Της Κεντροαριστεράς το... ανάγνωσμα την Τετάρτη

 

Αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Σιακαντάρη στην Πάτρα, όπου θα παρακαθίσουν συνδαιτυμόνες της

ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΛΙΜΑ της σεναριολογίας περί Κεντροαριστεράς αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Σιακαντάρη: «Τι δημοκρατίες θα υπάρχουν το 2050-Μεταδημοκρατία, μεταπολιτική, μετακόμματα» (εκδ. Αλεξάνδρεια) Επιμέλεια: Book Press», την ερχόμενη Τετάρτη (3.7.2024) στην Πάτρα, ο οποίος στηρίζει τον δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα, εκλεγμένο με την στήριξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο β' γύρο, υπό τον Κ. Ζαχαριάδη, που είχε κατετάγη τρίτος.

Ομιλητές και ομιλήτριες θα είναι η βουλεύτρια Αχαΐας της Ν.Αρ. Σία Αναγνωστοπούλου, το μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ Κώστας Ζαχαριάδης, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Χρήστος Μπούρας και το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Μαρίνος Σκανδάμης, από τους διαφωνούντες στην παραμονή στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛΛ του σημερινού προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη.

Από τις τοποθετήσεις τους θα διαφανεί η πορεία του εγχειρήματος και η αποδοχή του στους χώρους του ΚΙΝΑΛΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως της άτυπης τάσης των «87», ενόψει της συνόδου της ΚΕ του κόμματος της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, την ερχόμενη Κυριακή. Για το μόρφωμα της Ν.Αρ. δεν γίνεται λόγος αφού είναι δεδομένη η προώθησή του.

ΩΣ ΩΡΑΣ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ τα σταθερά δεδομένα:

α) Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι πλειοψηφούσα έναντι των «87», η επικρατούσα άποψη, ενώ μειοψηφία είναι οι απόψεις των «87» που εμφανίζονται  χωρίς ενιαία έκφραση. Παράλληλα η άποψη Κασσελάκη είναι πως δεν προτίθεμαι να αφήσω το κόμμα να διολισθήσει προς το κέντρο για να φτιάξουμε ένα κεντρώο κόμμα, ενώ πιο αιχμηρή η άποψη του Ευαγγ. Αποστολάκη, είναι πως ακόμη υπάρχουν υπολείμματα της Ν.Αρ. στον χώρο της ΚΕ, την στιγμή που ανατρεπτικοί κύκλοι των μιντιαρχών, προσπαθούν, με εκπομπές, αναρτήσεις στο διαδίκτυο και δημοσιεύματα να επιβάλλουν το μόρφωμα  Χαρίτση ως λύση του ζητήματος της Κεντροαριστεράς, βάζοντας στην ίδια μοίρα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΚΙΝΑΛΛ-ΠΑΣΟΚ και

β) Ενόψει εσωτερικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛΛ και εμφάνισης νέων υποψηφίων για την αρχηγία, με την στοίχιση γνωστών στελεχών πίσω από τους υποψηφίους, διαμορφώνεται ένα συγκρουσιακό κλίμα, πολύ περισσότερο, που ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι διατεθειμένος να παραδώσει την αρχηγία αμαχητί. Αλλεργικός εν γένει στις συνεργασίες συγχρωτίζεται με τα στελέχη του κλίματος Κωνσταντινόπουλου, ενώ ο Γερουλάνος δείχνει φιλικός προς το νέο στο χώρο. Και έχουμε ακόμη καιρό για εμφάνιση νέων μνηστήρων μέχρι το φθινόπωρο που θα διεξαχθούν οι εσωκομματικές εκλογές!

Εάν δεν ξεκαθαρίσει η κατάσταση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί Κεντροαριστεράς!

 

Και δύο λόγια για το βιβλίο και τον συγγραφέα

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ, πολλά χρόνια πριν αυτό ενσκήψει και στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, το φαινόμενο της μεταπολιτικής στη λειτουργία των δημοκρατιών. Το πώς θα είναι οι Δημοκρατίες στα μέσα του 21ου αιώνα, εξαρτάται από το αν θα καταφέρει η πολιτική να δώσει απαντήσεις στη μεταπολιτική.

Στο βιβλίο αναλύονται πέντε μείζονες εξελίξεις σχετικές με τους κινδύνους που απειλούν τις αντιπροσωπευτικές φιλελεύθερες Δημοκρατίες, όπως τις ξέραμε μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα.

Αυτές είναι:

- Η περιθωριοποίηση των κομμάτων και των κοινοβουλευτικών θεσμών για χάρη της εκτελεστικής και αρχηγικής εξουσίας και των υπερεθνικών οργανισμών που δεν λογοδοτούν στους πολίτες.

- Η λεγόμενη "δημοκρατία της συνηγορίας", η μετάβαση από το κόμμα-καρτέλ στο κόμμα-σουπερμάρκετ και από εκεί στο μετακόμμα και το τεχνοκρατικό κόμμα, καθώς και ο μετασχηματισμός της διάκρισης Αριστερά-Δεξιά.

- Τα φαινόμενα της "προεδροποίησης" της εκτελεστικής εξουσίας, της "δικαστικοκρατίας", του νέου συνταγματισμού, των παρεμβάσεων στις Ανεξάρτητες Αρχές και των αντιστάσεων στην αυταρχικοποίηση των πολιτικών συστημάτων.

- Η μετάβαση των Δημοκρατιών και των εθνικισμών από την πριν την παγκοσμιοποίηση εποχή σ' αυτή του εθνικολαϊκισμού, του ελιτίστικου λαϊκισμού (ακραίο Κέντρο), της όξυνσης των θρησκευτικών συναισθημάτων και της ισλαμικής τρομοκρατίας. Επίσης εδώ ασκείται κριτική σε απλουστευτικούς διαχωρισμούς όπως "λαϊκισμός-αντιλαϊκισμός" και "φίλοι-εχθροί της Δημοκρατίας".

- Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς και του τραμπισμού λόγω των αντιδράσεων και των φόβων μπροστά στην καθοδική κοινωνική κινητικότητα, τις θεωρίες της "αξιοκρατίας", την κλιματική κρίση, τη μετανάστευση και τις τεχνολογικές αλλαγές (τεχνητή νοημοσύνη).