Είκοσι άρθρα του Τριαντάφυλλου Μασμανίδη (7ο)

Το Istologio G. Mosxou στην προσπάθειά του να ρίξει φως στην πρόσφατη 20ετία που αποτελεί τυπικό δείγμα μίας εποχής ισχυρών αναταράξεων στο πολιτικό σύστημα, άρχισε από την 25 Ιουνίου την αναδημοσίευση είκοσι άρθρων του Τριαντάφυλλου Μασμανίδη, με την άδεια του συγγραφέα.

Το 2003 είναι η χρονιά που το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ πνιγμένο στις εσωτερικές αντιφάσεις του, δείχνει πως έστω και έτσι, θα είναι αυτό που βγάλει την Ελλάδα στο διεθνές προσκήνιο, μέσω της ανάληψης της Ολυμπιάδας του 2004. Απομένει λιγότερος από ένας χρόνος για την διεξαγωγή των αγώνων και τα ολυμπιακά έργα ετοιμάζονται με την μέθοδο της ανάθεσης, αφού έχει παρέλθει η περίοδος προκήρυξης των έργων και ετοιμασίας τους ανάμεσα σε διαμάχες ημετέρων του Κινήματος, για το ποιος κατασκευαστής θα αναλάβει τι και με ποιους οικονομικούς όρους. 

Το ΚΚΕ, που ελπίζει σε αποκόμιση κομματικών οφελών από την διεξαγωγή της Ολυμπιάδας, την οποία επικροτούν οι Ομοσπονδίες που ελέγχει, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και το συνδικαλιστικό κίνημα κινείται και αυτό στον ρυθμό της Ολυμπιάδας, όπως το καλλιτεχνικό και άλλα κινήματα, έχοντα προνομιακή σχέση με την αριστερά. 

Ο ΣΥΝ στριμωγμένος στις εσωτερικές του αντιδικίες περνά δραματικές στιγμές, αναζητώντας νέο βηματισμό. Έχουν περάσει τρία χρόνια από το Milenium  του 2000, διαφθορέα του καλλιτεχνικού κινήματος  και νέα διαφθορά αθλητικού τύπου εξελίσσεται εν όψει Ολυμπιάδας. 

Η ΓΓΑ του ΠΑΣΟΚ στους αθλητικούς χώρους διαθέτει χρήματα για προσέλκυση των επαρχιακών ομάδων και ένα σωρό άγνωστα ή λίγο γνωστά αθλήματα ξεπροβάλλουν, για να σβήσουν και αυτά με το σβήσιμο των ολυμπιακών φώτων. 

Ο Καραμανλής ο νεώτερος της ΝΔ, προβάλλει δυναμικά και παρά την προσπάθεια του Σημίτη να είναι αυτός που θα εγκαινιάσει την Έναρξη των Αγώνων και την διέλευση του έργου του παγκόσμιου θαύματος της Μηχανικής, ήτοι της μεγαλύτερης γέφυρας στον Κόσμο, αυτής του Ρίου-Αντιρρίου, λίγες ημέρες πριν την διεξαγωγή των Αγώνων του Αυγούστου, στις εκλογές της 7 Μαρτίου του 2004, αποτυγχάνει να επαναλάβει το 43% του Απριλίου 2000 και μία ακόμη τετραετία, την τέταρτη της θητείας Σημίτη. 

Σε αυτόν τον περίγυρο, ο κομμουνιστής Τρ. Μασμανίδης, στις 3-10-2003, με άρθρο του στην πατραϊκή εφημερίδα «ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ Κήρυξ», δηλώνει την προτίμησή του στο ΠΑΣΟΚ, με την ελπίδα πως δεν θα διαψευστούν οι προσδοκίες του. 

Ωστόσο η Αριστερά συνολικά βρίσκεται σε νιρβάνα και στο βάθος αχνοφέγγει το νέο που φέρνει η ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών, προάγγελος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. 

«Το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει

ν’ ανοίξει τη συζήτηση»

Δήλωση του Τριαντ. Ι. Μασμανίδη

7ο

Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω τη Νομαρχιακή Οργάνωση Αχαΐας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που ανταποκρίθηκε στο αίτημά μου να ενταχθώ στις γραμμές της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που με οδήγησαν σ’ αυτή την πολιτική επιλογή:

Πρώτος λόγος είναι η προσπάθεια που πρέπει να γίνει για την ενότητα, τη δυναμικότητα, την προοδευτικότητα και την αποτελεσματικότητα του ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τις λύσεις που δίνονται πάνω στα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, έτσι ώστε να αποτελεί σταθερά τη μεγάλη παράταξη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας.

Δεύτερος λόγος είναι ο αγώνας που πρέπει να δοθεί για τη συνεύρεση, τη συνεργασία και τη συνυπευθυνότητα όλων των Αριστερών, Δημοκρατικών και Προοδευτικών δυνάμεων.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει ν’ ανοίξει τη συζήτηση. Με διαλόγους επί της ουσίας χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς αβάσιμες δικαιολογίες, χωρίς συναισθηματικές ανευθυνότητες.

Με πνεύμα ανάτασης και καλής θέλησης, σ΄ ένα περιβάλλον νέο όπου όλοι θα συμβάλλουν στην δημιουργία συναντίληψης για τη σημερινή πραγματικότητα στον κόσμο και στη χώρα μας.

Τρίτος λόγος, είναι η μάχη που πρέπει να ξεκινήσει τώρα για την αναζωογόνηση του μαζικού κινήματος. Με βάσεις τα συνδικαλιστικά κινήματα της μισθωτής εργασίας, των αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών, το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει ν’ αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση και μαζικοποίηση όλων των δημιουργικών δημοκρατικών συλλογικών εκφράσεων των πολιτών.

Στη μάχη κατά της μίζερης ατομικότητας του καναπέ, στη μάχη υπέρ της μαζικής συμμετοχής και δράσης για τη λύση των προβλημάτων που απασχολούν τη χώρα, αλλά και όλο τον κόσμο, είναι σίγουρο πως θα συνειδητοποιούν πιο εύκολα οι προοδευτικές δυνάμεις την ανάγκη συγκρότησης ενός και μοναδικού χώρου όπου θα βρίσκονται ενωμένες και δυνατές όλες οι συνιστώσες που πρεσβεύουν τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό.

Με αυτές τις σκέψεις και με ό,τι καινούργιο φέρνουν οι εξελίξεις προς αντιμετώπιση, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της χώρας και της ευημερίας των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, δεσμεύομαι πως θα διαθέσω τον καλύτερό μου εαυτό.

 (Εφ. ”Ημερήσιος Κήρυκας”)                                              Οκτώβρης 2003