Μια διαδρομή γεμάτη εικόνες και ...γραμμές- ΦΩΤΟ
Ξεκίνησε μουντζουρώνοντας τα χέρια του με μολύβια και κραγιόνια και κατέληξε στο tablet. Στο διάστημα που μεσολαβεί σκιτσάρισε ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του τόπου και της πόλης, συνδιάζοντας το όνομά του με μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του Τύπου της, σε εποχές κατά τις οποίες οι εφημερίδες πρωταγωνιστούσαν στην καθημερινότητα των πολιτών και είχαν μαζί τους μια σχέση περίπου...ερωτική.
Το νήμα βέβαια, όπως συμβαίνει στις ζωές όλων των ανθρώπων, έχει την άκρη του στην παιδική ηλικία, τότε που όλα διογκώνονται από την φαντασία, η οποία κάνει τις επιλογές της και πλάθει τον ευαίσθητο τόπο του υποσυνειδήτου, που έρχεται να σε συναντήσει στην ενηλικίωση.
Και αν ο αδελφός του, ο Θανάσης Τζελάτης, καταπιάστηκε από νωρίς με την αγιογραφία, ζωγραφίζοντας τον θεό, ο Τάκης Τζελάτης, πήρε το πενάκι του και άρχισε να ζωγραφίζει τα ...δαιμόνια της καθημερινότητας των ανθρώπων, χωρίς να κρεμάσει στο χόμπυ του το βαρίδι της επιβίωσης, καθώς ο γνωστός σκιτσογράφος παράλληλα με τις γραμμές που χάραζε στο χαρτί, χάραξε και μια επαγγελματική πορεία εκτός των ΜΜΕ, αυτή του εργαζόμενου σε φαρμακευτική εταιρεία.
Όπως μου λέει ο γεννηθείς το 1946 Τάκης Τζελάτης, o σπόρος των εντύπων καλλιεργήθηκε στη γειτονιά του, στο πάνω μέρος των Υψηλών Αλωνίων μιας άλλης εποχής, πέριξ της οδού Νικήτα.
«Παίζαμε στα 12 και τα 14 με τα παιδιά της γειτονιάς και ταυτόχρονα γράφαμε το δικό μας περιοδικό το οποίο είχαμε βγάλει Ναβαρόνε, από τα «κανόνια του Ναβαρόνε» την ταινία που πηγαίναμε και βλέπαμε δυο και τρεις φορές, ατελείωτες ώρες. Κάναμε πολλά πράγματα σε εκείνο το περιοδικό. Παίζαμε ανα ομάδες τα παιδά της γειτονιάς ποδόσφαιρο και μετά μεταφέραμε το παιχνίδι στην εφημερίδα με σκίτσα με τους παίκτες όπως έκανε εκείνη την εποχή το ένθετο της «Ομάδας».
Ήμασταν επηρρεασμένοι από τα περιοδικά της εποχής, ιδίως από το Ρομάντζο και τον Θησαυρό και επιχειρούσαμε να κάνουμε κάτι ανάλογο στην κλίμακα της γειτονιάς μας. Βγάλαμε τότε 4 με 5 τέτοια τεύχη τα οποία δυστυχώς δεν κράτησα. Τα κάναμε όλα ιδιόχειρα. Εκεί, στο πίσω μέρος εκείνων των περιοδικών που φτιάχναμε με τα χέρια μας, έφτιαξα και τα πρώτα μου σκίτσα, στην τελευταία σελίδα, όπως ήταν στο Ρομάντζο».
(παιδί με τη μητέρα του)
Οι επηρροές ήταν τα παλιά σκίτσα του Αρχέλαου, του Χριστοδούλου και των άλλων μεγάλων σκιτσογράφων της περιόδου.
«Μας είχε επηρρεάσει πολύ επίσης ο Μικρός Ήρωας και ο Γκρέκο, ο ήρωας των γηπέδων. Έχω στίβες από αυτά τα περιοδικά. Είχα και τα πρώτα τα αυθεντικά τεύχη του Μικρού Ήρωα, τους δέκα πρώτους τόμους απο παλαιοπωλείο και δυστυχώς τους έδωσα. Εκείνη την εποχή δεν φανταζόμασταν τι αξία θα είχαν όλα αυτά σήμερα. Μου έχουν μείνει βέβαια και πολλά Μίκυ Μάους, τα οποία πρωτοκυκλοφόρησαν ως «Γέλιο και Χαρά».
(με τον πατέρα του)
Το ταξίδι της εφημερίδσς ξεκίνησε από το εβδομαδιαίο φύλλο του «Εθνικού Κήρυκα» στις αρχές της δεκατίας του 70. Κάθε Δευτέρα στο φύλλο υπήρχε και ένα σκίτσο του νεαρού τότε Τάκη Τζελάτη.
(με τον αγιογράφο μικρότερο αδελφό του)
(φαντάρος στη Θεσσαλονίκη)
«Το πρώτο μου σκίτσο που δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα ήταν εμπνευσμένο από τη νίκη του Παπανικολάου στο επί κοντώ, όταν έκανε το παγκόσμιο πηδώντας στα 5.49. Τότε υπήρχε και μια επιδημία χολέρας. Έγραψα λοιπόν ότι σίγουρα αυτόν δεν τον φτάνει η χολέρα. Τι με εμπνέει κάθε φορά; Δεν μπορώ να το συγκεκριμενοποιήσω... Είναι μια παράλληλη κίνηση που διογκώνει τα πράγματα, λειτουργεί παράλληλα με το γεγονός».
Η συνέχεια έγινε με τον Βαγγέλη Σωτηρόπουλο στο Πάτρα Σπορ. «Θυμάμαι ότι του είχα φτιάξει και γιγαντοαφίσσες με γελοιογραφίες για τους μεγάλους χορούς που έκανε στο καρναβάλι. Έκανα και συνεντεύξεις θυμάμαι, μερικές μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένες, όπως τότε που είχε παρεξηγηθεί ο Ανδρούτσος με τον Ψαλίδα».
Ακολούθησαν οι συνεργασίες με τη «Γνώμη» και την «Πελοπόννησο».
(Το πρώτο σκίτσο στον Κήρυκα)
«Χρωστάω πολλά στη γελοιογραφία» μου λέει ο Τάκης Τζελάτης. Η γελοιγραφία με βοήθησε να γίνω και ιατρικός επισκέπτης και να μπω στην φαρμακευτική. Όταν με προσέγγισαν τους είπα «δεν έχω πτυχίο, έχω σκίτσα». «Ποιός είσαι;» με ρώτησαν. Και μετά μου είπαν «α, σε ξέρω».
Ήταν η εποχή που οι εφημερίδες δεν είχαν φωτογραφίες. Η μόνη πινελιά ήταν τα σκίτσα. Μια γελοιγραφία μονόστηλη ή δίστηλη. ‘Επεφτε κατευθείαν το μάτι σου. Θυμάμαι επίσης που κάθε Χριστούγεννα στην φαρμακευτική, από την οποία και συνταξιοδοτήθηκα, τους έφτιαχα γελοιογραφίες, μια για κάθε έναν ως κάρτες για ευχές και πήγαινε ο ένας να δει τι έφτιαξα στον άλλον. Μια φορά ο λογοτέχνης ο Σπύρος ο Τσακνιάς, που ήταν υποδιευθυντής μου είχε στείλει ένα καρτελάκι και μου είχε γράψει «Χρόνια Πολλά Τάκη μου, εσύ αδικείσαι εδώ».
(1970 εορταστική συνάντηση στη Γνώμη)
Εκεί στην Πελοπόννησο στις αρχές του 70 ο Τάκης Τζελάτης θυμάται με νοσταλγία την καλλιτεχνική στήλη που κάθε Σάββατο μετέφερε την κίνηση από τα κέντρα, αλλά και τις νυχτερινές περιπολίες με τους φίλους του, τους Βουλδή, Βλαχάκη και Δημόπουλο, ενώ στην «Γνώμη» θυμάται τις συνεντεύξεις του από τον Κώστα Πρέκα, τον Θανάση Βέγγο, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Μιχάλη Καλογιάννη και άλλους. Θυμάται μάλιστα ότι αυτός ήταν που αλίευσε την Αγγελική Νικολούλη τυχαία σε ένα χορό, έμαθε ότι είναι δημοσιογράφος και την πήγε στην εφημερίδα από την οποία έκανε τα πρώτα της βήματα.
Το πενάκι του το έβαλε και στα βιβλία. «Είχα εικονογραφήσει το ποινικό μητρώτο της Πάτρας του Χρήστου Κεβορικιάν, ψευδώνυμο του Γεωργιάδη, που ήταν αστυφύλακας και είχε άδοξο τέλος καθώς σκοτώθηκε το 1981 γυρίζοντας από τη Θεσσαλονίκη, ενώ είχα εικονογραφήσει και το εξώφυλλο του βιβλίου «Τα αθέμιτα της Πάτρας», έχοντας ακόμη ως παράπονο το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν επέλεξε να βάλει το σκίτσο μου με τον φάρο ως φίδι που γέρνει και φωτίζει μια γυναίκα που τρέχει γυμνή και την κυνηγάει ο επίσης γυμνός άνδρας για να της προσφέρει ένα...λουλούδι. Φοβήθηκε ότι ήταν πολύ τολμηρό. Του έφτιαξα τελικά ένα άλλο».
Ο Τάκης Τζελάτης έχει να θυμάται και το τηλεφωνικό βρισίδι που έφαγε από ανώνυμο οπαδό του ΠΑΣΟΚ για το σκίτσο του στις εκλογές που το ΠΑΣΟΚ είχε εκλεγεί δεύτερο κόμμα πίσω από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αυξάνοντας εντυπωσιακά τα ποσοστά του: «Είχα τον Παπανδρέου σαν πειραχτήρι με κοντό παντελονάκι και σφεντόνα στην κωλότσεπη. Ο Καραμανλής καθόταν σε μια καρέκλα και είχε γυρίσει πίσω και τον κοίταζε και έγραφε «πισω μου σε έχω σατανά». Χτύπησε λοιπόν το τηλέφωνο και λέει μια ευγενική φωνή. «Ο κύριος Τζελάτης;»
«Ναι» του απαντάω εγώ.. Και αρχίζει ένα βρισίδι...».
( η γελοιογραφία υποδέχεται τον γάμο του)
Στο ενεργητικό του έχει χιλιάδες φωτογραφίες αλλά και συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις που είχαν πραγματοποιηθεί στην Κηφισιά το 76, το 78 και το 80.
(διεθνής έκθεση Κηφισιάς)
Από την Πελοπόννησο έφυγε το 2001 και έκτοτε γελοιογραφεί για τον ίδιο και τους φίλους του και επικοινωνεί τα σκίτσα του μέσω fb. Kανένα από τα τρία παιδιά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι, δεν κόλλησε το μικρόβιο του σκίτσου, άν και είναι πολύ καλά στα γραμμικά.
«Η λέξη που θα μπρούσε να χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει το σκίτσο, είναι η παρομοίωση» μου λέει.
Μαζί της πέρασε το μεγαλύτερο κόμματι της ζωής του. Και συνεχίζει απτόητος στο ίδιο ...σχήμα λόγου.
(δεξιά 19-2-1971. η πρώτη του γελοιογραφία στην Πελοπόννησο- Δεξιά, μια σύγχρονη γελοιογραφία).
_________________
Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου - http://www.tempo24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου