Το νομοσχέδιο της παιδείας είναι προάγγελος

Αυταρχισμού και οπισθοδρόμησης της εκπαίδευσης

Άρθρο του ΡΙΖΟΥΛΗ  ΑΝΔΡΕΑ(*)                       

Για το  νομοσχέδιο της Παιδείας που κατέθεσε προς ψήφιση η κυβέρνηση πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν  κριτικά, άλλωστε γίνεται από πολλούς αυτό το διάστημα.

Θέλω όμως να εστιάσω σε ένα σημείο του νομοσχεδίου που αντανακλά την όλη φιλοσοφία του αλλά και τις επικίνδυνα συντηρητικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις που κυριαρχούν  στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και επιβάλλονται στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.  

Αναφέρομαι στο μέτρο της επαναφοράς της «διαγωγής» στους μαθητές.                                           

Σε μια εποχή που διεθνώς, το σχολείο έχει γίνει αντικείμενο ερευνών της παιδαγωγικής επιστήμης, της ψυχολογίας , της κοινωνιολογίας και εφαρμόζονται εδώ και χρόνια παιδαγωγικές πρακτικές ενσωμάτωσης της όποιας διαφορετικότητας στην σχολική ζωή, αντιμετώπισης κρίσεων, ευαισθητοποίησης απέναντι στην ατομικότητα αλλά και ενσωμάτωσης στο σχολικό περιβάλλον με κανόνες σεβασμού της προσωπικότητας, ανάπτυξης των συλλογικών δράσεων και κοινωνικοποίησης, στη χώρα μας επανέρχεται η «διαγωγή» των μαθητών.  

Στα σχολεία μας εισήλθαν ειδικότητες (με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μη ξεχνιόμαστε!) όπως ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί , νοσηλευτές, ένα νέο επιστημονικό δυναμικό που μαζί με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς σηματοδοτούν την εκπαίδευση του μέλλοντος.             

Η κυβέρνηση της ΝΔ  αχρηστεύει αυτή την προοπτική τελικά, αποδίδοντας ποινές σε όσους δεν «συμμορφώνονται». Αλήθεια προς ποιες υποδείξεις;   

Τι σημαίνει να ακολουθεί «διαγωγή» κάποιον μετά από 10 ή 20 χρόνια αφού τελειώσει το σχολείο και από ποιόν θα χρησιμοποιείται αυτό;   

Δε χρειάζεται εδώ να ανατρέξουμε στο παρελθόν ώστε να δούμε σε ποιες περιόδους και με ποιες σκοπιμότητες μαθητές οδηγούνταν στο κοινωνικό περιθώριο γιατί δεν ακολούθησαν  τας υποδείξεις. Εκείνα τα χρόνια νοστάλγησαν;

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αντιδράσουν αλλά και να  καταργήσουν στην πράξη ένα τέτοιο τερατούργημα όπως και τα υπόλοιπα που υποβαθμίζουν την εκπαίδευση.

Μαθητές και γονείς να αντιδράσουν έντονα σε μια τέτοια εξέλιξη.  Το σχολείο δεν είναι δικαστήριο να επιβάλλει ποινές είναι χώρος μόρφωσης , ελπίδας, κοινωνικοποίησης.                                                                                                                                  

Α, ξέχασα, ψαλιδίζουν και την Κοινωνιολογία.

________

(*) Ο Ριζούλης Ανδρέας, είναι  Εκπαιδευτικός, πρώην βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας