερντογάν. Καλώς πήγε.
Είναι πολύ θετικό να υπάρχει επαφή. Και να μένουν τουλάχιστον ενεργά τα πράγματα που συνδέουν τις δύο πλευρές.
Ας κάνουμε κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις. Πρώτον, αν είχαμε σήμερα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και είχε κάνει τέτοια κίνηση ο Τσίπρας, η Ν.Δ. θα ήταν στα κάγκελα και θα φώναζε για προδοσίες.
Και μάλιστα αν η συνάντηση είχε γίνει γνωστή από την τουρκική πλευρά.
Αν είχε βγει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και είχε πει ότι στο τραπέζι είναι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, η ΑΟΖ κ.λπ.
Και αν είχε διαρρεύσει ότι στο τραπέζι της συζήτησης είναι τα ενεργειακά. Άρα η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων.
Δεν χρειάζεται φαντασία για να καταλάβουμε τι θα γινόταν. Το έχουμε δει όλο με τις Πρέσπες. Και το χάιδεμα στην Ακροδεξιά και τη διγλωσσία του Μητσοτάκη, που άλλα φώναζε στο εσωτερικό και για άλλα διαβεβαίωνε τους διεθνείς εταίρους.
Και κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για έλλειμμα πατριωτισμού κάθε φορά που ακόμα και ένας τριτεύων συριζαίος έλεγε τη λέξη «συνεκμετάλλευση» ή εξηγούσε ότι το Καστελόριζο δεν είναι στο Αιγαίο αλλά στη θάλασσα του Λεβάντε.
Και διαμαρτυρόταν ότι για την κράτηση στην Αδριανούπολη των δυο στρατιωτικών που είχαν συλληφθεί στον Έβρο έφταιγε η υποχωρητικότητα του Τσίπρα απέναντι στον Ερντογάν, την ώρα που η Ντόρα πήγαινε να παρευρεθεί στην ορκωμοσία του Τούρκου Προέδρου.
Και έλεγε δημόσια ότι ο Τσίπρας ετοιμάζεται να δώσει στους Τούρκους κυριαρχία στο Αιγαίο όπως έδωσε τη Μακεδονία στον Ζάεφ.
Και στο τέλος - τέλος, είναι αυτός που ανήγαγε την προσφυγική κρίση στον Έβρο σε ζήτημα υπεράσπισης βωμών και εστιών από τους λαθροεισβολείς.
Και όλος ο επικοινωνιακός του μηχανισμός, στελέχη και κανάλια κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι πρακτορεύει τα συμφέροντα του Ερντογάν.
Δεύτερη παρατήρηση: η συνάντηση έγινε σε μια φάση που ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας έχει αναβαθμιστεί σημαντικά λόγω της ουκρανικής κρίσης.
Πρώτον, γιατί η Τουρκία μεσολαβεί ουσιαστικά για την επίλυσή της. Αντί να κάνει ανοησίες και να στέλνει όπλα και αντιαρματικά στην Ουκρανία για να δείξει προβλέψιμος σύμμαχος.
Και, δεύτερον, γιατί η Τουρκία καταλαβαίνει ότι αλλάζει εντελώς το παιχνίδι στα ενεργειακά και έχει κινηθεί καταλλήλως. Βλέποντας πόσο θα ζοριστεί η Ευρώπη.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, είναι λογικό η Ελλάδα να δεχτεί πιέσεις από τους εταίρους της για συμβιβασμό στα ενεργειακά. Πιέσεις που θα ήταν σαφώς λιγότερες αν αυτή η προσέγγιση είχε γίνει νωρίτερα.
Όταν δηλαδή η φρέσκια εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ και οι διαπραγματεύσεις Τουρκίας - Ε.Ε. για την τελωνςιακή ένωση μας έδιναν πλεονεκτήματα σε έναν τέτοιου είδους διάλογο.
Αλλά, νωρίτερα, ο Μητσοτάκης χρησιμοποιούσε την τουρκική επιθετικότητα για να προωθήσει τα εξοπλιστικά.
Και δεν λέει κανείς ότι δεν χρειάζεται η χώρα να έχει σύγχρονη άμυνα.
Άλλο όμως αυτό και άλλο η επίκληση της τουρκικής επιθετικότητας για να περάσουν 7 δισ. όπλα με απευθείας ανάθεση και χωρίς συζήτηση για το τίμημα.
Και με κατηγορίες στον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν τα θέλετε γιατί είστε εναντίον της άμυνας και θέλετε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι.
Και πάλι, θα ρωτήσει κάποιος, όπως και να έχει το πράγμα, είναι κακό που πήγε ο Μητσοτάκης να κουβεντιάσει;
Όχι, φυσικά. Καλό είναι.
Αυτό που είναι κακό είναι ο ασύστολος καιροσκοπισμός του Μητσοτάκη. Που όταν εργαλειοποιεί τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εκτός από τοξικός γίνεται και επικίνδυνος.
Ο Σχολαστικός (από την εφημερίδα ΑΥΓΗ, στην στήλη ''Ταληράκια")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου