Δύο συγκεντρώσεις, τρεις πορείες και όλες για... κλάματα!

Τα στοιχεία λένε πως στην Πάτρα που έχει χαρακτηριστεί πόλη της ανεργίας, οι άνεργοι ξεπερνούν το 30% του ενεργού πληθυσμούς της. Η συμμετοχή τους όμως στο συνδικαλιστικό κίνημα κυμαίνεται γύρω από το 0%! Εεεεμμμ. Έτσι θα πέσει η κυβέρνηση; Μήπως κάτι γίνεται στραβά;

Θούρια, εμβατήρια, άσματα, μαλλιοκούβαρα, μέχρι και... Ελληνική υποχώρηση. Όχι, Κομπαρσίτα δεν είχε, αλλά μην είστε απαιτητικοί!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Μία κανονική συνηθισμένη ημέρα αργίας, ήταν η σημερινή Κυριακή στην Πάτρα. Μία Κυριακή, που τα είχε όλα. Τους δρόμους της ήσυχους για μία ανέμελη βόλτα, τα καφέ της ανοιχτά όπως πάντα και ο μόλος της ελεύθερος και απαλλαγμένος από το χτικιό του καραβιού που κόντεψε να στοιχειώσει στο βόρειο πλευρό της προκυμαίας.

Τίποτε δεν θα μαρτυρούσε πως υπάρχει ανησυχία, εάν δεν υπήρχαν οι... ανήσυχοι. Όλοι αυτοί που βιάζονται  να δουν την κυβέρνηση της Αριστεράς να αποχαιρετά και να παραχωρεί τη θέση της στην Δεξιά για να διοικήσει τον τόπο. Αχ και να τους έδινες φώτιση Παναγία μου, πριν τους τη δώσει ο Κυριακούλης!

Φαίνεται όμως ότι είναι λίγοι αυτοί, στον λαό, αλλά με πολύ μεγάλη φωνή. Αλλά «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Και τότε που ήσαν οι Πατρινοί; Στους δρόμους όχι, στις παραλίες ελάχιστοι, άλλωστε τα μπάνια δεν «άρχισαν» για το ευρύ κοινό, στις συγκεντρώσεις και πορείες, που ευλογημένη να είναι η Χάρη Του, δεν μας έλειψαν και πάλι, ως πληθυντική παρουσία; Που; Στα Ψηλαλώνια, που σήμερα ήσαν γεμάτα από το σκουπιδολόι το χθεσινό, το οποίο δημιουργήθηκε από τη βραδιά των λουλουδιών;

Κάποιοι γνώστες των εθίμων των γύρω της Πάτρας χωριών είπαν πως μία βραδιά  λουλουδένιας Πρωτομαγιάς τι να σου κάνει, όταν γύρω σου ευωδιάζει η φύση και έχεις ένα ολόκληρο διήμερο μπροστά σου ελεύθερο;

Και η Εργατική Πρωτομαγιά; Που ήταν ορισμένη για τις 1 Μάη, μετακιλήθηκε στις 3 Μάη και τελικά για λόγους ρεαλισμού κατέληξε στις 8 Μάη σήμερα; Η Πρωτομαγιά που έγινε αντικείμενο διά πάσαν χρήσιν(!).

Ε, μπορεί να αργήσανε οι πεφωτισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες μας να την ορίσουν, αλλά αυτό είχε και το σασπένς του... Δηλαδή και τι δεν είχε θα ήταν καλλίτερα να ρωτήσουμε. Από θούρια, εμβατήρια, άσματα, μαλλιοκούβαρα, μέχρι Ελληνική υποχώρηση. Όχι, Κομπαρσίτα δεν είχε, αλλά μην είστε απαιτητικοί. Ίσως στο επόμενο επεισόδιο.

Απλά, ήταν Πρωτομαγιά, που γιορτάστηκε σπονδυλωτά. Οι ελάχιστοι συνεπείς εργαζόμενοι  με την πεφωτισμένη ηγεσία τους  είχαν ορίσει αυτοβούλως και εργατικώ δικαίω την 10ην πρωινήν ώραν ως αυτήν της ενάρξεως για την κατάληψη της εξουσίας. Αφού λοιπόν θα προκαλούσαν αναταραχή στις τάξεις της και διείσδυση,  με το πρώτο ρήγμα θα ακολουθούσαν στρατά από την πλατεία Βασιλίσσης Όλγας (Όχι Εθνικής Αντίστασης παιδιά!) και σε λίγο θα έπεφτε η Κυβέρνηση.

Κι ενώ άρχισε να εξελίσσεται το επιθετικό σχέδιο, τότε διαπιστώνουν ότι παρά το προκεχωρημένο της ώρας τα στρατά, οι πολίτες έλλειπαν. Κάποιοι είπαν πως είχαν πάει για να πιάσουν το Μάη στο χωριό τους. Και τότε εξηγήθηκε γιατί ήσαν άδειοι οι δρόμοι της Πάτρας! Και να θρήνος και κοπετός... Την κατάσταση προσπάθησε να περισώσει η κυρα Σταυρούλα. Ανέβηκε στο βήμα και πριν προλάβει να ανοίξει το στόμα της, έγινε το αναμενόμενο.

Ένα πανό κόκκινο-άσπρο, άρχισε να... αποχωρεί σε συνεργασία με ένα άλλο μπλε-άσπρο. Α, να μην ξεχάσουμε, πως τα δύο πανό ακολουθούσε και ένα της Παιδείας. Καημένη Παιδεία, σε τι χέρια σε έριξε η μοίρα σου!

Πάντως, δεν διευκρίνισαν οι πηγές μου εάν αυτό μάθαινε Παιδεία στα άλλα δύο πανό ή μήπως τα δύο δίδασκαν αυτό. Πιο πέρα σταματούν τα... πανό και αναρωτούνται, τα... πανό. Και που πάμε τώρα;

Και τότε είναι  που έπεσε η ιδέα που είχε καρπίσει στο κοκκινόασπρο. Κατ' ευθείαν πλατεία Γεωργίου και αρέα-αρέα να φαινόμαστε καμιά πενηνταρέα. Αλλά που;. Άλλη φωνή ακούγεται: Και με τα ΚΝΑΤ; Και με τούτο που κρατάμε; Τι θα το κάνουμε;

Κι έτσι, κάτι το... τούτο, κάτι τα ΚΝΑΤ, που είναι εκπαιδευμένα στην αντιμετώπιση αριστεριστών και Χρυσάβγουλων, έμειναν στα μισά του δρόμου. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν μπορούσαν να γυρίσουν και πίσω. Η κυρά Σταυρούλα είχε αγριέψει! Οπότε πάμε για Εσπρέσο στον πεζόδρομο της Αγ. Νικολάου

Και ο επίλογος. Αφερέγγυες  πηγές επιμένουν πως και οι δύο συγκεντρώσεις όπως και οι πορείες που ακολούθησαν, ήσαν για... κλάματα. Και να σκεφτεί κανείς πως ο στόχος ήταν τόσο φιλόδοξος!

Λέτε να μην τους εμπιστεύεται πλέον ο κόσμος τους συνδικαλιστές μας;  Κάτι τέτοιο ακούστηκε, αλλά εγώ τι να σας πω; Τα σημεία των καιρών να δούμε και ίσως καταλάβουμε! Πάντως κάτω από το 10% είναι οι συνδικαλισμένοι στα σωματεία τους...

Και καλά, εκεί κατά τους ρεφορμιστές της πλ. Βασιλίσσης Όλγας (είπαμε, την άλλαξαν εδώ και λίγες ημέρες, από Εθν. Αντίστασης) άντε να το δικαιολογήσουμε το πράμα, μα εκεί στην πλατεία των ορθοδόξων, από την οποία ξεκίνησε την πορεία προς Σύνταγμα, ως άλλος Μάο ο Πελετίδης; Γιατί δεν ήρθαν στην συγκέντρωση;

Αυτό είναι λάθος της ηγεσίας! Έπρεπε να δώσει εντολή προς τη βάση, να τους δέσει από το ποδάρι και να μην φύγουν ως τα σήμερα!

Εεεεμμμ. Έτσι θα πέσει η κυβέρνηση;