Με τις πρώτες σταγόνες των δημοσκοπήσεων

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου επιβεβαιώνουν ότι η υφέρπουσα κοινωνική οργή επηρεάζει και πάλι άμεσα τις πολιτικές συμπεριφορές. Έτσι κι αλλιώς η χρονιά που διανύουμε είναι προεκλογική, με δεδομένες τουλάχιστον τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Παρά την πυκνότητα του πολιτικού χρόνου, το φθινόπωρο φαίνεται ότι παγιώνεται η τάση ανατροπής της Ν.Δ. και του Σαμαρά.

Η Ν.Δ. έχει πάρει την κατιούσα και θυμίζει το ΠΑΣΟΚ πέρυσι. Η τάση αυτή δεν είναι εύκολα αναστρέψιμη διότι οφείλεται στην εφαρμογή του Μνημονίου και στη διάχυτη κοινωνική αντίληψη ότι τα δύο κυβερνητικά κόμματα της Μεταπολίτευσης είναι πολλαπλώς εκτεθειμένα. Και από απόψεως πολιτικής ηθικής.

Η κοινωνία εμφανίζεται να βρίσκεται εκτός των τειχών. Το παλαιό σχήμα της κοινωνίας των 2/3 που συγκροτούσαν την κοινωνία της ευημερίας και των δικαιωμάτων και του 1/3 που σπρωχνόταν εκτός έχει πλέον αντιστραφεί. Τώρα τα 2/3 είναι εκτός και το 1/3 αναγνωρίζεται, κάπως, μάλλον εντός. Το Μνημόνιο δεν λήγει, καθώς ακόμη και χθες, στις Βρυξέλλες, κατέστησαν σαφές ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί άλλα δύο Μνημόνια για να βγει από την κρίση!

Η λαϊκή απόγνωση τροφοδοτεί κινητοποιήσεις και σε κάθε περίπτωση ακυρώνει το κυβερνητικό στρατήγημα του κοινωνικού αυτοματισμού. Οι απεργοί συναντούν την κοινωνική κατανόηση διότι τα αιτήματά τους δεν είναι συντεχνιακά, αλλά ανταποκρίνονται στο κοινωνικά επείγον και στο πολιτικά αναγκαίο. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται πως οι αντιθέσεις ενός χώρου, όπως η εκπαίδευση, μπορεί να λυθούν μόνον με την επίλυση του πολιτικού προβλήματος, δηλαδή με τη δημοκρατική ανατροπή. Δεν πρόκειται για αναγωγισμό ούτε για παρωχημένο κυβερνητισμό. Η δραματικότητα των εξελίξεων έχει φέρει σε πρώτο επίπεδο το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει δυναμική αυτοδυναμίας, παρότι ακόμη δεν έχει ξεδιπλωθεί το ρεύμα της δημοκρατικής ανατροπής. Η ισχυροποίηση της Χ.Α. μοιάζει ολοένα και περισσότερο εσωτερική υπόθεση του δεξιού χώρου, ανίκανη να στρέψει προς τα δεξιά το βέλος των υπό διαμόρφωση πολιτικών συσχετισμών.

Με τέτοιες συνθήκες είναι σαφές ότι ο Σαμαράς ξανασκέφτεται το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Στήνει σκηνικό "πρωτογενούς πλεονάσματος" και σπεύδει την άλλη εβδομάδα στις Βρυξέλλες. Το σενάριο να αναδειχθεί νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, δηλαδή ολιγόμηνο ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ, επανέρχεται στο προσκήνιο. Μόνον που το κυβερνητικό πείραμα Παπαδήμου δεν απέτρεψε τη διάλυση του τότε κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, την επέσπευσε.

Το δίλημμα του Σαμαρά είναι ισχυρό. Μόνο που δεν πρόκειται να του το λύσει η Μέρκελ! Διότι η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα θα προέλθει από τις ελληνικές και όχι από τις γερμανικές εκλογές.

(Από το κύριο άρθρο της εφημερίδας ΑΥΓΗ)