Η εκλογική μάχη ως απαρχή ενός νέου προσανατολισμού

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

Η εκλογική αναμέτρηση είναι μια εξαιρετικά σύνθετη πολιτική διεργασία, για αυτό είναι ανάγκη να την προσεγγίσουμε από πολλές και διαφορετικές πλευρές: στη συνέχεια παραθέτω κάποιες σκέψεις – από τη δική μου οπτική γωνία – για τις δυνατότητες που έχουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να δώσουν μια άλλη κατεύθυνση και έναν άλλον γενικότερο προσανατολισμό στα πολιτικά μας πράγματα. Γύρω από αυτές τις σκέψεις μπορεί να αναπτυχθεί μια ευρύτερη επιχειρηματολογία, αλλά δεν είναι της στιγμής: μετεκλογικά θα έχουμε τη δυνατότητα να διατυπώσουμε και να θέσουμε σε δημόσιο διάλογο διάφορους προβληματισμούς για τη δημοκρατία, τα κόμματα, τα πολιτικό πρόσωπο. 

Αυτή τη στιγμή, όμως, προέχει η εκλογική μάχη! Οπότε:

1.    Ο ελληνικός λαός οφείλει να δώσει στην εκλογική αναμέτρηση χαρακτηριστικά καθολικής σύγκρουσης με τους εκφραστές του παλιού κλεπτοκρατικού καθεστώτος, του νεοδιαμορφώμενου  καθεστώτος της Ελλάδας ως «αποικίας χρέους» και της οικογενειοκρατίας του παραδοσιακού νεποτικού καθεστώτος. Οι τρεις μορφές καθεστωτικής πολιτικής πρακτικής στην ιστορική συγκυρία που διανύουμε έχουν πολλά κοινά: παρά τις επιμέρους καταβολές και τις προφασιζόμενες  πολιτικές προτεραιότητες των διαφόρων φορέων τους, κομματικών ή κοινωνικοπολιτικών. Σε αυτή την εκλογική μάχη δεν αρκεί η ήττα των ως άνω πολιτικών φορέων, αλλά είναι αναγκαία η συντριβή τους: πρέπει να σαρωθεί όλο το πλέγμα των σχέσεων που διατηρεί διάφορα καθεστωτικά κατάλοιπα ακόμη στην επιφάνεια. Αυτό το μήνυμα πρέπει να το λάβει ο ελληνικός λαός: είναι στο χέρι του να κόψει το γόρδιο δεσμό – το  πολιτικό προσωπικό του κλεπτοκρατικού καθεστώτος που παρέδωσε τη χώρα στους διεθνείς τοκογλύφους θα πρέπει να εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο.

2.    Ο ελληνικός λαός οφείλει να συμβάλλει ώστε αυτή η εκλογική μάχη να μετατραπεί σε: α) ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων – αυτό με τη σειρά του καθιστά επιτακτική την όσο το δυνατό μεγαλύτερη και ευρύτερη διάχυση των αντιμνημονιακών απόψεων στο εκλογικό σώμα. (Μοναδική εξαίρεση η περίπτωση των χιτλεροφασιστών: εδώ οι Έλληνες και οι Ελληνίδες θα πρέπει να είναι σαφείς ως προς τις μακροπρόθεσμες στοχεύσεις τους και να μην αφήσουν κανένα περιθώριο παρεξηγήσεων - κάθε ψήφος στους νεοχιτλερικούς είναι μια μαχαιριά στην ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων). β) έμπρακτη κριτική αποδοκιμασία – όχι ψήφος διαμαρτυρίας, όπως θα επιχειρήσουν να παρουσιάσουν την εκλογική τους ήττα, οι φορείς του κλεπτοκρατικού καθεστώτος -  κομμάτων και προσώπων που συνέβαλλαν στην ανάδυση και ενίσχυση του φαινομένου της κλεπτοκρατίας: ιδιαίτερα απέναντι σε εκείνους τους πολιτικούς χώρους και τα πρόσωπα που επικαλούνται τη δημοκρατία, την πρόοδο και τον σοσιαλισμό εξυπηρετώντας συμφέροντα ξένα προς το συμφέρον του ελληνικού λαού και της χώρας. Η κριτική αυτή οφείλει να επεκταθεί  -προεκλογικά και μετεκλογικά-  και σε όλους εκείνους τους «υπηκόους» που προσέτρεξαν να ενταχθούν στις διάφορες παλαιοκαθεστωτικές κομματικές αγέλες, οι οποίες επιδιώκουν τη διαιώνιση του διεφθαρμένου παρελθόντος: αυτές τις ώρες δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μια τέτοια στάση και για κανέναν πολίτη αυτής της χώρας και πολύ περισσότερο για έναν προοδευτικό δημοκράτη και σοσιαλιστή, γ) ευκαιρία αναβάθμισης του πολιτικού προσωπικού στο κοινοβούλιο και στους θεσμούς και φορείς γύρω από αυτό, γιατί η χώρα οδηγήθηκε στην πολιτική των «μνημονίων» από ένα κοινοβούλιο με εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας σύνθεση των μελών του: η ριζική ανανέωση της σύνθεσης του κοινοβουλίου είναι εφικτή – (γ.1.) φράζοντας το δρόμο σε προσωποπαγή κόμματα και σε οικογενειοκρατικές επιλογές (η εκπροσώπηση στην Βουλή τείνει να πάρει κληρονομικά χαρακτηριστικά), (γ.2.) αποκλείοντας πρόσωπα και κόμματα που βρίσκονται σε «ανοικτή σύνδεση» με το διεφθαρμένο σύστημα των media και τα κλεπτοκρατικά  του «ήθη» και προσπαθούν να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της διαπλοκής και των συνεπειών της, (γ.3) ενισχύοντας την παρουσία των γυναικών στο εθνικό κοινοβούλιο (ως μια εκδοχή διαφορετικής προσέγγισης των πολιτικών και κοινωνικών μας πραγμάτων), (γ.4.) καταδικάζοντας πρόσωπα και κόμματα που εμποδίζουν τη λειτουργία του κοινοβουλίου με τη μεταφορά πρακτικών του υποκόσμου και του πεζοδρομίου στην αίθουσα της Βουλής.

3.    Ο ελληνικός λαός οφείλει να λάβει, αυτή την κρίσιμη στιγμή υπόψη του, ότι: α) η χώρα δεν έχει τα περιθώρια να περιπέσει σε ακυβερνησία και στη δίνη πολιτικάντικων συναλλαγών με τους εκπροσώπους της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης που παρέδωσε τη χώρα στα δεσμά των «μνημονίων», οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού στην φτώχεια και την ανέχεια και βύθισε το έθνος στην ντροπή και την αναξιοπρέπεια - αποτελεί κοινωνική και εθνική ανάγκη η σύνθεση του νέου κοινοβουλίου να κυριαρχείται από αντιμνημονιακές δυνάμεις, β) η ψήφος στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση δεν αφορά απλώς τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τον προσανατολισμό που θα έχουμε ως λαός και έθνος τις επόμενες δεκαετίες και την έξοδο μας από ένα απαράδεκτο, ντροπιαστικό καθεστώς κοινωνικής και εθνικής αιχμαλωσίας, αφορά τελικώς την αποδέσμευσή μας από μια συνθήκη διαρκούς εθνικού ονείδους, γ) τέλος η ψήφος σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση οφείλει να είναι και μια απάντηση απέναντι στην ρητορεία του μίσους και της απανθρωπίας που προσβάλει  τα ήθη και τις παραδόσεις αλληλεγγύης του λαού μας και καταδεικνύει το μέγεθος της ηθικής διαφθοράς και της πολιτικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης των πρόθυμων εκτελεστών ξένων εντολών να διαχειριστούν σύνθετα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας.

Η ιστορική συγκυρία απαιτεί την καθολική κινητοποίηση του λαού μας: οι σοσιαλιστικές δυνάμεις του τόπου δε μπορούν να απουσιάζουν από αυτό το προσκλητήριο αγώνα – στέλνουμε τους ποικιλώνυμους  σφετεριστές των σοσιαλιστικών οραμάτων στον κάδο των πολιτικών απορριμμάτων.  Ανοίγουμε μια νέα προοπτική για τον  ελληνικό λαό.

__________

(*) Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της  «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»