Μας σκοτώνουν. Μην τους ακούτε. Εξεγερθείτε! Τώρα, γιατί είναι ήδη αργά.

Φωτογραφία αρχείου.

Το παρακάτω είναι κείμενο αγνώστου φοιτητή που κυκλοφορεί στα social media. Παρακολουθείστε το.

Φοιτητές σε ξένη πόλη. Νέα παιδιά. Παγωμένα. Νεκρά. Από μαγκάλι.

Που ζούμε ρε γαμώτο;

Θάνατος από φτώχεια. Αμηχανία.

Την μία αυτοκτονούν οι γονείς.

Την άλλη καίγονται τα παιδιά.

Χτες ήταν τα 3 παιδιά στη Μεσορόπη Καβάλας.

Σήμερα τα παιδιά στη Λάρισα.

Το όνειρο της ανέμελης φοιτητικής ζωής έγινε εφιάλτης.

Δεν είναι λαϊκισμός.

Δεν είναι εκμετάλλευση.

Μην τους ακούτε.

Εκμετάλλευση και υποκρισία είναι η αποσιώπηση των ευθυνών.

Είναι η σιωπή.

Μην τους ακούτε.

Εγώ θέλω να φωνάξω.

Θέλω να κλείσει η φωνή μου από τις κραυγές.

Μου χει μείνει η ατάκα του Πουλικάκου.

Τι τους κοιτάτε ρε;  

Μα την αλήθεια δεν ξέρω τι περιμένουμε.

Πρέπει να τους σταματήσουμε.

Πρέπει να σταματήσουμε το θάνατο.

Δεν ξέρω τι θα κάνουμε από αύριο.

Αυτό όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Και πρέπει να το σταματήσουμε εμείς. Σήμερα.

Πρέπει η ζωή να νικήσει τον θάνατο.

Πρέπει η άνοιξη να κερδίσει τον χειμώνα.

Πρέπει η κοινωνία να τολμήσει.

Να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας.

Ξεσηκωθείτε.

Τώρα, γιατί είναι ήδη αργά.

Τα λέμε στην πλατεία στις 7:30

Ξέρετε εσείς...

Υ.Γ. Αυτή την φορά δεν μας παίρνει να χάσουμε.